W zasadzie wszystko ze mną w porządku... - Szczerze mówiąc, nie wiem, po co do Ciebie przychodzę... W w zasadzie wszystko ze mną w porządku. Mój mąż nie pije, pracuje, nie bije. I na pewno możesz żyć, ale z jakiegoś powodu zachowuję się dziwnie. Raz w miesiącu wychodzę z koleżankami, tańczymy, pijemy i bawimy się całą noc. Czuję się wtedy winna, że ​​jestem złą żoną i okropną matką. Oczywiście, że go nie zdradzam, po prostu tańczę, dobrze się bawię i piję. Spraw, żebym chciała być w domu i spędzać cały czas z mężem. - Jak Ty i Twój mąż spędzacie razem czas? - On jest wieczorem przed telewizorem, ja w pokoju bawię się z dzieckiem. A potem zasypiam w łóżku syna. Śpimy osobno, syn i ja, on jest w sypialni lub w salonie na sofie. Po prostu mój synek jest mały i często płacze, więc śpię z nim. Ale nic nie myśl, u nas wszystko w porządku. I tak z mężem nie uprawialiśmy seksu od roku. Nie chcę go, ale on też nie wykazuje aktywności. - A jak ci się podoba bez seksu? - Tak, to normalne. Mam dużo do zrobienia, jestem bardzo zmęczony. Cały dzień jestem z synem, a w domu jest co robić. Zrób pranie, posprzątaj, ugotuj jedzenie, idź na spacer, baw się, idź do sklepu. Mój mąż nie lubi pracować z dzieckiem, twierdzi, że wtedy dorośnie... Co to ma do rzeczy?! Nie mówię o tym, upewniasz się, że nie chcę spędzać czasu z moimi dziewczynami - Czy rozmawiasz o tym z mężem? - Tak, ale co mogę powiedzieć. Męczy się w pracy i nie mamy ze sobą nic wspólnego. Ja zawsze jestem w domu „pieluchy, smarki, nocniki”, a on w biurze. Nie wiem o czym z nami rozmawiać. I nie mamy czasu. Przychodzi o dziesiątej, synek i ja już kładziemy się spać... W zasadzie u nas wszystko w porządku. Żyjemy jak wszyscy... Tylko czasami z jakiegoś powodu się upijam. Czy możemy to naprawić? Jest mi to bardzo znane - „w zasadzie wszystko jest w porządku”. Do takich klientów podchodzę ze szczególną troską. Moja przeszłość reaguje. Naprawdę chcę nakreślić kilka opcji rozwiązania tej sytuacji, otoczyć mnie opieką, ale jasne jest, że to nie działa w ten sposób bezpośrednio bałam się „otworzyć” oczy i zobaczyć ten prezent. Ale nie było dość siły i odwagi, aby rozwiązać sytuację.