Od autora: Artykuł/refleksje powstały w trakcie pracy z dziećmi agresywnymi. Agresja dzieci we współczesnym społeczeństwie Temat przemocy staje się coraz bardziej aktualny we współczesnym społeczeństwie. Nie oznacza to jednak, że jest więcej przemocy, po prostu społeczeństwo stara się być czystsze. Społeczeństwo kulturalne stara się wyprzeć agresję z życia człowieka, bez względu na konsekwencje. Osoba kulturalna, czyli bądź miła i uprzejma, ale co zrobić ze złością, urazą i agresywnymi atakami? Chociaż społeczeństwo nie powinno zapominać, że dziecko nie rodzi się jako istota społeczna, ale z pełnym zestawem instynktów przetrwania, które są dość agresywne. Z biegiem czasu prawidłowo ukierunkowana agresja dziecka może być przez nie realizowana w każdym rodzaju aktywności i aspiracjach życiowych, a zwłaszcza w sferze stosunków seksualnych. Nadmierne tłumienie różnych przejawów aktywności może znacznie wpłynąć na dorosłe życie dziecka. Jeśli należysz do nowoczesnej rodziny kulturowej, najprawdopodobniej starasz się kłaść nacisk edukacyjny na słowa „poprawne” i „dobre”. Jednocześnie wszystko, co ta rodzina określa jako „złe”, jest odrzucane, ignorowane lub surowo tłumione. Jeśli jednak spojrzymy na sytuację mniej lub bardziej obiektywnie, to po bliższym przyjrzeniu się zauważymy, że etykietowanie słów „dobry” i „zły” jest względne i każda rodzina ma swoje. Wydarzenia oceniane są znakiem „+” lub „-” z naszego punktu widzenia, z naszych przekonań, które z kolei zostały wpojone przez rodzinę rodzicielską i to samo społeczeństwo społeczne. Jeśli społeczeństwo tak silnie tłumi agresywne aspiracje, to w rodzinie jest to konieczne, choć chciałabym w jakiś sposób wytłumaczyć dziecku jego wrodzoną agresję i pokazać odpowiednie sposoby jej realizacji. Ważne jest, aby zrozumieć, co jest przyczyną „złego” zachowania dziecka i pokazać możliwości radzenia sobie z negatywnymi emocjami i uczuciami. Jest to możliwe, pod warunkiem, że rodzina jest w stanie przeciwstawić się agresji i nie rozpadnie się ani nie wpadnie w panikę z powodu różnych jej przejawów u dziecka. W rezultacie, nie niszcząc bezkrytycznie agresywnych przejawów dziecka, otrzymujemy niewidoczne, agresywne tło, które nasila się z biegiem lat. . I wszystko, co od tej chwili będzie się działo w duszy Twojego dziecka, jest praktycznie nieprzewidywalne, a czasem nawet dla samego dziecka. A oto taka osoba, po prostu anioł na zewnątrz, która słucha mamy i pomaga tacie, ale w szkole dochodzi do małego nieporozumienia z kolegami z klasy. Ale w domu nikomu nie przeszkadza, a taka spokojna osoba, wkraczająca w okres dojrzewania, może okazać się bardzo „agresywnie naładowana”. Zwłaszcza jeśli rodzice są aktywnie zajęci zarabianiem pieniędzy i nie ma możliwości słuchania o problemach w szkole i innych aspektach życia ucznia. W procesie dorastania agresywne impulsy „obrastają” tymi samymi tłumionymi złymi cechami, które są zakazane, ale nie zniknęły, mogą i zostaną rozpryskane. Ponadto, jeśli agresja została aktywnie „wybita” z dziecka, to w późniejszym życiu za każdą złą myśl dziecko może się ukarać i uciec z poczuciem winy i bólu..