JEŚLI POświęcasz się. Historia klienta za pozwoleniem. Kobieta o statusie. 56 lat. Właściciel i dyrektor firmy. Rozwiedziony od 15 lat. Dorosły syn. Żadnych wnuków. Zapytanie: Przewlekłe zapalenie pęcherza moczowego, faza ostra. Nietrzymanie moczu (sporadycznie). Praca nad psychosomatyką (skierowanie od lekarza) Problemy zdrowotne. Nadciśnienie. Arytmie. Przewlekłe hemoroidy. Endometrioza. Nocne poty. Szum w uszach. Bóle głowy typu migrenowego. Dyskinezy dróg żółciowych. A wszystko to jest chroniczne i od dawna nawykowe. Dużym problemem są jednak zapalenie pęcherza moczowego i nietrzymanie moczu. Kobieta zapewniała, że ​​nigdy nie miała i nie ma problemów psychicznych. I nadal ma ten „nordycki/trwały” charakter. Nie płacze i nie poddaje się. Prawosławna, średnio kościelna (uczęszcza na nabożeństwa, modli się, pości, stara się przestrzegać przykazań.) Bez VP. Nie zauważono jej w „zniesławiających powiązaniach”. Po raz pierwszy współpracuje z psychologiem. Przed złożeniem wniosku przestudiowała materiały dotyczące „psychosomatyki zapalenia pęcherza moczowego”. Nie znalazła tam niczego podobnego i jest skłonna nadal tak myśleć jest fizjologiczna przyczyna jej problemu. Jednakże będzie zainteresowana współpracą z psychosomatologią POSTĘP TERAPII Niezbędna teoria Aby nie przeciążać artykułu nadmiarem objętości, przedstawiam państwu mój materiał na temat psychosomatyki zapalenia pęcherza moczowego ten link (tutaj na stronie): Śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego, OAB, cystalgia czy? Historie klientów za pozwoleniem i mając nadzieję, że je przeczytałeś i jesteś gotowy do śledzenia. Będę kontynuował tok moich myśli. Szczególna rola psychiki w realizacji funkcji oddawania moczu nigdy nie było przez nikogo kwestionowane, jednak w praktyce nie zawsze bierze się pod uwagę możliwość zaburzeń oddawania moczu o charakterze psychogennym. Wielu pacjentów z tym zaburzeniem ma oznaki obecności podłoża psychicznego jeden. stres. Często mimowolny wyciek moczu jest spowodowany głównie lub nawet czysto psychogennymi przyczynami. Całą różnorodność psychogennych zaburzeń psychicznych można podzielić na dwie duże grupy - psychozy reaktywne i nerwice. Pominę psychozy. To nie jest nasz przypadek. Ale spójrzmy na nerwice. Biorąc pod uwagę zestaw problemów zdrowotnych klienta i ich charakter, jest ona podobna do wegetoneurozy. Zwykle dzięki niemu lekarze diagnozują VDS (dystonię wegetatywno-naczyniową) - tak wygodną i niezrozumiałą chorobę na każdą okazję. Kilka słów o funkcjonowaniu układu nerwowego, zwłaszcza jego centralnej części - mózgu. Pełni trzy funkcje: - odpowiada za badanie i analizę rzeczywistości, czyli za myślenie; - reguluje funkcje motoryczne; - pozwala odczuwać, przeżywać emocje i wiązać je z funkcjonowaniem narządów wewnętrznych, gruczołów dokrewnych i metabolizmem trzecia funkcja nazywa się autonomiczną. Jego działanie nie zależy od świadomych, wolicjonalnych impulsów. Organizm reaguje na różne emocje zwiększeniem lub spowolnieniem bicia serca, częstości oddechów, żołądka, jelit, pęcherza. Zdarza się, że sygnały docierające do mózgu są bardzo silne lub trwają zbyt długo i człowiek nie ma możliwości złagodzenia stresu psychicznego i zrelaksuj się, układ autonomiczny nie może powrócić do stanu równowagi i zaczyna wymykać się spod kontroli mózgu. W rezultacie pojawia się nerwica. Nerwica autonomiczna to zbiorcze określenie dolegliwości fizycznych, które powstają w wyniku problemów psychicznych. Ta choroba ma wiele twarzy. Może objawiać się szeroką gamą objawów przypominających choroby serca, żołądka, jelit i innych narządów. VN nie zagraża życiu, ale jeśli nie jest leczone przez długi czas, zaburzenia czynnościowe narządów wewnętrznych stopniowo stają się organiczne . W ostatnich latach coraz częściej w celu łagodzenia objawów nerwicowych zaleca się stosowanie łagodnych leków przeciwdepresyjnych nowej generacji, nie eliminujących one jednak przyczyny choroby. Dlatego główną metodą umożliwiającą wyleczenie nerwicy autonomicznej jest psychoterapia. Pomaga wykryć iusuń źródło