Wszystkie metafory i analogie zaczerpnięte są z rzeczywistych przypadków konsultacji. Mają one jednak charakter stereotypowy i nie wskazują konkretnych klientów ani prawdziwych osób. Prasuje, zgniata, przerabia na wymiar. Kim jest ten potwór? Społeczeństwo? NIE. Drogi dorosły, nie przychodź tutaj. Nie stój tutaj. Nie krzycz. CHodźmy grać. Dlaczego ciągniesz mnie za rękę? Nie widzisz, że nie mam czasu? A dziecko uczy się patrzeć na dorosłego. Jak on siedzi. Jak przekręca klucz w drzwiach. Określa myśli poprzez ruch brwi. I zakłada, zakłada, zakłada części skafandra kosmicznego. Nie czuj tego. Nie działaj. Nie myśl. Nie chcę. Co jest możliwe? Możesz myśleć o innych. Najpierw o bliskich, potem o tych odległych, a potem... Resztkami możesz zadbać o siebie. Ale nie, nie ma sprawy. Skafander kosmiczny nie jest zły. Nawet wspaniały. Pozwolił mi przetrwać całe dzieciństwo. Pozwala przetrwać za pensję minimalną do dorosłości. Taki astronauta siedzi i patrzy, jak biegają gdzieś bez skafandrów kosmicznych. Są zazdrośni i źli, i w ogóle, jak mogą się tak zachowywać? Strach go zdjąć, a co najważniejsze, nie jest jasne, jak żyć bez skafandra kosmicznego. Oddychaj głęboko? Czy płuca nie pękną? Czy tam naprawdę jest tlen? Biegać, chodzić? Czy twoje nogi to wytrzymają? Czy możesz to unieść rękami? A co jeśli się sparzysz? Albo, co gorsza, nie skontaktują się z nami w zamian. Dawać? Czy wezmą ten cyberpunk, na jaki zasługujemy? I nie musisz niczego wymyślać. Wszystko jest w naszej głowie Z biegiem czasu skafander kosmiczny nie staje się nawet egzoszkieletem. Rośnie w. Zaczyna być postrzegany jako własny. Stalowe dłonie, nieugięte, zimne i nieczułe. Ale możesz przynajmniej wziąć gorącą patelnię. Czy są wygodne kolana tytanowe? I w porządku, że nie możesz wsadzić dziecka do więzienia, ale ono się nie ugnie. Nie uciekną. Już dawno zapomnieliśmy, jak się biega. Nieważne, że nie ma za co długo stać, ale pobiegnięcie chociaż za autobusem by się przydało. Ale na tytanie jest to jeszcze bardziej reprezentatywne. Nie czujesz ludzi? Ale spójrz, co za stalowy biceps. Odruchy i penis jednak jakoś gorzej działają. Brakuje im energii na baterii, ale możemy to zrzucić na wiek. Zanim ukończyli trzydzieści lat, urodzili dzieci i jedli pyszne jedzenie. Doskonały wiek na pojawienie się wszczepionych istot nieożywionych. Naprawdę? Nie, lepiej w skafandrze kosmicznym. Jest cieplej, jest wsparcie i nie poparzysz się na patelni. Bezpieczeństwo jest najważniejsze Czy wiesz, że w latach osiemdziesiątych dziecko, które narysowało nieistniejące zwierzę z częściami mechanicznymi, wymagało dodatkowej diagnostyki w kierunku schizofrenii? Czy chcesz pracować? Podpisz tutaj.