Każdy z nas zna sytuację, gdy nasz nastrój zaczyna się pogarszać, jeśli nagle coś nie poszło zgodnie z planem, coś nie wyszło, coś się zepsuło, albo ktoś gdzieś nie przyszedł, nie zrobił czegoś, albo zrobił coś, co lepiej byłoby tego nie robić, ktoś się nie ustąpił, „poczynił” głupią uwagę, gdy nie pytano go o zdanie, itp., itp. A Twoje nerwy są już na krawędzi, a skumulowana irytacja i złość czekają, aż „ostatnia słomka” spadnie niekontrolowaną lawiną, z reguły na najbliższą i najbardziej bezbronną osobę... Czy istnieją sposoby na radzenie sobie ze swoimi uczuciami aby Twój nastrój nie był zależny ani od okoliczności, ani od drugiej osoby, czyli od czynników, na które nie mamy wpływu? Przecież to ważne: nastrój się popsuł, plany się „zepsuły”, ale życie toczy się dalej i trzeba „coś zrobić i iść dalej”. Tak, takie metody mające na celu utrzymanie równowagi psychicznej istnieją i wiele z nich stosowanych jest od tysięcy lat. Tak naprawdę form pracy nad swoim spokojem ducha jest tak wiele, że dość trudno jest wszystko wymienić i choćby krótko opisać w krótkim artykule. Tradycyjnie psychologowie dzielą wszystkie te obszary na 3 duże komponenty: - praktyki zorientowane na ciało, - praktyki duchowe; Podział jest bardzo arbitralny, gdyż nie da się wyznaczyć wyraźnej granicy pomiędzy tym, gdzie kończy się jeden kierunek, a zaczyna drugi. Ale bez względu na to, jaką ścieżkę samodoskonalenia wybierze dana osoba, bez względu na to, z jakiego wsparcia psychologa skorzysta, zmieni swój zwykły stereotyp reagowania na sytuację, na którą składają się trzy elementy: - uczucia - myślenie - zachowanie; Z pewnością zauważyłeś u siebie i innych, że za każdym razem reagujesz w ten sam sposób na tę samą sytuację. No cóż, na przykład zgodziłaś się z mężem, że będzie codziennie wynosił śmieci bez przypomnień. Wszyscy zgodzili się na warunki. Ale śmieci nadal pozostają w tym samym wiadrze. Co dzieje się z Twoją psychiką w odpowiedzi na ten bodziec wbrew Twojej woli? - pojawia się uczucie złości, urazy, bezradności - pojawiają się myśli: „znowu, na tyle, na ile to możliwe”, „dlaczego, zgodziliśmy się”, „jaki on jest nieodpowiedzialny”, „czy to naprawdę takie trudne”, „czy go to obchodzi?” Nie obchodzi mnie to”, „no, naprawdę, nie możesz chociaż raz…”, „w ogóle nie można mu w niczym zaufać”, „łatwiej jest zrobić wszystko samemu”. .; - zachowanie: sam wynieś śmieci, a kiedy się spotkasz, powiedz mu wszystko, co o tym myślisz. Nastrój zniknął zarówno u Ciebie, jak i u Twojego męża. A kilka dni później sytuacja się powtarza... Wszystko to natychmiast pojawia się w Twojej głowie, gdy tylko zobaczysz kosz na śmieci. Twoja psychika zareagowała w zwykły sposób, całkowicie automatycznie. To tylko przykład. W rzeczywistości 95% wszystkich ludzkich zachowań składa się ze stereotypowych działań, o których nie myśli. Dla większości ludzi stereotyp jest następujący: w każdej sytuacji osoba najpierw rozwija uczucia, a następnie natychmiast reaguje poprzez zachowanie. Etap myślenia w tym łańcuchu albo zostaje pominięty, albo mózg włącza się dopiero po wylaniu się emocji. Pasuje tutaj wyrażenie „Silny z perspektywy czasu”. A praca nad osiągnięciem spokoju będzie miała na celu ukształtowanie nowego stereotypu reakcji, który u zdrowego człowieka wygląda następująco: najpierw postrzega on sytuację, następnie ją analizuje, łącznie z myśleniem, a dopiero potem podejmuje decyzję, która opcja zachowania w danej sytuacji dane okoliczności będą dla niego najlepsze do przyjęcia. Analiza sytuacji pozwala mi zrozumieć, na co mam wpływ, a co jest poza moją kontrolą, więc marnowanie energii będzie marnotrawstwem. Przypominamy, że w grupach anonimowych wspólnot wzajemnej pomocy, które kiedyś były popularne na Zachodzie, a obecnie zyskują uznanie w naszym kraju, spotkanie rozpoczyna się starożytną modlitwą: „Boże, daj mi powód i spokój ducha, abym zaakceptował to, czego nie mogę zaakceptować”. zmieniać.” , odwaga, aby zmienić to, co mogę i mądrość, aby wyróżnić jedną rzecz