problemu. Jednak w około połowie przypadków psychoterapię trzeba łączyć z farmakoterapią. W naszym przypadku rozpoczęłam terapię, ale skierowałam klienta na konsultację do wegetarianina/neurologa. Wegetolog to lekarz zajmujący się zaburzeniami układu autonomicznego towarzyszącymi innym chorobom lub będącymi samodzielną dysfunkcją autonomicznego układu nerwowego (ANS). Swoją drogą zgłosiłam się po PSYCHOANALIZĘ SYSTEMU COVID. Konsultacja 1. Od razu spróbuję wyjaśnić, dlaczego skłaniam się ku przekonaniu, że przyczyna problemu, z jakim kobieta się do mnie zgłosiła (zapalenie pęcherza moczowego, nietrzymanie moczu) ma charakter ogólnoustrojowy, a nietrzymanie moczu jest tylko jednym z objawów choroby ogólnoustrojowej zaburzenie (SID), ponieważ: 1. Problemy zdrowotne. Nadciśnienie. Arytmie. Przewlekłe hemoroidy. Endometrioza. Nocne poty. Szum w uszach. Bóle głowy typu migrenowego. Dyskineza dróg żółciowych, zapalenie pęcherza moczowego, to charakterystyczny bukiet, jeśli dodamy do tego nietrzymanie moczu, które od czasu do czasu narasta i nie ma fizjologicznego wytłumaczenia (jak się później okazało, w niektórych okresach po stresujących sytuacjach), to jeszcze bliżej zrozumienie oczekiwanego poziomu stresu u samotnej kobiety w okresie menopauzy, szefa przedsiębiorstwa))! Do tego punktu wrócimy bardziej szczegółowo później. Dodajemy „charakter nordycki” = frustracja prawdziwych potrzeb zdrowotnych. Dodajemy historie rodziców – tata jest alkoholikiem, mama jest histeryczką. Te obserwacje wystarczą. Ale to tylko pierwszy rzut oka. Więcej więcej Konsultacja 2. Podczas drugiej konsultacji udało nam się nawiązać kontakt, który pozwolił na większą szczerość niż suche odpowiedzi na zadane pytania. To, co wyszło, było dla mnie zaskoczeniem, można powiedzieć, że nerwica obsesyjno-kompulsyjna jest zaburzeniem psychicznym oparte na obsesyjnych kompulsjach myśli, pomysłów i działań, które powstają poza umysłem i wolą danej osoby. Myśli obsesyjne mają często obcą pacjentowi treść, jednak mimo wszelkich wysiłków nie potrafi się ich samodzielnie pozbyć. Tak, od miesiąca kobietę wraz z mimowolnym oddawaniem moczu dręczy „„. straszna myśl” w stosunku do syna. Zrozumiała, że ​​to nie była jej myśl. Ale nie mogła nic zrobić. Przypisywała to „opętaniu przez demony”, ale wszystko, co miało pomóc z doświadczenia kościoła, również nie pomogło. Myśl była naprawdę przerażająca: „Obyś umarł”. I to na tle faktu, że kobieta i jej syn mają bliski związek. Jest jedynym synem i jedyną prawdziwie kochaną osobą. Najbliżsi i najdrożsi. Co więcej, jest to również pozytywne ze wszystkich stron. Ponadto obsesja ta pojawia się na tle często powracających niespokojnych myśli i strachu, że coś stanie się jego synowi. To właśnie te myśli towarzyszą panicznemu stanowi strachu i powodują zaostrzenie bólu dróg moczowych i nietrzymania moczu. Można sobie wyobrazić, co by się stało z kobietą w tej sytuacji. Oto myśli o szaleństwie i ogromnym poczuciu winy beznadziejność i... A właściwie chodzi o „obsesje”, jako kolejny przejaw nerwicy. I to trzeba leczyć, a nie przypisywać właściwościom osobowości. Albo szaleństwo. I to będzie leczone jednocześnie z nietrzymaniem moczu. Źródło problemów jest takie samo. Obsesje to obsesyjne myśli, które powstają wbrew rozumowi, woli i uczuciom. Mogą to być idee, obrazy lub impulsy, które raz po raz przychodzą do głowy danej osoby w stereotypowej formie. Często okazują się one dla niego nie do przyjęcia i zaprzeczają jego właściwościom moralno-etycznym. Myśli te są przez człowieka uznawane za nieprawidłowe i boleśnie przez niego przeżywane, zwłaszcza że samo ich wystąpienie, ze względu na ich niezrozumiałość, często budzi w nim uczucie strachu. Niemniej jednak osoba uważa te myśli za swoje własne, nawet jeśli są dla niej mimowolne i obrzydliwe. Leczenie: Skuteczne leczenie nerwicy obsesyjno-kompulsyjnej możliwe jest tylko poprzez przestrzeganie zasad indywidualnego i kompleksowego podejścia do terapii. Wskazane jest łączenie leczenia farmakologicznego i psychoterapeutycznego, resocjalizacja. Konsultacja 