Miłość to wspaniałe uczucie, dla którego warto żyć, ale często ludzie mylą zależność od ukochanej osoby z miłością, a takie relacje trudno nazwać zdrowymi. Jak odróżnić prawdziwą miłość od zależności od miłości. Miłość to uczucie charakterystyczne dla danej osoby, głębokie przywiązanie do drugiej osoby lub przedmiotu, uczucie głębokiego współczucia. Uzależnienie od miłości to związek charakteryzujący się obsesyjnym emocjonalnym zafiksowaniem danej osoby na punkcie drugiej znaczącej osoby. W tym przypadku osoba wewnątrz odczuwa głęboką bezradność, a otaczający go świat postrzega jako groźny i surowy, a jedyną drogą do uzyskania wsparcia, zrozumienia i poczucia bezpieczeństwa jest miłość. Osoba uzależniona od miłości nie jest w stanie zrozumieć, jakie wrażenie robi na innych i jaka jest ich reakcja na jego zachowanie. Chociaż doświadczamy prawdziwej miłości, czasami możemy czuć złość na naszego partnera, chcieć być sami lub mieć negatywne nastawienie do jego działań. A w związku uzależnionym od miłości człowiek uważa wszelkie żądania i krytykę za zdradę; nie może przyznać się do tego, że nie jest doskonały lub popełnia błąd. Jednostka pragnie zatem zrekompensować poczucie własnej niższości poprzez relacje. W takim przypadku człowiek potrzebuje przyjaciela, który stale potwierdzałby, że jest dobry i podziwiał go. Oznacza to, że oszukuje siebie, wierząc, że kocha drugiego, ale tak naprawdę czuje tylko wdzięczność za to, że jego partner go podziwia. Podstawowa różnica między miłością a zależnością polega na tym, że w pierwszym przypadku najważniejsze jest poczucie przywiązania do osoby, akceptacja siebie i innych takimi, jakimi są, a w drugim przypadku chęć zrekompensowania zwątpienia, a jeśli tak się nie stanie, relacja zmienia się radykalnie. Oznacza to, że tutaj człowiek nie akceptuje drugiego - jego indywidualności, pragnień, wad i „pozytywnych” cech, raczej oczekuje, że partner go uratuje; Takie relacje są dla jednostki sposobem na przetrwanie w tym „nieprzyjaznym” świecie, za który płaci on bardzo wysoką cenę – pokorę, samozaparcie i zależność od partnera. W tym przypadku poczucie niższości jest tak duże, że człowiek nie wierzy w szczerą miłość własną, a jakikolwiek jej przejaw budzi podejrzenia co do ukrytych motywów. Na przykład dziewczyna nie wierzy, że facet naprawdę ją kocha, jest szczerze przekonana, że ​​potrzebuje od niej jedynie stosunków seksualnych, a wszystkie jego działania i wyznania mają na celu osiągnięcie celu. W takim przypadku osoba będzie stale domagać się dowodów miłości do drugiej osoby, co objawia się zazdrością, żądaniem stałej, nienasyconej miłości. Oznacza to, że w każdym przypadku chce być kochany i akceptowany - pomimo najbardziej niewłaściwego zachowania. Główne oznaki uzależnienia od miłości: - człowiekowi trudno jest odróżnić swoje myśli i uczucia od myśli i uczuć innej osoby; - jeśli inni mają problemy lub negatywne uczucia, wówczas uważa się za winnego; otrzymać wsparcie, aprobatę, „być dobrym” „dla innych, sprostać oczekiwaniom, a jeśli tak nie jest – odczuwa silny dyskomfort; – skłonność do idealizowania innych, a jeśli nie potwierdzają oni „swojego statusu” – poważne rozczarowanie; - niemożność obrony ze względu na strach przed odrzuceniem - nadmierna łatwowierność; Aby budować dojrzałe, dorosłe i co najważniejsze prawdziwie pełne miłości relacje, bardzo ważne jest, aby móc dać coś, nie żądając niczego w zamian, a jednocześnie już odczuwać wielką przyjemność, akceptować siebie i drugą osobę taką, jaką ona jest. są i trzeźwo oceniają cechy osobiste. Ważne jest również szanowanie partnera, jego uczuć, zainteresowań i terytorium osobistego. Istotna dla relacji jest umiejętność dawania wsparcia drugiemu, ale jednocześnie pozostania sobą, nie naruszając swojej indywidualności, doceniania tego, co się ma i dziękowania sobie za to.