Od autorki: „Syn (córka) zupełnie stracił zainteresowanie nauką, nie prowadzi lekcji, nauczyciele narzekają… Co robić „Ale tak naprawdę? co robić? Co zrobić? Zacznijmy od tego, że zanim coś „naprawisz”, musisz wiedzieć, gdzie i co „zepsuło się”. Dziecko nie uczy się dobrze. Dlaczego nie umie się uczyć, tzn. nie umie pracować z książką, nie umie przygotować się do zajęć ustnych, sprawdzianów, egzaminów, nie umie zarządzać czasem, nie potrafi się skoncentrować na jednej rzeczy, czyta powoli, nie czyta w ogóle ma zły charakter pisma, nie wie, jak zorganizować swoje miejsce pracy, często jest roztargniony, nieuważny, ma słabą pamięć itp. .Nie wie, jak zorganizować swój czas tak, aby starczyło mu na wszystko i w rezultacie nie miał czasu na nic. Stopniowo ilość rzeczy, które nie zostały zrobione, staje się coraz większa, a dziecko po prostu „poddaje się” i woli w ogóle nic nie robić: nadal nie będzie miało czasu. W takim przypadku dziecko potrzebuje pomocy osób starszych: zorganizuj swój dzień pracy tak, aby było na wszystko wystarczająco dużo czasu, oblicz, na co poświęca czas w ciągu dnia - prowadź pomiar czasu przez kilka dni z rzędu, rejestrując wszystko: rozmowy telefoniczne, „nic nierobienie”, czas spędzony na posiłkach, w drodze do szkoły i domu itp. Strach: dziecko boi się odpowiedzieć przy tablicy, boi się popełnić błąd, dostać złą ocenę, boi się, że śmiać się, nie będzie słuchać, będzie mówić brzydko lub niepoprawnie, że wygląda źle, brzydko (brzydko), nie ma odpowiedniego wzrostu (za duży lub za mały), jest źle ubrany itp. Tak naprawdę istnieje wiele lęków, a wśród nich wiele, które nam, dorosłym, wydają się śmieszne i naciągane. Ale dla dziecka ten strach jest realny, paraliżuje dziecko, uniemożliwiając mu właściwe postrzeganie siebie i rzeczywistości, wypaczając tę ​​rzeczywistość. W rezultacie dziecko wydaje się „zamrożone”; jest zajęte tylko swoimi lękami. Czy w takich momentach zależy mu na nauce? Zespół w klasie nie ma ochoty na naukę, a dziecko nie może się oprzeć zespołowi? Nie chce być wyrzutkiem „kujonem”, co oznacza, że ​​aby to osiągnąć, będzie musiał porzucić studia i zająć się zainteresowaniami i zajęciami kolegów z klasy. Najgorszą opcją jest znęcanie się nad dzieckiem przez kolegów z klasy. W takim stanie rzeczy oczywiście najlepszą opcją jest zmiana szkoły lub przynajmniej klasy. Konflikt z nauczycielami – niezależnie od przyczyny, po prostu jest konflikt, a dziecko nie może normalnie, odpowiednio skontaktować się z nauczycielem. Rozwiązanie konfliktu wystarczająco skutecznie dla obu stron może być niezwykle trudne, jednak tutaj dziecko nie może obejść się bez pomocy rodziców, nawet licealisty. Bardzo ważne jest kompetentne wsparcie rodziców. Nauczyciel krzyczy lub głośno mówi podczas zajęć. A dziecko absolutnie nie toleruje krzyku, mówienia podniesionym tonem lub głośnymi dźwiękami. Dlatego nie jest zajęty nauką, ale pokonywaniem strachu przed głośnym głosem i krzykiem. Jeśli nauczyciel ma tylko donośny głos, możesz poprosić o przeniesienie dziecka na koniec klasy, do ostatniej ławki. Dziecko nie rozumie wyjaśnień nauczyciela – także z różnych powodów: wyjaśnienie jest dla niego niejasne, opuścił określoną liczbę lekcji z powodu choroby – braki w materiale, słabo nauczony poprzedni materiał. A jeśli dziecko nie może pracować na zajęciach, „wyłącza się”. i znowu spacja. Tutaj potrzebne jest wsparcie i pomoc rodziców: wyjaśnić, „nadrobić” stracony czas. Możesz zatrudnić korepetytora na kilka lekcji, żeby nadrobić zaległości. Dziecko jest bardzo aktywne, energiczne, „niespokojne”, trudno mu przez dłuższy czas wykonywać tę samą czynność, czy nawet po prostu siedzieć w jednym miejscu. . W takim przypadku konieczne jest rozwinięcie u dziecka wytrwałości i cierpliwości. Inną opcją jest zbieranie puzzli, ale można to zrobić również na komputerze. Miło będzie układać puzzle razem z dzieckiem. Matka może uczyć dziecko różnego rodzaju rękodzieła, gotując skomplikowane potrawy. Dziecko nie potrafi uważnie słuchać wyjaśnień nauczyciela, w wyniku czego następuje naruszenie dyscypliny na lekcji, a materiały edukacyjne „przechodzą bez echa”..