Od autora: Dwoistość mężczyzny i kobiety rozpoczęła się w czasach starożytnej Lemurii, kiedy nastąpiło oddzielenie cielesne. Następnie, w epoce Atlantydy, mężczyzna coraz bardziej cofał się w świat ducha/umysłu/inteligencji, a kobieta coraz dokładniej zgłębiała głębiny duszy. Dziś, w czasach aryjskich, zarówno mężczyzna, jak i kobieta świadomie dochodzą do Jedności poprzez prostą wiedzę (uczucia duszy łączą się z wiedzą ducha) i głębszą interakcję cielesną poprzez sakrament tantryczny... DWUSTRONNOŚĆ W ZGODZIE JEDNOŚĆMiłość... Ile niewytłumaczalnych i tajemniczych skrywa ta koncepcja Dynamiczna i wybuchowa, namiętna i delikatna, wszechogarniająca i wszechprzenikająca. Jest wszechobecny i wielowymiarowy. Jakość jej ekspresji zależy od tego, dokąd skierowany jest jej promienny przepływ. Im głębiej Miłość schodzi w głąb naszej istoty, tym wyraźniejsze stają się wady i niedoskonałości ludzkiej natury obecność energii miłości w niewyrażonej, nieprzetworzonej i niesublimowanej formie w matrixie energetycznym człowieka. Dopuszczenie Miłości do pełnego jej krążenia w subtelnej i gęsto materialnej rzeczywistości oznacza dokonanie prawdziwie przemieniającego procesu alchemicznego, oddziałującego na różne poziomy i wymiary, przygotowanie osoby do istnienia w zmienionej rzeczywistości istniejących warunków poprzez przeniesienie świadomości z punktu nacisku zewnętrznego do skupienia wewnętrznego. W ten sposób emocjonalnie zabarwiona i zmysłowa miłość zostaje przekształcona dzięki umysłowi - rozszerzonemu i wypełnionemu oświetlonym światłem umysłem bezwarunkowa akceptacja i dar zsyntetyzowanych cech myśli i uczuć w jednym algorytmie życzliwości z niezrównanym poczuciem bezgraniczności. Prawdziwa i bezwarunkowa Miłość nie toleruje żadnych ograniczeń. Jest ofiarna i potężna. Wydaje się, że przesiewa osobiste preferencje, pragnienia i atrakcje, pozostawiając tylko jedną współczującą energię uczestnictwa. Ta Miłość jest bezosobowa. A wszelkiego rodzaju osobiste motywy i preferencje w miłości są jedynie słabym echem jej holistycznego i boskiego wyrazu. Dlatego miłość osobista jest zawsze skończona i bolesna. A wszystko dlatego, że naturalne poświęcenie duszy tworzy w poszczególnych punktach niesamowite napięcie i intensywność kryzysu, boleśnie przemieniając całą niespokojną i zmysłową emocjonalnie naturę, pozostawiając jedynie miejsce na czystą energię ducha. W ten sposób dusza oczyszcza osobowość ciało bólu, które okrywa indywidualność siecią, uniemożliwiając odczucie niepodzielnego przepływu Miłości w sposób naturalny i bez osobistych roszczeń. Mężczyzna i kobieta MĘŻCZYZNA I KOBIETA są dwoma doskonałymi podobieństwami stwórcy. Boska esencja ich natury jest utkana z energii Miłości patchworkowej kołdry Wszechświata Mężczyzna i kobieta to dwie przeciwstawne zasady, które raz po raz przyciągają cząsteczki namiętności i atomy wzajemnego przyciągania, tak że raz zjednoczone, a potem podążające na oślep w podróży drogami Miłości. Co sprawia, że ​​wzajemne pragnienie jest tak niekontrolowane i nieskończone? Dlaczego skąpany w promieniach miłosnej interakcji pojawia się nieuniknione odpychanie? Dlaczego elektrony szczęścia są tak niespójne w swojej manifestacji? Szukaj... - To jest niepohamowany stan podążania niewytłumaczalne pragnienie znalezienia miłości czyni człowieka wiecznym pielgrzymem po labiryntach relacji. Poszukiwanie Miłości to energia życia, płynąca niczym fontanna uczuć, przytłaczająca i zmieniająca całą istniejącą rzeczywistość bez jednego scenariusza, ale z pewnym skutkiem. znane i przewidywalne zakończenie Co czyni Miłość wzniosłym, wyrafinowanym uczuciem i przeżyciem, czy wręcz przeciwnie, pierwotnym impulsem? -Postawa... — To jest spojrzenie duszy na świat przez pryzmat osobowości. Ile oczywistych i niedostrzegalnych zniekształceń kryje się w tym załamaniu... Miłość jest doskonała tylko wtedy, gdy jest pełna. Jest bosko piękna i rozkosznie słodka, gdy mężczyzna i kobieta odbijają swoje boskie podobieństwo błyszczącymi, eterycznymi promieniami szczęścia. Jakże nieskończenie wielka jest energią Miłości i silna jest jej siła motywująca, I