Od autora: Artykuł dla tych, którzy stoją w obliczu utraty bliskiej osoby Temat śmierci jest aktywnie wypierany z życia i zaczynamy o nim myśleć tylko na poważnie kiedy spotykamy się z tym osobiście. Na przykład, gdy umiera ktoś bliski, od razu przypominam sobie etapy żałoby według Küblera-Rossa: 1. Odmowa (tak nie może być, jest tu jakiś błąd); 2. Złość (na lekarzy, na siebie, na los, na władze itp.);3. Targowanie się (zawarcie paktu z losem, z Siłami Wyższymi); 4. Depresja (targi nie pomogły, świadomość bezsilności, niemożność zmiany czegokolwiek);5. Akceptacja (świadomość tego, co się wydarzyło, włączenie wydarzenia w obecne życie). Dlaczego odejście bliskiej osoby jest tak gorzkie, że masz z nią kontakt emocjonalny, komunikujesz się. Kiedy odchodzi z życia (swojego i Twojego), kontakt z nim zostaje zerwany. W przypadku, gdy wiesz, że odejdzie, masz czas, aby przygotować się na zrozumienie tej straty. Jeśli odejdzie szybko, gwałtownie, to kontakt z nim kończy się gwałtownie i jeszcze bardziej boleśnie. Kiedy umiera bliska osoba, zostaje przerwany dwustronny kontakt z ukochaną osobą. Podarowałeś coś bliskiej osobie. Pokazali mu coś, wyrazili to, powiedzieli, poczuli. Co to jest? Teraz nie ma jak mu tego dać. Bardzo ważne jest, aby zrozumieć, co to jest. Otrzymałeś coś od bliskiej osoby. Otrzymałeś to, co ci pokazał. Podzieliłem się czymś, dałem ci coś duchowego, ale teraz tego nie robię. Ważne jest, aby zrozumieć, co dokładnie otrzymałeś w kontakcie z nim. Kolejnym bardzo ważnym przeżyciem podczas śmierci bliskiej osoby jest konfrontacja z nieznanym. Co go tam czeka? Gdzie on teraz jest? Czy w ogóle istnieje coś po śmierci, czy też nie? Pytania te mogą pojawić się także w związku ze stratą bliskiej osoby. Irvin Yalom uważa, że ​​żałoba po zmarłym jest tak naprawdę zawoalowanym żalem po sobie. W końcu ukochana osoba opuszcza TWOJE życie. I nie będzie go już więcej w TWOIM życiu. Z tej serii - „Z kim nas zostawiłeś?!” Ważne jest, aby przeżyć ten okres żałoby w pełni – wypłakać się, napisać list do zmarłego, w którym nie zdążyłeś nic powiedzieć, znaleźć wsparcie u innych osób . Możesz zakończyć ten proces na różne sposoby, a kryterium zakończenia będzie Twoje wewnętrzne odczucie. Wtedy właśnie poczujesz akceptację, o której pisałem powyżej w paragrafie 5. Tłumienie doświadczeń lekami, pracą, unikanie uczuć i mówienie o tym obarczone jest różnymi objawami - zaburzeniami psychosomatycznymi, obsesjami (myśli, uczucia). , sny) i wiele innych przejawów stłumionego żalu. Zaskakujące jest, że stłumiony, niedoświadczony żal może zalegać w nieświadomości latami. Jeśli czujesz, że trudno Ci poradzić sobie z doświadczeniem straty, to jest to powód! skontaktować się z psychologiem, który zajmuje się takimi prośbami i pomoże Ci dojść do akceptacji i zrozumienia Twojej straty.