Od autora: Czy potrafisz odróżnić prawdziwy głód od chęci, żeby po prostu coś zjeść? Czy potrafisz wyczuć różnicę pomiędzy potrzebą a pragnieniem? Niewiele osób myśli o swoim poczuciu głodu i jak ważne jest zrozumienie, czy twój głód jest prawdziwy, czy fałszywy i jak wpływa to na zdrowie współczesnego człowieka. W naszej kulturze podejście do jedzenia, głodu i jedzenia jest wyjątkowe . Tak się złożyło, że w historii naszego narodu były okresy, kiedy ludzie musieli przetrwać i głodować. I tak to nieświadome zbiorowe doświadczenie poprzednich pokoleń wciąż odbija się echem w czasach współczesnych. A jeśli w historii rodziny było także traumatyczne doświadczenie głodu, to może to przejawić się w zaburzeniach zachowań żywieniowych współczesnego pokolenia. Oczywiście każda rodzina ma tradycje żywieniowe, własne podejście do jedzenia i to właśnie to doświadczenie zabieramy przede wszystkim rodzinie rodzicielskiej. Ktoś je dużo i kilka razy dziennie, przygotowuje skomplikowane dania, rodzina jada tylko razem, razem je obiady i kolacje, wymagany jest określony zestaw produktów. Niektórzy jednak nie przywiązują takiej wagi do rytuału jedzenia, podjadają proste pokarmy, nie zwracają uwagi na częstotliwość posiłków, przydatność i smak potraw, jedzą w biegu, samotnie i jakkolwiek to robią, złap coś i będzie dobrze. We współczesnym świecie nie ma problemu głodu, gdyby tylko rodzice, którzy wciąż martwią się, „czy ich dziecko jest głodne?”, niezależnie od tego, w jakim wieku jest dziecko, postarali się przewidzieć jego potrzebę i nakarmić go do wykorzystania w przyszłości (czytaj wyżej - kompleks kulturalny). W wyniku tego rodzinnego doświadczenia związanego z jedzeniem wiele osób pozostaje odrętwiałych na sygnały wysyłane przez organizm. W związku z tym rzadko kiedy ktoś myśli o swoim poczuciu głodu i jak ważne jest zrozumienie, czy Twój głód jest prawdziwy, czy fałszywy i jak wpływa to na zdrowie współczesnego człowieka. Czy potrafisz odróżnić prawdziwy głód od chęci po prostu? zjeść coś? Czy potrafisz wyczuć różnicę pomiędzy potrzebą a pragnieniem? Jeśli myślisz, że jesteś głodny lub myślisz, że jesteś głodny, to nie jest to prawdziwy głód. Myślenie, że jestem głodny, a odczuwanie głodu to zupełnie różne rzeczy. Kiedy odczuwasz prawdziwy głód, Twoje ciało sygnalizuje to w postaci różnych wrażeń. Wszystkie są różne - reakcja na zapachy staje się ostrzejsza, zwiększa się wydzielanie śliny, następuje „ssanie w jamie żołądka”, burczenie w żołądku, w żołądku pojawiają się odczucia „wołania” itp. Nasz organizm regularnie wysyła nam sygnał głodu, dzięki któremu rozumiemy, że chcemy jeść. Należy pamiętać - regularnie - co około 6 godzin. W ciągu dnia uczucie głodu powinno nas nawiedzić przynajmniej 3 – 4 razy. I to jest fizjologia - prawdziwy głód. Istnieje również koncepcja głodu emocjonalnego – można ją nazwać fałszywą (w zakresie jedzenia). Kiedy dana osoba nie rozróżnia fizjologicznych sygnałów głodu, ale zjada jedzenie, „zajadając” potrzeby i uczucia emocjonalne - niepokój, smutek, żal, samotność, czyli głównie głębokie emocje negatywne. Kiedy doświadczamy pozytywnych uczuć – radości, przyjemności, zachwytu, miłości, szczęścia – nie mamy ochoty na jedzenie. Pojęcie głodu emocjonalnego można również interpretować jako potrzebę otrzymania wzajemnych uczuć – miłości, troski, zrozumienia, akceptacji. Ale nie o tym dzisiaj mówimy. Jakie inne odczucia wiążą się z uczuciem głodu? Wiele osób twierdzi, że nie odczuwa głodu przez większą część dnia, a nawet przez cały dzień. Uważają, że jest to cecha ich trawienia. A niektórzy są z tego nawet dumni – mówią, że nie mam czasu na odczuwanie tych instynktownych (czytaj: podstawowych) potrzeb, nie mam na to czasu, to nie jest najważniejsze w moim zabieganym życiu, moje ciało jest wyjątkowe. Ale to nieprawda, fizjologia działa w przybliżeniu tak samo dla wszystkich. A niemożność odczuwania głodu można już przypisać zaburzeniom odżywiania i ma to podłoże psychologiczne. Najczęściej to właśnie te osoby mają problemy z wagą i odżywianiem; to właśnie one zmagają się z nadwagą, czyli tzw.