Vasilis Kapsambelis podczas swojego seminarium w Wyższej Szkole Ekonomicznej na temat organizacji nieneurotycznych poruszył kwestię trzech matek: matki, która zmarła bardzo wcześnie, złej matki i kompleks zmarłej matki, czyli matki, która wydziedziczyła dziecko. Mają 2 wspólne cechy: dziecko wkraczające w dorosłe życie bardzo rzadko organizuje dobrą nerwicę, ale też nie organizuje psychozy, zorganizowana jest depresja, która przenika całe życie. , Fałszywe Ja jako obrona, tacy ludzie mają relacje z przedmiotami, ale ich Ja jest kruche. Takie relacje z innymi rozważał w ramach struktury borderline, kiedy inny jest wybierany na gwaranta narcyzmu, podstawowego narcyzmu, kontinuum, idea siebie jako pojedynczej całości i jako połączenia, samego istnienia, przedmiot działa jako jego gwarant. Jeśli nie było obiektu, który poprzez zaangażowanie pierwotnego narcyzmu stworzyłby tę bazę, jeśli nie było fundamentu, to wybierany jest inny, który zagwarantuje bezpieczeństwo Ja, pierwotnego narcyzmu, gwaranta istnienia. W takiej sytuacji utrata obiektu nie jest równoznaczna z utratą przyjemności, ale tak samo jak utrata gwaranta istnienia, strata jest odbierana jako katastrofa, reakcje jak eksplozja: autoagresja, autoagresja krzywda, agresja wobec porzucanego przedmiotu. Ten typ relacji obiektowych można nazwać anaklitycznymi, ze względu na rodzaj podpory.B. Kapsambelis zaproponował następujące cechy fetysza jako przedmiotu naszego życia psychicznego: – fetysz zawiera element mający „falliczne” znaczenie, jest gwarantem integralności na poziomie cielesnym, w tym odmową kastracji. Jest to gwarant narcyzmu, ponieważ utrata obiektu fetyszowego powoduje wielką grozę, nie jest to strata libidinalna, ale narcystyczna, może zagrozić integralności cielesnej; - skoro obiekt fetysz jest gwarantem narcyzmu, to tak idealizacji, taki obiekt jest rzeczą skrajnie wyidealizowaną, poprzez projekcję fetyszu koreluje jak najściślej z Ja Idealnym, koreluje z czymś z dzieciństwa – ważnym, idealnym, wartościowym i jako gwarant narcyzmu zapewnia integralność Ja i koreluje z Ja Idealnym; - obiekt fetyszystyczny jest „rzeczą”, nawet jeśli jest to żywa osoba, jest postrzegana jako martwa, niezmienna, bezwładna, nie posiadająca pragnień - fetysz nie jest przedmiotem naturalnym: an przedmiot, którego nie znajdziemy w naturze żywej, coś stworzonego sztucznie, przedmiot nienaturalny, ale stworzony specjalnie, i w tym Kapsambelis widzi pewien element fałszu. Fałszywy przedmiot – ponieważ przedmiot jest „nieożywiony”, ma cechy niezmienności, nigdy się nie zmienia, nie może stać się inny, a zatem jest magiczny, nieśmiertelny, ponieważ jest w kieszeni, połączenie nigdy nie zostanie przerwane, nie może. kończę, ale pozostaje w tym samym miejscu, w którym go zostawiłem. Zamrożone i niezmienne ma na celu triumf nad śmiercią; Kapsambelis tak opisuje fetyszystyczne relacje z przedmiotem na nieneurotycznym poziomie funkcjonowania: – są to relacje z przedmiotem nieożywionym i niezmiennym, które wyróżniają się ograniczeniami fantazmatycznymi podmiotu. możliwości, tacy pacjenci przychodzą do terapeutów i są zalewani rzeczowymi informacjami, zapisanymi w teraźniejszości, są fakty, nie ma bogactwa życia wewnętrznego. Pułapka wiecznej teraźniejszości, tj. teraźniejszość, która zajmuje centralne miejsce w psychice i opiera się na relacjach z obiektem nieożywionym – zachowania powtarzalne: u takich pacjentów nie zachodzą zmiany rozwojowe w relacjach z obiektem, natomiast relacje z obiektem żywym charakteryzują się ewolucją. W przeciwieństwie do pacjentów psychotycznych, którzy odnajdują przedmioty, a w miarę zbliżania się rzutują na nie swoje popędy, w wyniku czego stają się niebezpieczni, tutaj sytuacja jest odmienna: są bezpieczniejsi, spotykają obiekt w świecie zewnętrznym, mogą nawiązać związek, ale scenariusze toczą się według ustalonych schematów: coś jest nie tak, rozstanie, szukanie obiektu, coś nie tak, rozstanie – dyskurs nie składa się z ich skojarzeniowej historii, ich mowa jest płaska, nie.