Od autorki: Jak uniknąć zazdrości z dzieciństwa lub pomóc starszemu dziecku sobie z nią poradzić, jeśli się pojawi. Narodziny drugiego dziecka to dla rodziców ogromna radość. Pojawienie się nowego członka nieuchronnie prowadzi do zmian w sposobie życia. Codzienność się zmienia, rodzice mają nowe zmartwienia, a wolnego czasu jest coraz mniej. Jeśli rodzice byli na to gotowi, pierworodne dziecko czuje się zagubione: zmienił się sposób życia; udział matki stał się mniejszy; i ciekawa zabawa została przerwana, bo dziecko zaczęło płakać, a matka poszła do niego; powstrzymują go od hałasowania; prośby nie są spełniane natychmiast. Poza tym wszyscy dorośli są nieustannie wzruszeni dzieckiem i nieustannie pytają, czy kocha noworodka. Ale właściwie, dlaczego miałby kochać małego nieznajomego? Prezenty są wręczane dziecku, ale nie wolno mu ich dotykać. Nic dziwnego, że starszy zaczyna czuć się pozbawiony miłości i uwagi. I widzi powód w nowonarodzonym członku rodziny. Pojawia się zazdrość z dzieciństwa, która wskazuje, że dziecku brakuje udziału matki lub innych dorosłych, ma trudności z przystosowaniem się do zmian. Jak uniknąć zazdrości z dzieciństwa lub pomóc starszemu dziecku sobie z nią poradzić, jeśli się pojawi. Nie licz na to, że jak Gdy tylko dziecko się urodzi, najstarszy go pokocha i wszystko pójdzie jak zwykle. Trzeba też czasu, żeby pokochać drugą osobę, prawda? Ważne jest, aby przygotować pierworodnego na przyjście rodzeństwa; im starsze dziecko, tym wcześniej zaczniesz się przygotowywać. Dziecko musi przyzwyczaić się do myśli, że wkrótce nie będzie jedyne. Powiedz im, że dzieci rodzą się bezradne, dużo płaczą, nie mogą chodzić ani mówić. Odpowiadać na pytania. Zabierz starszą na zakupy dla dziecka. Powiedz nam dla kogo i na jakie potrzeby kupujesz wózek, łóżeczko itp. Zadaniem tego okresu jest przygotowanie dziecka na przyjście na świat nowego członka rodziny. Po urodzeniu dziecka staraj się zachować zwyczajowe rytuały w życiu starszego dziecka: czytanie bajki przed snem czy niedzielne wyjścia do domu. park. Każda rodzina ma swoje własne rytuały. To wspaniale, jeśli noworodek harmonijnie wtapia się w istniejące życie. I nie cała rodzina zaczyna żyć zgodnie z harmonogramem dziecka. Wyznacz w ciągu dnia czas, który będzie należał wyłącznie do Ciebie i starszego dziecka. Wystarczy 30 minut. Można bawić się z dzieckiem, czytać, rozmawiać. To jest jego czas, należy go ciekawie spędzić. Wybierz czas, kiedy dziecko śpi lub kiedy ktoś może cię zastąpić i bawić się z nim. Włącz starsze dziecko w opiekę nad dzieckiem. Włącz to, nie wykorzystuj tego! Poproś o pieluchę lub zabawkę. Pochwal go, jeśli spełni prośbę. Pamiętaj, że doceniasz jego pomoc. Ale jeśli dziecko się opiera, nie nalegaj. Powiedz swojemu pierworodnemu, że kiedy był dzieckiem, opiekowałeś się nim w ten sam sposób. Obejrzyjcie jego wspólne zdjęcia, opowiedzcie nam o swoim własnym okresie niemowlęcym. Często rodzice wraz z pojawieniem się drugiego dziecka przestają widzieć najstarsze dziecko. Automatycznie staje się dorosły. Wymagania wobec niego rosną, a tolerancja maleje. Coraz częściej pojawiają się zwroty: „Dlaczego, jaki jesteś mały!? Jesteś już duży!?” Trzeba jednak pamiętać, że najstarsze dziecko niczego nie zmieniło, nie dojrzało tylko dlatego, że w rodzinie pojawiło się drugie dziecko. To ten sam dzieciak, który potrzebuje miłości, uwagi, opieki. Nie atakuj starszego tylko dlatego, że jesteś zmęczony albo z powodu problemów z młodszym. Jeśli w nocy nie spałeś, a rano starsze dziecko jak zwykle prosi Cię o zabawę, to wyjaśnij mu, że jesteś zmęczony i nie możesz się z nim bawić. Znajdź mu zajęcie, które pozwoli mu zaoszczędzić czas, poproś o pomoc męża i bliskich. Pamiętaj, że narodziny drugiego dziecka są stresujące dla całej rodziny, a dla pierworodnego szczególnie. Adaptacja wszystkich członków rodziny do zmian trwa około 3 miesięcy. I w tym momencie ważne jest, aby pomóc starszemu dziecku zaakceptować nowonarodzonego brata lub siostrę. Temat jest bardzo obszerny, starałam się bardzo krótko nakreślić istotę zagadnienia. Ale jest wiele niuansów