Od autorki: Wśród autorek takich metod nauczania dzieci są Marsha Wenig (metoda YogaKids), Sonia Sumar (metoda Joga For The Special Child), Shakta Kaur Khalsa (metoda The Radiant Child) itp. W dzisiejszych czasach dzieci uczy się osiągania swoich celów, ale czy uczy się je bycia sobą? Nie tylko sesje z psychologiem, ale także zajęcia jogi mogą pomóc dzieciom poczuć w sobie szczególną przestrzeń, która daje im wiedzę o tym, co to znaczy być sobą. To właśnie samoświadomość i doświadczenie doświadczenia własnej indywidualności pomaga nam w pełni odkryć nasze talenty. Osobiste doświadczenie w jodze od ponad 5 lat. W tym roku ukończyłam program nauczania jogi dla dzieci. Od tego roku szkolnego prowadzę zajęcia z dziećmi ze szkoły podstawowej (1-4 lata). Często słyszę, że joga nie jest dla dzieci i można ją uprawiać dopiero od pewnego wieku. Guruji B. K. S. Iyengar uważa, że ​​praktykę można rozpocząć dopiero w wieku ośmiu lat. Ograniczenia te są jednak związane z osobistymi poglądami wypowiadających się. Moim zdaniem joga dziecięca, choć różni się wyglądem i formą od praktyki dorosłych, nadal pozostaje jogą. Idea jest ta sama: dzieci uczą się prawidłowo oddychać, być silnymi i opanowanymi, kontrolować swoje ciało i emocje. Nie próbuję oszukać rodziców; nie twierdzę, że joga jest panaceum na wszystkie choroby. Błędem jest kojarzenie przypadków uzdrowienia wyłącznie z praktyką. Jeśli mówimy o dzieciach ze specjalnymi potrzebami lub dzieciach z chorobami przewlekłymi, to z reguły otrzymują one wszechstronną kompleksową pomoc: medyczną, psychologiczną i inną. Bardzo trudno jest wyodrębnić to, co sprawia, że ​​dana osoba czuje się lepiej. Joga jest jednym z wielu elementów systemu zdrowego stylu życia, który daje dziecku szansę na uzyskanie innej jakości życia. W zasadzie nie ma przeciwwskazań do zajęć. Jeśli rodzice mają wątpliwości, czy ich dziecko może się uczyć, zawsze warto skonsultować się z lekarzem i nauczycielem, ale nie wahajcie się pójść tą drogą.