Od autora: uziemianie, centrowanie - praktyka, opis techniki, zdrowie Przed przystąpieniem do pracy z objawami psychosomatycznymi przy jakichkolwiek objawach uczę pacjenta trzech rzeczy: 1. Uziemienie2. Centrowanie 3. Oddychanie Dopiero wtedy wchodzimy dalej w sferę zrozumienia, świadomości, odczuwania. Opis techniki: Uziemienie można wykonać w pozycji leżącej, stojącej, siedzącej - w pozycji leżącej np. podczas kładzenia się do łóżka lub po przebudzeniu, gdy jeszcze nie wstałeś z łóżka. Zwróć uwagę na te części ciała, które przylegają do poziomej powierzchni (łóżka). W pozycji leżącej są to tył głowy, łopatki, pośladki, tył ud, golenie, pięty, barki, przedramiona, dłonie. Poczuj swój ciężar w miejscu, w którym dotyka powierzchni. Wyobraź sobie, że te części ciała stały się nieco cięższe w miejscach kontaktu z powierzchnią, jakby włączyła się w nich siła grawitacji – na stojąco mógłby to być nawet transport publiczny, kolejka w sklepie w domu przed wyjściem. Stań tak, aby stopy były lekko zwrócone do wewnątrz palcami. Obcasy są nieco szersze. Odblokuj kolana, aby nie było w nich napięcia. Dzięki temu kręgosłup się wyprostuje i pojawi się uczucie niewidzialnego podparcia z tyłu. Miednica przesunie się nieco do przodu. Pozycja ta jest niezwykle stabilna, ciężko jest z niej zepchnąć lub upuścić osobę - w pozycji siedzącej, w pracy podczas 5-minutowej przerwy, odrywając wzrok od monitora czy od stołu przed jedzeniem. Usiądź ze stopami płasko na podłodze lub ziemi. Guz kulszowy, którym naciskasz na powierzchnię krzesła lub fotela, powinien sprawiać wrażenie głównego podparcia. W tej pozycji wyprostowane są również plecy i klatka piersiowa. Poczuj, jak Twoje stopy i dolna część ciała stają się cięższe i bardziej stabilne. Polecam połączyć praktykę uziemiania i centrowania. Do powyższego dodaj uczucie „Jestem, jestem tutaj”, mentalnie lub nawet fizycznie wskazując palcem na tę część ciała, w której dokładnie się czujesz. Zwykle ludzie pokazują się w okolicy klatki piersiowej. Polecam na początkowych etapach, dla wzmocnienia uziemienia, wyczuć środek w dolnej części ciała, 2 cm poniżej pępka, pomiędzy brzuchem a przednią powierzchnią kręgosłupa. Jeśli dana osoba wskazuje głowę jako środek swojego ciała, jest to zły znak, że jest bardzo oderwana od swoich uczuć i wrażeń cielesnych i przez większość swojego życia kieruje się myślami i ideami. Do opisanych praktyk należy dodać oddychanie powyżej. Dopóki człowiek oddycha, żyje. Oddychania nie należy wymuszać, wzmacniać ani osłabiać, przyspieszać ani spowalniać. Oddychaj normalnie. Po prostu zauważ, że oddychasz. Podczas wdechu wypuść powietrze do klatki piersiowej, a następnie do żołądka, tak aby w szczytowym momencie wdechu żołądek napełnił się, a podczas wydechu opróżnił się. Ten rodzaj oddychania poprawia krążenie krwi i odpływ żylny, zwiększa zdolność odczuwania ciała i rozróżniania doznań cielesnych. Biochemicznie, wraz ze wzrostem objętości wypijanej wody, hormony przedawkowania „rozcieńczają się” do normy. Wyobraź sobie szklankę wody. Jeśli rozpuścisz w niej łyżkę soli, woda stanie się lekko słona, ale zdatna do picia. A jeśli tę samą łyżkę soli – w tym przypadku nakreślę analogię z uwalnianiem się zgiełku podczas przeżyć emocjonalnych – rozcieńczymy w ćwiartce szklanki – będzie to roztwór hipertoniczny (roztwór silnie stężony), nienadający się do picia. Organizm, w którym występuje wysokie stężenie hormonów (im silniej człowiek tłumi emocje, tym większa koncentracja), stara się przywrócić równowagę, najpierw poprzez pobieranie wolnej wody z komórek i przestrzeni międzykomórkowej, a następnie włączając patofizjologiczne mechanizmy, a ostatecznie - choroba odwodnienia (odwodnienie), a następnie choroby wyniszczenia. Oto link do nagrania dźwiękowego z techniką uziemiającą https://yadi.sk/d/UDTR7CcK3GWuGHFragment książki „Wszystkie choroby pochodzą z nerwów… Ogólnie rzecz biorąc, wszystko” Sofii Zelenkovej