Konstelacje duchowe to nowy kierunek filozoficzny w metodzie konstelacji systemowych, zaproponowany przez Berta Hellingera na początku XXI wieku. Kierunek ten znacznie różni się od klasycznych konstelacji rodzinnych opracowanych w latach 80. XX wieku przez Hellingera. Różnice między konstelacjami duchowymi a klasycznymi konstelacjami rodzinnymi są następujące. W klasycznych układach problem klienta rozpatrywany jest jako konsekwencja naruszenia praw ustroju rodzinnego, tzw. Nakazy Miłości. Organizator, pełniąc rolę eksperta, wyszukuje te naruszenia i stosuje odpowiednie oddziaływania (interwencje), aby je wyeliminować. Przede wszystkim w konstelacjach duchowych nie ma koncepcji problemu jako takiego. Każdy stan klienta jest uznawany za po prostu występujący i w każdym przypadku stanowi najlepszy sposób na kontynuację życia systemu. Ból lub napięcie odczuwane przez klienta jest „wskazówką” na inny ból, który miał miejsce w przeszłości. Ten ból łączy ludzi żyjących dzisiaj z tymi, którzy żyli wcześniej. Tę łączącą siłę Hellinger nazwał Duchowym Umysłem, tj. Duch-Umysł. W tej relacji nie ma żadnych „naruszeń”, ale odrzucone w przeszłości doświadczenia (doświadczenia, uczucia) są nieświadomie akceptowane do życia przez kolejne pokolenia ludzi. To życie nie własne, opisywane przez klienta jako problem, dyskomfort, niespełnienie itp. Zatem w konstelacjach duchowych nie stawia się bezpośredniego zadania rozwiązania problemu, ale podejmuje się próbę doprowadzenia go do rozświetlić i przeżyć w formie symbolicznej poprzez substytuty wcześniej odrzuconego doświadczenia zmysłowego. Dzięki takiemu podejściu aranżer nie jest już ekspertem w korygowaniu naruszeń w systemie, ale staje się facylitatorem, asystentem w manifestowaniu ukrytych ruchów w systemie. Hellinger nazywa je Ruchami Ducha. Nowa filozofia konstelacji wymagała wprowadzenia nowych technologii. Dość często w konstelacjach duchowych używane są postacie złożone lub postacie bezimienne. Możesz na przykład postawić 2-3 osoby w roli „tego, co ukryte”. W takim układzie klient może nigdy nie dowiedzieć się, u kogo doszło do zdarzenia, które spowodowało, że coś zostało odrzucone. Jednak wydarzenia te mogą jednak zostać zrealizowane w konstelacji i w ten sposób stracą wpływ na życie klienta. Konstelacje duchowe można polecić klientom, którzy mają niewiele faktów na temat historii swojej rodziny, a także tym, którzy są gotowi wydobyć na światło dzienne trudne historie z przeszłości, nawet jeśli nie ma jeszcze jasności co do tych historii. Konstelacje duchowe już nadchodzą wykracza poza zakres psychoterapii i staje się, jak mówi Hellinger, filozofią stosowaną (Hellinger nadał jej nazwę Hellinger Sciencia). Konstelacje duchowe otwierają dodatkowe możliwości podczas pracy z historiami wielokrotnie powtarzanymi przez pokolenia. W przypadku dzieł klasycznych konieczne może okazać się uwzględnienie każdego powtórzenia, a w konstelacjach duchowych opowieść można przedstawić w tzw. technologia wielopoziomowa, gdy każdy zastępca pełni jednocześnie kilka ról. Jednak konstelacje duchowe jako filozofia niekoniecznie implikują swobodny przepływ nienazwanych ról jako technologii. Istnieje wiele technologii dla konstelacji duchowych, w tym z określonymi rolami dla członków rodziny klienta. Konstelacje duchowe, ze względu na niewielką liczbę interwencji (ukierunkowaną interwencję konstelatora), mogą ujawnić historie związane nie tylko z rodziną klienta. ale także do większych systemów, takich jak ludzie, kraj, religia. Jest to szczególnie prawdziwe w krajach byłego ZSRR, gdzie wiele rodzin ucierpiało właśnie w wyniku dużych konfliktów dotykających cały kraj. Konstelator pracujący w konstelacjach duchowych musi być w stanie wytrzymać bardzo duże, bardzo trudne historie duży stopień niejednoznaczności w interpretacji tego, co się dzieje, należy odróżnić Konstelacje Duchowe od ustaleń „w sprawie próśb duchowych” (na przykład dotyczących próśb związanych z wiarą,"