Od autora: 22 kwietnia obchodzone jest nie tylko wielkie, ale prawdziwie globalne święto - Międzynarodowy Dzień Matki Ziemi, obchodzony pod patronatem ONZ - dzień naszego wspólnego przytulnego domu. Człowiek jest częścią natury. Czy to czujesz? Czy jesteś tego świadomy? Od nas wymaga się jednolitego podejścia do wszystkiego, gdyż człowiek jest częścią natury i dlatego musi jednakowo traktować społeczeństwo, rodzinę i przyrodę jako całość. Musimy osiągnąć równowagę pomiędzy wszystkimi częściami. Cechą natury jest równowaga, dzięki czemu przestrzegamy jej uniwersalnego prawa. Musimy zrozumieć swoje miejsce w systemie i zbudować odpowiednią postawę. Aby kochać Stwórcę, musisz najpierw nauczyć się kochać Jego stworzenie! Z punktu widzenia jogina natura nie jest martwą materią utworzoną zgodnie z naszą wolą, ale przejawem świętej Jaźni w świecie fizycznym. Zapominając o tej ekologicznej podstawie duchowości, stracimy wsparcie Ziemi, które pomaga nam w powrocie do światła. Nasi przodkowie żyli w harmonii z naturą. Pogaństwo – mówię naturą – żyję w zgodzie z naturą. Pogaństwo nie było religią, było raczej światopoglądem – akceptacją i szacunkiem dla całej mocy i piękna natury. Natura jest częścią rodzaju, to co było częścią rodzaju.. Stąd wielu naturalnych bogów w wierzeniach Słowian. Stąd szacunek dla wszystkiego, co żyje obok człowieka, od kamienia po zwierzę. Teraz ludzie coraz częściej myślą, że mój dom to moje mieszkanie albo teren ograniczony płotem...((a wtedy wszystko można zniszczyć...bez zastanowienia... przecież to nie moje...Natura jest najlepsza terapeuta – to fakt niepodważalny. Człowiek jest koroną Stworzenia czy częścią Stworzenia? Większość z nich wyobraża sobie, że jest koroną Stworzenia, pozwalając sobie rządzić naturą, konsumując ją i niszcząc. Ludzie tacy są zanurzeni w swoim świecie namiętności i pragnień, swoich problemów i smutków, „nie patrzą poza własny nos”, ponoszą się w „porządku” w sobie, że mają minimalną wiedzę o planecie, na której żyją pasjonuje się czymkolwiek, ale niestety nie troską o swój dom - Ziemię, chociaż moim zdaniem jest to dziś podstawowe i najważniejsze zadanie mieszkańców planety. Wszyscy jesteśmy równymi dziećmi Wszechświata wszystkich łączy nasze siedlisko, kto jeśli nie my, zajmie się naszym domem? Szacunek do Ziemi jest ważny nie tylko po to, by zachować otaczające nas środowisko dla przyszłych pokoleń, ale jest także kluczem do zdrowia i nastrojenia strun. nasza dusza oczyszcza nasze ciało. Obserwując żywą przyrodę, opiekując się roślinami lub po prostu ją wyobrażając, wracamy do swoich korzeni, odkrywając siebie na nowo, a to nas uspokaja i uwalnia od negatywnych emocji, napełnia energią Miłości i radości Tych, którzy realizują się jako część natury , zdają sobie sprawę, że planeta Ziemia jest naszym wspólnym domem, czują jedność ze światem planety i wiedzą, jak dbać o planetę. Dbanie o dom objawia się na różne sposoby: wystarczy, że każdy z nas przestanie śmiecić i będzie czysto, wystarczy, że każdy z nas chociaż raz w życiu zacznie sadzić drzewo lub kwiat, planeta będzie już jaśniejsza i bardziej zielona. Tak naprawdę najwyższym poziomem rozwoju człowieka jest umiejętność współtworzenia z Bogiem. Oznacza to zachowanie, powiększanie, rozwój i ulepszanie istot żywych stworzonych przez niego na planecie: sadzenie lasów i ogrodów, ochronę roślin i zwierząt, poprawę siedlisk, opartą przede wszystkim na ochronie ekosystemu danego obszaru. Ostatnio bardzo mnie to pociąga do ekopsychologii i ekoturystyki w czasach nowożytnych W Rosji psychologia środowiskowa szybko rozwija się w ciągu ostatnich dwóch dekad na styku ekologii człowieka (niektórzy badacze są nawet skłonni klasyfikować ekopsychologię jako jedną z gałęzi ekologii człowieka, która nie jest do końca). poprawne), różne dziedziny psychologii i pedagogiki i kojarzone jest przede wszystkim z nazwiskami znanych psychologów Wiktora Iwanowicza Panowa, Siergieja Dmitriewicza Deryabo, Witolda Albertowicza Jaswina, ponieważ psychologia środowiskowa jest zwykle prowadzona przez specjalistów z różnych dziedzin nauki i praktyki (ekolodzy ,psychologowie, nauczyciele itp.), wówczas posługują się własnym aparatem pojęciowym. Oto kilka definicji: Psychologia ekologiczna to psychologia świadomości ekologicznej, według której kluczowym problemem psychologii środowiskowej jest badanie indywidualnej i grupowej świadomości środowiskowej jako zespołu idei środowiskowych, istniejącego stosunku do przyrody, a także odpowiednich strategii. i technologie interakcji z nim [Deryabo S. D., Yasvin V.A.]