Od autora: Publikacja po raz pierwszy w ramach konkursu na artykuł fachowy Piasek leżał, Piasek się nudził Sto tysięcy lat, prawdopodobnie. Był strasznie samotny i to było złe. Pieśni burzy nie były radością, Deszcz z chmur nie był radością. Nudził się w upale, nudził się na zimnie - Cały świat zanudził się w piasku... I tak przez kolejne sto tysięcy lat byłby przygnębiony, Ale przyprowadzono go do nas o świcie, I jest wcale się nie nudziłem, odtąd w piaskownicy (V. Bredikhin )30 lat temu na podwórzu wojskowego miasteczka granicznego bawiła się dziewczynka. Budowała tunele i domy, ogrody warzywne i place, mosty i zamki z piasku. Mieszkańcami tych piaskowych wiosek byli Wąż, Myszka Miki, Kangur i ich przyjaciele. Czas szybko leciał dzięki tej ekscytującej grze polegającej na tworzeniu baśniowych światów. Tak szybko, że dziewczyna rozejrzała się i odkryła, że ​​nie jest już na podwórku, ale w przytulnym biurze i bawi się nie w dużej piaskownicy, ale w innej, mniejszej z niebieskimi bokami, a także innymi ludźmi i ich dziećmi wiele lat temu rozpoczęłam swoją podróż przez piaski do wewnętrznego świata człowieka. Na początku było to poszukiwanie osobistej samotności i nowych wrażeń emocjonalnych, obecnie jest to zainteresowanie zawodowe dziedziną pomocy psychologicznej osobom w różnym wieku poprzez techniki terapii piaskiem. Poważna pasja do terapii piaskiem rozpoczęła się w 2002 roku wraz z zakupem Lenore Steinhardta „Psychoterapia piaskiem Junga”. Nieco później stworzyłem swoją pierwszą kompozycję piasku dla klienta na seminarium z terapeutą opowieści z Petersburga D. B. Kudzilovem. Następnie, w 2006 roku, ta kompozycja wyjaśniła mi wiele kwestii: jak wybaczyć żale, dokąd i w jaki sposób „pójść” dalej, jak mogę wykorzystać swoje zasoby. Uzasadniony wniosek był taki, że jeśli to zadziała i poprawi jakość mojego życia, być może pomoże także wielu innym osobom. Nie będę wchodził w historyczne i teoretyczne aspekty powstania i rozwoju terapii piaskiem. Chciałbym zauważyć, że stoi za tym założyciel ruchu jungowskiego w psychoanalizie, Carl-Gustav Jung, który wspierał swoją koleżankę, szwajcarską psychoanalityczkę Dorę Kalff, w rozwoju tej metody. Dlaczego więc wybrałem podejście integracyjne w piasku terapia? Nasz klient przestrzeni poradzieckiej i klient współczesnego Kazachstanu jest gotowy rozwiązać problematyczne aspekty swojego życia i jest gotowy na poprawę jakości swojego życia, ale niestety nie jest gotowy latami na psychoterapię, ponieważ sugeruje głębokie analityczne podejście jungowskie. W rozwiązaniu tego problemu organizacyjnego: jak połączyć jakość pracy i czas pomocy psychologicznej, pomaga podejście integracyjne, które pozwala psychologowi, koncentrując się na kliencie, wykorzystać wszystkie swoje umiejętności w posiadanych przez siebie specjalizacjach i testy dotyczące możliwości integrowania terapii piaskiem potwierdziły Barbara Labovitz Boik i Anna Goodwin w książce „Terapia piaskiem: podręcznik krok po kroku dla psychoterapeutów o zróżnicowanej orientacji” („Norton & Company”, 2000) [1 ], stwierdzając, że zabawa w piasku „służy jako terapia wspomagająca, udostępniając zabawę w piasku terapeutom o różnych orientacjach”. [2] Poszukiwania naukowych możliwości integracji terapii piaskiem z innymi dziedzinami psychologii praktycznej znalazłem także w pracach doktora psychologii, profesora V.V. Kozlova, który pisze, że „...przyszłość nauki o człowieku leży w psychoterapii integracyjnej. Uwzględnia nie tylko duchowe wymiary ludzkiej egzystencji, ale jest także współmierna z codziennością ludzkiej egzystencji i instrumentalnie dostosowana do jej problemów życia w społeczeństwie. [3] Ci mistrzowie współczesnej nauki i praktyki psychologicznej utwierdzili mój wybór w zastosowaniu podejścia integracyjnego, które poszerza możliwości psychologa, psychoterapeuty i innych specjalistów w zawodach pomagających. Jako badacz, doświadczywszy na sobie wielu psychotechnologii, zdałem sobie z tego sprawę Terapię można zintegrować z wieloma technologiami, które są jej podstawą