W rodzinie zależnej dzieci uczą się oszczędzać od najmłodszych lat. Ich życie jest w dużym stopniu zależne od nierzetelnego rodzica, więc takie zachowanie jest całkiem naturalne. Ale ten trend utrzymuje się w wieku dorosłym. A także złudzenie, że uzależniony na pewno się zmieni i że gdy tylko przestanie pić, życie stanie się lepsze. Jednak rzeczywistość jest taka, że ​​im dłużej kochana osoba ratuje uzależnionego, tym głębsza jest dziura, w którą on wpada. Choroba coraz bardziej ogarnia jednostkę i pewnego dnia wyjście z tej dziury będzie po prostu niemożliwe. Dla współzależnych najtrudniej jest pokonać własną bezsilność, rozpacz i pokorę, jeśli bliska osoba wybrała taką drogę. nam nie pasuje. A mówiąc o osobach uzależnionych, tak naprawdę jedyną metodą pomocy jest odpuszczenie. U osoby uzależnionej ważne jest, aby dostrzec i rozróżnić dwie części: osobę, którą może ledwo pamiętać, oraz chorobę, która chwyta, niszczy i niszczy. niszczy swojego przewoźnika, podobnie jak wszystkich dookoła. Nie ma sensu rozmowy, nawoływania, apele do sumienia. Należy uwidocznić chorobę i położyć kres wszelkim manipulacjom. Oznacza to, że nie należy ukrywać osoby uzależnionej przed bliskimi i współpracownikami, nie brać udziału w neutralizowaniu skutków zażywania, nie dawać pieniędzy za substancję, nie wpuszczać użytkownika na swoje terytorium. Należy go tak wypuścić aby mógł sam rozwiązać swoje problemy, aby mógł dokonać własnego wyboru i wybrać życie lub śmierć. To będzie trudny etap dla wszystkich. Osoba uzależniona będzie zawstydzona i może być wściekła. Tak, a otaczający Cię ludzie również będą zawstydzeni, gdy wyjdą z problemem poza dom. Ale jeśli mieszkasz obok osoby uzależnionej, jesteś jedyną osobą w niezmienionym stanie świadomości, która może utrudnić chorobie życie. Jednocześnie ważne jest, aby poinformować osobę uzależnioną, że istnieje pomoc, że jest Grupy Anonimowych Alkoholików, resocjalizacja i psychologowie itp. A jeśli zdecyduje się szukać pomocy, zawsze będziesz go wspierać i być przy nim. Od współuzależnionej osoby wymagane są konkretne i zdecydowane działania. Ze współczuciem, ale ze świadomością, że w tym przypadku pozostawienie osoby samej z wyborem życia lub śmierci jest jedyną skuteczną pomocą, jaką może ona udzielić Osoba zależna ma pewność, że cały problem jest zależny, ale wtedy, gdy jest osobą zależną zaczyna wracać do zdrowia, to właśnie współuzależniony potrzebuje pomocy, bo nie umie żyć bez oszczędzania. Współuzależniony wydaje się, że nie może żyć bez zespolenia, a tak naprawdę już długo się dusi bez separacji. . I tu zaczyna się „droga do siebie”. Będziesz musiała odzyskać swoje życie, nauczyć się brać odpowiedzialność za swoje życie, a nie za inne, nauczyć się dostrzegać i realizować swoje potrzeby i pragnienia, spotykać się ze swoimi głęboko skrywanymi złożonymi uczuciami.