. Psychologia środowiskowa to nauka badająca naturę i cechy wpływów psychologicznych na osobę ze środowiska naturalnego, społecznego i antropogenicznego, związanych z nimi doświadczeń, stanów wewnętrznych człowieka. osobą i społeczeństwem. Dziedziną psychologii środowiskowej jest nie tylko odbicie środowiska przez zmysły i nie tylko postawa wobec otoczenia, ale oddziaływanie środowiska, pociągające za sobą zmiany o złożonym charakterze – od emocji i nastrojów po motywy działania, dążenia, orientacje wartości, działania, preferencje, przejawy woli [Skrabets V.O.].Psychologia środowiskowa jest nauką multidyscyplinarną, która zajmuje się dobrostanem środowiska, zdrowiem psychicznym narodu, ludzi, bada rolę i wpływ szkodliwych czynników ludzkich czynniki wpływające na innych ludzi: ich psychikę, mózg, zachowanie i wynikające z tego konsekwencje (V.I. Panov ). Jednocześnie określając pojęcie psychologii środowiskowej właśnie jako psychologię, a nie jako interdyscyplinarne zjawisko naukowe, V.I. Panow definiuje to jako: 1) specjalny obszar badań psychologicznych, który bada psychologiczne aspekty interakcji człowieka z różnymi typami otaczającego środowiska naturalnego i społecznego (fizyko-chemicznego, przestrzennego, edukacyjnego, informacyjnego, miejskiego itp.), obejmujący wpływ czynników i warunków środowiskowych na psychikę człowieka, a także rodzaje świadomości ekologicznej, wyrażające stosunek człowieka do środowiska naturalnego (świata przyrody); 2) specyficzne podejście metodologiczne do badania np. zjawisk psychicznych , ekologiczne podejście Johna Gibsona do percepcji wzrokowej; 3) specyficzna troska społeczna przedstawicieli nauk i praktyki psychologicznej dotycząca negatywnego wpływu środowiska antropogenicznego (na przykład informacyjnego, miejskiego i innego) na stan i rozwój psychiki człowieka. Wracając do Dnia Ziemi, opowiem Wam, jak go obchodzę. Od trzech lat z rzędu sprzątam staw mojego dzieciństwa z okazji Dnia Ziemi. Staw ten ma swoją historię, sięgającą przedostatniego stulecia. Jest częścią kaskady źródlanych stawów z najczystszą przejrzystą wodą. Przez długi czas mieszkałem w innym miejscu, a kiedy wróciłem do ojczyzny, bardzo się zmartwiłem, że staw zamienił się w brudne bagno. Zaczął działać. Przez miesiąc sprzątałem ile się dało. Wychodzenie każdego ranka jak do pracy - sprzątanie stawu. Ciekawa była reakcja osób oglądających moją pracę, pokazująca zniekształcenie ludzkiej świadomości ekologicznej. Ludzie zwracali się do mnie z podobnymi pytaniami: „czy zostałeś ukarany i dlatego sprzątasz śmieci?” „Prawdopodobnie dobrze ci płacą za sprzątanie stawu?”, „Czy prawdopodobnie jesteś fanatykiem Partii Zielonych?” i tak dalej) Wszystkim odpowiadała tak samo: „nie, po prostu kocham ten staw i ten las, chcę, żeby było czysto i pięknie, chcę się kąpać w czystej, chłodnej wodzie w letnie upały”. Moja odpowiedź z reguły wywoływała albo zdziwione miny, albo tyradę o tym, jak zła jest władza, że ​​biedni ludzie robią swoje. Tak wyglądał staw. Tak się stał. Ludzie, nawiasem mówiąc, mniej śmiecią na nim. A w tym roku, już od marca, pytają mnie, czy w tym roku będę sprzątał staw?) Ludzie, zapomnieliśmy o jednej prostej kwestii, że nikt nam nic nie jest winien, że sami początkowo jesteśmy to winni sobie – dbać o czystość naszych myśli, naszych działań, czystości relacji, czystości w domu i czystości na świecie. Wszelkie sprzątanie, czy to w domu, czy na łonie natury, jest doskonałą autoterapią pozwalającą na zaprowadzenie porządku i harmonii w sobie. Korzyść jest podwójna - zarówno w środku, jak i na zewnątrz jest pięknie) Przed nami weekend, spędź go pożytecznie!