Znajomy pisze: „Jak to się nazywa, gdy podczas kłótni z kimś udowadniam mu, że tak było, a on mówi, że gadam bzdury i że to w ogóle nie mogło się zdarzyć powiedziałem lub zrobiłem coś takiego. Oskarża mnie o to, że pojechałem na oświetlenie gazowe? Na to wygląda. Ale czy to prawda? Teraz modne jest mówienie o molestowaniu, nazywanie go sprawcami przemocy. Sama o nim mówię i piszę. Ale czy zawsze jest to prawdą i uzasadnione? Nie sądzę. Weźmy przykład mojego znajomego: nie mógł tego powiedzieć, ale pamiętam! Czym w ogóle są nasze wspomnienia? Wspomnienia to przede wszystkim zmysłowa część naszej przeszłości: obrazy, uczucia, wrażenia. Racjonalna część naszego doświadczenia – oceny, sądy, analizy – rzadko jest klasyfikowana jako wspomnienia lub w ogóle nie jest klasyfikowana. Co najciekawsze, co można powiedzieć: nasze wspomnienia (a raczej nasze postrzeganie zdarzeń i tych bardzo zmysłowych obrazów) ulegają zmianom pod wpływem nowych doświadczeń, nowej wiedzy, emocji i uczuć, nasze wspomnienia są historią głęboko subiektywną. Oto przykład z filmu „Życie rodzinne” I co tu możemy powiedzieć? Który z nich jest przerażającym, koszmarnym złoczyńcą zajmującym się oświetleniem gazowym? Który z nich będzie miał rację, „narzucając” innym swój obraz wydarzeń. Nie przeczę obecności nadużyć, latarni gazowej, dewaluacji, upokorzenia itp., itd. Po prostu nalegam, abyście nie używali tego wszędzie i wszędzie, z dowolnego wygodnego powodu. „On/ona mnie poniża”, „on/ona nigdy mnie nie słucha”, „on/ona zawsze zniekształca moje słowa” itp. Jak rozumiesz, że to, co się dzieje, nie jest codzienną kłótnią, ale krytyką? oraz Odmowa funkcjonalności pamięci. I to jest REGULARNY przejaw. Nigdy nie pamiętasz niczego rzetelnie, ale twój przeciwnik ma niemal supermoce w zapamiętywaniu wydarzeń, słów, gestów, intonacji. A jego wersja jest zawsze, ZAWSZE prawdziwa. Krytyka i zaprzeczanie stabilności emocjonalnej i adekwatności. Twoje, oczywiście. Eksplozje emocji Twojego przeciwnika są wezwaniem do sprawiedliwości, a Twoje są egocentryzmem i histerią. Krytyka i zaprzeczanie zdolnościom intelektualnym. To jest coś, co robi się od razu. Stopniowo zaczyna to objawiać się w małych rzeczach, docierając następnie do bezpośrednich zniewag wobec Twojej inteligencji i zaprzeczania przekonaniom, ideom i wartościom, które są ważne dla danej osoby. Kryterium to wypada interesująco. Twoje myśli, pomysły, wartości, priorytety nazywane są bezwartościowymi, ale na samym początku pozostajesz piękna i mądra. Po co więc wydawać pieniądze na te wszystkie bzdury? A wszystko to bardzo delikatnie, schludnie. Przybiera wtedy (choć nie zawsze) charakter upokorzenia i oskarżeń. Przerost wad osobistych, cech fizycznych, cech charakteru. Każdego z nas może zranić coś osobistego. Tak, tak, nawet najbardziej idealni ludzie mogą być niezadowoleni z kreta w niewłaściwym miejscu. A gdy tylko zaczniesz zwracać na to szczególną uwagę z troską, potem z wyrzutem, ze śmiechem, człowiekowi trudno jest zrozumieć, jak w ogóle żył z tą wadą (nie ma znaczenia, czy jest to wada fizyczna, czy nie). Oświetlenie gazowe to subtelna sprawa. Ale nie szukaj go wszędzie. Czasem po prostu nie potrafimy się dogadać. Ważne jest, abyśmy wraz z partnerem pozwolili sobie być teraz takimi, jakimi chcemy. Wszystko się zmienia, motywacja przychodzi i odchodzi. Ale nie staramy się, aby nasz partner był „właściwy”. Gdzie to jest, czy to prawda? I na zakończenie. Kolejny ciekawy film.