3. Pracujemyz objawami Psychologiczne przyczyny rozwoju nerwicy. Aktywna (ponad siły) aktywność umysłowa/umysłowa; Długotrwałe doświadczenia psychiczne i niepokój; Presja psychologiczna, gdy nie można rozwiązać problemów życiowych; Długotrwała samotność i problemy w sferze osobistej. Traumatyczne wydarzenie w życiu: utrata bliskiej osoby jeden, trudny rozwód, utrata majątku itp. .p.Zawyżone oczekiwania. W tym przypadku osoba nie może osiągnąć upragnionego celu i doświadcza poczucia niemożliwego planu; Trauma psychiczna otrzymana w dzieciństwie. Nieprzestrzeganie harmonogramu pracy i odpoczynku. Wszystko, co podkreśliłem u klienta, jest poza planem , biorąc pod uwagę, że nerwica opiera się także na składnikach somatycznych, potrzebach życiowych, poczuciu własnej wartości, miłości, uznaniu, poczuciu bezpieczeństwa, które były stale ignorowane/wypierane i niezaspokojone, to wszystkie przesłanki się zbiegły czy zdarzyło się, że tak silna, inteligentna, silna moralnie kobieta wpędziła się w nerwicę i chorobę. Banalny początek – dzieciństwo pozbawione poczucia miłości, ochrony, bezwarunkowego uznania, żyjące w ciągłym stresie nerwicowy. Podczas tej sesji pracowaliśmy nad traumami z dzieciństwa. Ale są tak stłumione, że dotarcie do nich oznacza rozwiązanie superproblemu. Ogólnie rzecz biorąc, charakterystyczną cechą klienta jest stosowanie wielu mechanizmów obronnych psychologicznych, które niestety już nie działają, ale są dla niej tak potrzebne i służyły. ją na wiele sposobów. Jednak w wyniku tłumienia sfery emocjonalnej/zmysłowej i ciała wszystko, co wyparte/stłumione/niezrozumiany prędzej czy później powraca i chce zostać zaakceptowane. Idźmy w tym kierunku Tłumienie: próby zapomnienia, wymazania z pamięci tego, co zdenerwowane, czyli faktyczne wyparcie nieprzyjemnych wspomnień i doświadczeń z przeszłości; Zaprzeczenie, w którym ludzie wolą wierzyć, że wszystko jest w porządku i zawsze będzie dobrze; Projekcja, która pozwala przekonać siebie, że ktoś inny, a nie Ty, przeżywa coś złego i nieprzyjemnego i że ta osoba ma jakąś negatywną, negatywną cechę. Izolacja: izolowanie emocji od zdarzeń, odrętwienie Racjonalizacja i intelektualizacja: uciekanie się do racjonalności; lub intelektualne wyjaśnienie stresujących wydarzeń emocjonalnych, a także własnych uczuć Moralizacja: nieświadome poszukiwanie akceptowalnych podstaw do jakiegoś działania; Na przykład negatywnym wydarzeniem może być nawet wojna, która jest postrzegana jako szansa na „budowanie charakteru” lub doskonałe „doświadczenie w nauce”. Każdy zdrowy psychicznie dorosły cierpi na nerwicę o mniejszym lub większym nasileniu. Karen Horney, wybitna badaczka nerwic, mówiła o jej wielokierunkowości, w wyniku powstawania słabo ze sobą kompatybilnych obron psychologicznych. Ale tutaj wygląda to tak: Kobieta obroniła się przed swoją cielesnością, bezbronnością, słabością, czułość, pragnienie bycia kochaną. Próbowała to wszystko przykryć miłością do Boga i przestrzeganiem prawości. Bardzo to przesadziłam. Nie obliczyłem swojej siły. Nie przyznała się przed sobą, że nie może być świętą. Jest kobietą świecką, żywą kobietą. Z żalem za zdradę i niechęć, za chłód i ciągłą samotność. Oprócz Boga potrzebujemy także ludzi. Potrzebujemy ludzkiej miłości i ciepła. Można powiedzieć: tak, jest syn. Tak, jest dobry, kochany, ale żyje własnym życiem. Nie może i nie powinien poświęcać się matce. I brakuje jej jego miłości, troski, czułości i uczestnictwa. To od niego tego wszystkiego oczekuje (choć nie przyznaje się do tego przed sobą) i nie otrzymuje tego w wystarczającym stopniu. I nie powinieneś tego otrzymywać. Inaczej zniszczy to życie syna. Może to wszystko dostać od siebie, od wiernej przyjaciółki, od ukochanego mężczyzny (a czemu nie? 15 lat samotności to za dużo! a ona jeszcze nie jest stara). być uznanym. W przeciwnym razie przeciążony miłością syn, „dla którego żyje”, staje się w jej nieświadomości potworem, który ją „odrzucił”, biorąc na siebie obowiązek wypracowania całej miłości i troski, których kobieta nie otrzymała, począwszy od rodziców . Jeśli ty3