Pragnienia człowieka wyznaczają wektor jego życia. Ważne jest, aby kultywować własne cele i plany i umieć je realizować. Ile pragnień ma człowiek, tyle życia ma. I bardzo wyraźnie pokazują to dzieci, które bezpośrednio wyrażają swoje „chcę!” Często zadajesz sobie pytanie: „Czego chcę?” Słysząc wewnętrzne sygnały, wezwania i impulsy, stajemy się swoimi. To nie my dyktujemy, co powinniśmy, a czego nie powinniśmy robić, co powinniśmy robić i gdzie powinniśmy się poruszać. To własny ogień, który musi po prostu wybuchnąć. Stłumione pragnienia charakteryzują się apatią, depresją, melancholią, smutkiem i innymi stanami biernymi. Wewnątrz nie ma silnika, nie ma energii, aby cokolwiek osiągnąć, i dlatego człowiek się poddaje. Osłabia się Twoja wola i przedsiębiorczość. W związku z tym osoba może uznać pragnienia innych ludzi za własne i wdrożyć je. Na przykład najczęstsze zwroty to: „Nie chcę tego rodzaju związku, tej pracy i nie chcę tak żyć”. Ale to rodzaj niezgody z rzeczywistością, a nie zachęta do działania. Czy powinienem narzekać, że moje pragnienia nie są spełnione? Wszystko dzieje się zgodnie z prawem przyciągania i korespondencji. Ile masz pragnień i ile w nich energii? Ludzie sukcesu i szczęśliwi wyróżniają się tym, że wiedzą, czego chcą i wiedzą, jak urzeczywistnić to. Nie są gotowi zrezygnować z tego, czego chcą, ani poddać się w wybranym kierunku. Przekładają swój wybór na efekt końcowy. W pragnieniu jest energia, którą należy wzmocnić. Wymaga to zdrowej aktywności, integracji i asertywności. Dlaczego to robię?, Po co mi to?, Co w rezultacie dostanę?, Czy to mnie uszczęśliwi?, Kim się dzięki temu stanę? - te pytania należy zadać, aby potwierdzić swoje prawdziwe potrzeby. Pragnienia pochodzą z ciała, duszy i serca, a nie z głowy i postaw innych. Odróżnij ziarno od łuski! Jeśli mojemu klientowi trudno jest dotrzeć do własnego „chcę”, to badam jego „nie chcę”, „nie będę”. To także rodzaj materiału, który pozwala dojść do siebie. Aby zrozumieć, co kocham, musisz określić, czego nie lubisz. Można odejść od czegoś i dojść do czegoś. Pragnienia nami kierują, nawet jeśli nie jesteśmy ich świadomi. Wszystkie działania wynikają z uczuć, a uczucia powstają z potrzeb. Należy rozpoznać potrzeby harmonijnego i tętniącego życiem życia. Wtedy nie będzie konfliktu, ponieważ człowiek sam wybiera i znajduje własny sposób na realizację swoich planów. Pragnieniom często towarzyszy strach. Wszystko jest jasne i oczywiste, ale brakuje odwagi i odpowiedzialności, aby to wdrożyć i odkłada się to na później. W takich przypadkach strach lub inne towarzyszące mu uczucia są silniejsze niż pożądanie. To, co dominuje, zwycięży. Każde pragnienie dodaje nam sił. Sama natura to pokazuje. Dzieci chcą i mogą, ale starsi ludzie mają tendencję do zachowywania spokoju i odmawiania sobie wielu rzeczy. Wybierz życie! Im więcej własnych pragnień spełniamy, tym bardziej dojrzali i samowystarczalni stajemy się. Pragnij i twórz swoje życie!