Duchowe przyczyny nerwicy Człowiek jest tak skonstruowany, że nieustannie jest rozdarty pomiędzy tym, co pożądane, a tym, co rzeczywiste. Są ludzie, którzy z byle powodu znajdują powody do zmartwień. Znikają niektóre powody do zmartwień (konflikty, stres), a na ich miejscu pojawiają się nowe. Więc człowiek nie jest zadowolony ze swojej pracy, swoich sukcesów. Inny martwi się konfliktami z małżonkiem. Ktoś narzeka na swoje relacje z bliskimi, obwinia ich, wysuwa roszczenia. Myśli o własnej nieadekwatności, o swoich niepowodzeniach nawiedzają człowieka, pozbawiając go spokoju, snu i dobrego samopoczucia. Człowiek staje się ponury, podejrzliwy, drażliwy, denerwuje się drobiazgami i atakuje sąsiadów. Koło się zamyka. Życie staje się ponure i nic nie czyni cię szczęśliwym. Niektóre namiętności pociągają za sobą inne: przygnębienie, uraza, duma, złość. W nauczaniu patrystycznym nerwice kojarzone są z namiętnościami nagromadzonymi w człowieku. Sednem problemu jest zubożenie miłości w sercu człowieka. A gdzie nie ma miłości, obojętności, wrogości, nietolerancji, gniewu, zazdrości, strachu itp. dojrzewają niewrażliwość psychiczna i wewnętrzny chłód. Nerwica jest oznaką złego stanu zdrowia moralnego, niezgody duchowo-psychicznej „Zabija mnie strach”, „Zazdrość mnie gryzie”, „Złość mnie spala”. umysłu, o możliwości zachowania spokoju duchowego. „Zdobądź pokojowego ducha, a tysiące wokół ciebie zostaną zbawione” – powiedział wielki starszy św. Serafin z Sarowa. Wielebny Alexy powiedział, że spokój ducha jest ważniejszy niż jakiekolwiek bogactwo, sława i sukces: „Jeśli będziesz miał pokój, będziesz szczęśliwy”. Wielcy starsi wzywali do cierpliwości, miłości do bliźniego, harmonii i dobrych uczynków Krestyankin mówił o tym, jak ważne jest, aby ludzie życzliwie odnosili się do osoby bliźniego: „Nie zabijaj bliźniego ani razu – ani słowem, ani podpowiedzią, ani gestem jest dobroć i strzeż się zła...” + Oto kilka cytatów ze starszego: „Dzieci! Kochać się nawzajem! Oto cały program życia.” „Uwielbiam to! I będziesz się radować z innymi i dla innych. „Na świecie nie ma już absolutnie żadnej miłości. Miłość jest matką, a wdzięczność jej dzieckiem. Zatem nie ma też wdzięczności.” „Życie samo w sobie uczy życia. A najważniejszą i najważniejszą sztuką dla człowieka jest nauczenie się życia w pokoju i miłości ze wszystkimi.” „...i często musimy sobie wybaczać , bo nasze słabości okazują się silniejsze od nas. Więc naucz się żyć. Nie wymagaj wiele od swoich bliskich.” „Nie osądzaj nikogo; gdzie jest sąd, nie ma miłości”. „Nerwica jest chorobą duchową. Uniż się, a wszystko przeminie” (Apostoł Paweł). Irina Achramenko.