Mama jest osobą kochaną najbardziej, dla dziecka do lat 3 – całym światem. Mama musi mnie kochać i akceptować, mama zawsze będzie przy mnie. Ale potem coś zaczyna się dziać, mama przestaje być miła, czasami karci, a świat staje się dla syna mniej bezpieczny. Dla dziecka proces dorastania jest złożony i niezrozumiały, a naszym zadaniem jako dorosłych jest pomóc mu sobie z tym poradzić. I naucz się zauważać, że sami rośniemy i dojrzewamy razem z dzieckiem. Urocza ostatnio uśmiechnięta buźka nagle zamienia się w wymagającego, płaczącego potwora, a my nie wiemy, jak go uspokoić. Najpierw uspokój się. I zrozum, że w tej chwili chce wyrazić swoją Jaźń. A jeśli te próby zostaną stłumione, w rezultacie będziemy mieli do czynienia z nierozwiniętą osobowością. Kluczowe pytania: czego chcesz? - najważniejsze jest, aby naprawdę spróbować zrozumieć, czego chce dziecko (zwłaszcza jeśli nie mówi). Przekładając pytanie na poziom semantyczny: chcę Ci pomóc, jestem z Tobą. A następnie, jeśli dziecko pragnie czegoś, czego nie można łatwo uzyskać, wyjaśnij w zabawny sposób, że nie może dostać tego, czego chce. Na przykład dziecko chce dotknąć zabawek na choince w centrum handlowym i zabrać je ze sobą. Odgrywasz sytuację, w której nie da się tego osiągnąć i wyjaśniasz (dopiero po grze), że jest to niemożliwe. W ten sposób uczysz dziecko, że istnieją zasady. Najważniejszą rzeczą przy wyjaśnianiu dziecku jakichkolwiek zasad jest pewność, że jest kochane i że zostaje wysłuchane. Ponieważ suche „nie” brzmi obraźliwie i niegrzecznie (zgadzamy się, dorośli :)). Kolejnym kluczowym pytaniem z różnymi opcjami jest: Co o tym myślisz? Wydawałoby się, po co go pytać, jeśli nie mówi. Tak, nie mówi, ale myśli, słyszy i obserwuje. A bezpośrednie pytanie w jego stronę brzmi następująco: moja opinia ma znaczenie. To jest psychologia, jest głęboka, a jeśli mówimy o fizyce, to neurony zaczynają działać w mózgu Twojego dziecka, a przez to prowokujesz rozwój jego inteligencji. No i trzecia sprawa na dziś to zajęcia rozwojowe. Nieważne jak utalentowanymi i świadomymi rodzicami jesteście, przede wszystkim nie jesteście nauczycielami, jesteście najukochańszymi rodzicami, całego świata. A twoim najważniejszym zadaniem jest kochać. Uczenie się zaufania do dziecka oznacza umożliwienie mu rozwoju w zespole. Ważne jest, aby ufać swojemu dziecku. Rośnie, rozwija się i nie zawsze pozostanie słodkim czarodziejem. Wydaje mi się, że dzieci są nam dane, abyśmy sami rozwijali się i wzrastali w każdej chwili naszego życia..