Od autorki: źródło Depresja u dzieci: jak rozpoznać? Ostatnio często spotykam się ze skargami rodziców, że dziecko stało się ospałe, marudne, nie chce się bawić, cały czas ogląda kreskówki, nie chce się bawić. nie chce nic zrobić, skarży się na ból brzucha, potem na bóle głowy; nie chce chodzić do szkoły ani przedszkola. Rodzice mówią, że dziecko stało się niekontrolowane, drażliwe, porywcze nawet z „błahych powodów”, „po prostu się ze mnie naśmiewa”. Co więc właściwie dzieje się z dzieckiem. Maski depresji dziecięcej. Jedną z przyczyn takiego zachowania są zaburzenia depresyjne. U dzieci przebiegają one zupełnie inaczej niż u dorosłych. Rzadko mają klasyczną triadę depresyjną: obniżony nastrój, upośledzenie intelektualne i motoryczne. Częściej depresja u dzieci maskowana jest takimi objawami, jak zaburzenia zachowania, nadpobudliwość, moczenie nocne, niepowodzenia szkolne, zaburzenia somatyczne (astma oskrzelowa, atopowe zapalenie skóry, przewlekłe zaparcia itp.). U dzieci w wieku szkolnym ukryta depresja przybiera czasem postać nieposłuszeństwa, lenistwa, uczniowie nie nadążają za nauką, uciekają z domu i z byle powodu wdają się w konflikty. Jedną z masek dziecięcej depresji jest niedostosowanie szkolne. Z reguły narasta stopniowo, objawiając się trudnościami w rozumieniu i zapamiętywaniu materiału edukacyjnego. Dzieci coraz więcej czasu spędzają na przygotowywaniu zadań domowych i nie rozumieją, co czytają. Często po wyrecytowaniu tekstu w domu następnego dnia nie potrafią go zapamiętać na tablicy, nie potrafią rozwiązać najprostszych problemów i mylą liczenie. Zaczynają płakać, lamentując, że wszystkie ich wysiłki są daremne, że „zostanie jeszcze dwójka”. Stają się bardzo roztargnione, zapominają o zeszytach i podręcznikach w domu, narzekają na utratę pamięci: „Zgłupiałem”, „Nie umiem się uczyć”, „Staram się zrozumieć i nie potrafię”. nie rozumiem.” Uważają, że nauczyciele nie lubią ich za głupotę, rówieśnicy nimi gardzą, próbują ich urazić, śmieją się z ich słabych wyników, że są nieciekawi, nieprzyjemni, a nawet rodzice preferują inne dzieci w rodzinie. Maska somatyczna Dzieci skarżą się na bóle głowy, zawroty głowy, bóle brzucha, rozproszone bóle ciała, nieuzasadniony wzrost temperatury, zaburzenia w przewodzie pokarmowym (częste zaparcia, nietrzymanie moczu, moczenie, wymioty), którym towarzyszy obniżony nastrój, zaburzenia snu w postaci trudności z zasypianiem, częste przebudzenia. Dzięki tym maseczkom dzieci są obserwowane przez różnych specjalistów, przechodzą wiele badań, które nie ujawniają żadnej patologii i otrzymują górę leków. Ale stan pozostaje bez poprawy. Maska znęcania się. Depresja może objawiać się zaburzeniami zachowania u dzieci i młodzieży. Pojawia się chamstwo, bezczelność, złośliwość, agresywność, opozycyjność, drażliwość i histeria, które łączą się z odmową nauki, bójkami, włóczęgostwem, nielegalnymi działaniami i zachowaniami zależnymi. Takie zachowanie ma charakter ochronny i jest spowodowane nieświadomym pragnieniem nastolatka, aby złagodzić swój stan umysłu i rozładować napięcie. Między innymi poprzez stosowanie środków psychostymulujących, które poprawiają nastrój i zmniejszają stany lękowe. Nastolatki z depresją o charakterze psychopatycznym mogą wpaść w aspołeczne towarzystwo, zacząć palić, pić, próbować narkotyków, choć nie przynosi im to prawdziwej satysfakcji. Bardzo ważne jest oddzielenie zaburzeń zachowania związanych z zaburzeniami depresyjnymi i pojawiającymi się zaburzeniami osobowości. Pierrot maska ​​(maska ​​łzowa) Dzieci stają się marudne, kapryśne, często skarżą się na letarg, senność, zmęczenie, mówią, że nie mają sił, nie chcą nic robić, ciało stało się ociężałe, „wydaje się, że są na nogach ciężkie buty”, „ręce ołowiane, ciężkie”, a wyraz twarzy dziecka staje się pozbawiony wyrazu, kąciki ust opuszczone, a pod oczami pojawiają się niebieskie kręgi. Taka maska ​​jest mylona z poważną chorobą nerek lub krwi, ale często badania nie ujawniają patologii nerek i krwi, a dziecko pozostaje takie samo