Od autora: zdjęcia z bezpłatnego dostępu do Internetu - Czy z psychologicznego punktu widzenia uzasadniona jest opinia, że ​​dyscyplina może zniszczyć kreatywność u dziecka/nastolatka? (Wiele dzieci kojarzy aktywność twórczą z chaosem, nieporządkiem i odrzuca zasady postępowania przyjęte w zespołach kreatywnych i na zajęciach twórczych, uważając, że uniemożliwiają im realizację zadań twórczych) Działalność twórcza naprawdę przypomina chaos, przepływ, lot fantazji, może być w porównaniu z energią aktywności kosmicznej. Wiele osób dyscyplinę kojarzy z brakiem wolności, niewolnictwem i ciężką pracą. A potem naprawdę nie jest jasne, jak połączyć niezgodność? W rzeczywistości dyscyplina i organizacja są najlepszymi przyjaciółmi inspiracji i kreatywności. Spróbujmy to rozgryźć. Radziecki i rosyjski psycholog Ya. A. Ponomarev wyróżnia 4 etapy procesu twórczego. Pierwszy etap ma charakter przygotowawczy, w którym formułujemy problemy i próbujemy je rozwiązać. Etap drugi i trzeci wiążą się z procesami intuicji i nieświadomości, których nie można świadomie zrozumieć i wyjaśnić. Tak naprawdę drugi i trzeci etap to ten sam chaos i przestrzeń, o których mówiliśmy na początku. Na tych etapach nie jesteśmy w stanie wyjaśnić, jak wiersz po wersie rodzi się w nas poezja, dlaczego rysujemy ten konkretny obraz, dlaczego ciało wybiera w tańcu te konkretne ruchy. Często zdarza się, że twórcze odkrycie przychodzi w chwilach odpoczynku, kiedy przerzucamy się na inne rzeczy lub zasypiamy. Czwarty etap to wdrożenie rozwiązania, finalizacja pomysłu. Aby dzieło - obraz, wiersz, taniec - rozkwitło i mieniło się kolorami, twórcy dopracowują każdy szczegół, uzyskując genialny efekt. Często doprowadzenie dzieła do ostatecznej formy zajmuje kilka dni, a nawet miesięcy. To właśnie na tym etapie, jeśli twórca nie będzie zdyscyplinowany, mało prawdopodobne jest, że zobaczymy produkt kreatywności. Dyscyplina to najprawdopodobniej umiejętność zorganizowania pracy w jak najkrótszym czasie. Dyscyplina od wewnątrz. Jest to trudniejsze niż przestrzeganie zewnętrznych zasad i porządku. Samodyscyplina pomaga pokonać trudne przeszkody na drodze do realizacji kreatywnego produktu. Tylko zdyscyplinowany twórca może pokonać lenistwo, strach i „nie chcę”. W książce „Ścieżka do wolności finansowej” słynny milioner, konsultant biznesowy i odnoszący sukcesy pisarz Bodo Schaefer przytoczył przypowieść: „Pewnego dnia poszedłem”. do kuchni z moim mentorem, żeby napić się kawy. Wziął dzbanek do kawy i zaczął nalewać kawę na podłogę. Odskoczyłem w bok, żeby nie trafiły mnie plamy, i krzyknąłem: „Czekaj, czekaj, nie masz kubka!” Ale on spokojnie nadal nalewał kawę, a potem, patrząc na mój zakłopotany wyraz twarzy, powiedział spokojnym i imponującym tonem: „Widzi pan, panie Schaefer, ta kawa na podłodze jest bardzo podobna do pana zmarnowanych talentów. Nieważne, ile masz kawy, bez filiżanki nie ma ona żadnej wartości. W ten sam sposób twoje umiejętności są bezwartościowe bez dyscypliny. Wycierając kałużę kawy z podłogi, po raz pierwszy zdałam sobie sprawę, że dyscyplina może być dźwignią moich umiejętności i pozwolić na nadanie pożądanego kształtu potencjałowi, który drzemie w człowieku. Bez dyscypliny marnuje się każdy talent.” – Kiedy i w jakim przypadku może to się naprawdę wydarzyć? Jak tego uniknąć? Często, gdy nie ma w sobie organizacji, gdy nie da się zrealizować tego, co zaplanowano, czyli dokończyć, pojawiają się przyczyny - przeszkody zewnętrzne: przeszkadza narzucona z zewnątrz dyscyplina. Może to brzmieć tak: nie potrafię przestrzegać zasad, nie da się tworzyć pod presją, inspiracje nie przychodzą mi planowo. Jak tego uniknąć? Spraw, aby dyscyplina była wolna, a wolność zdyscyplinowana. Pielęgnuj w sobie samodyscyplinę i organizację. - W jakich przypadkach dzieci potrzebują dyscypliny, a gdzie jest ona niepotrzebna. Surowe zewnętrzne zasady zachowania i ograniczenia, a także anarchia w kreatywności są niepotrzebne. Sukces w rozwijaniu potencjału twórczego człowieka leży gdzieś pośrodku, pomiędzy.