Uzależnienia chemiczne i behawioralne nie narastają same w polu ludzkiego życia. Uzależnienia są już konsekwencją. Fakt, że człowiek cierpi. To, że odczuwa ból, może nastąpić dziesięć lat temu lub wcześniej, a niepohamowane zachowanie w seksie, zakupach, grach, alkoholu jest już dzisiaj. Jedyne, co musisz zrobić, to pozbawić osobę przedmiotu (ukochanej osoby). lub przedmiot (karty, pieniądze, dwie bronie...), jakże pewne jest, że wzniesie się w nim fala gniewu. Złość jest obroną przed bólem. Jest to emocja nadzwyczajna, mająca na celu ochronę danej osoby przed czymś, z czym (może) nie być w stanie sobie poradzić. Zgodnie z koncepcją IFS to strażacy „łapią za wąż i gaszą ogień”, aby cała osoba nie spłonęła. . Każdy sposób jest dobry na zbawienie: odwrócenie uwagi, zapomnienie, popadnięcie w nowe uzależnienie. Ale nie w bólu. Dlaczego wydaje im się, że człowiek nie może sobie poradzić? Tak, wszystko dlatego, że ten ból jest stary. A bolesne wydarzenie miało miejsce w wieku 1-5-7 lat, kiedy układ nerwowy nie był jeszcze w pełni ukształtowany, a logika była kulawa. Albo było wydarzenie w wieku dorosłym, ale na tak bolesną skalę, że nie było dość sił, aby je przetrwać (wypadki, sytuacje awaryjne, katastrofy...). I tak osoba dorastała i części, dzięki którym została ocalona , wytrzymała trudne, nadal nosi w sobie ciężar emocji. Ponieważ wydaje im się, że dana osoba jest nadal mała i/lub że otoczenie jest nadal niebezpieczne. To bardzo wytrzymałe jednostki, rycerze w lśniącej zbroi. Służą one głównemu celowi: abyśmy przetrwali. Tak, wszystko, z czym nie da się sobie poradzić tu i teraz, jest izolowane, wypierane, tłumione. Czasami zamarza w nadziei, że pewnego dnia nadejdzie wiosna i będzie można odwilżyć, ale traumatyczne przeżycie tak naprawdę nigdzie nie znika. Uczucia „odbijają” z powrotem. Chcą być przeżywani. Aby ten impuls w ciele (walka lub ucieczka!) znalazł ujście i nie kumulował się przez lata w postaci napięcia w mięśniach. Co więcej, przez długi czas nie było z kim walczyć i przed kim uciekać. A potem pojawiają się retrospekcje lub „po prostu” stąpamy po tej samej prowizji. Ciało chce rozładować napięcie. Psychika boi się, że człowiek zostanie zalany emocjami i nie będzie w stanie sobie z tym poradzić. Dlatego „wymyśla” zależności. Kolejny sposób na odwrócenie uwagi osoby, aby nie patrzył na swoje rany, ale nadal żył. Tak, cele tego są w rzeczywistości bardzo pozytywne - utrzymanie życia Uzależnienie jest jak korek, którym człowiek zatyka źródło bólu. Nie wygląda na to, żeby tryskała wewnętrzna fontanna, nie wydaje się, żeby to bolało. Ale napięcie nie zniknęło. Trzeba je gdzieś wyładować, żeby nie „eksplodować”. Ludzie rozładowują napięcie w różnych kierunkach, z różnym skutkiem dla organizmu i w ogóle życia. Zakupoholizm. Odreagowanie kompulsywnych zakupów, które tak naprawdę nie są konieczne. Pieniędzy nie będzie, ale będzie się o co martwić. Będziesz mógł martwić się o kolejne „jak zarobić” i nie pamiętać horroru z dzieciństwa… (tu każdy ma swoje Przejadanie się i alkoholizm. Próby nasycenia się ustami). Osiągnij relaks ładując żołądek pracą lub... Poczuj przyjemność smaku. Poczuj chwilową euforię. Zrelaksuj się w miejscu, w którym było dużo napięcia, gdy w pobliżu nie było piersi matki. Może to być głód fizyczny lub emocjonalny. Nie wystarczy uzależnienie od miłości. Zanurzenie się w osobie, z którą TAK dobrze jest być razem! Na początku… Bo jest bardzo spokojnie, bardzo bezpiecznie (ciało mówi: mogę się zrelaksować) i jest poczucie, że „nadaję na tych samych falach”. Przy kim człowiek czuje się tak dobrze i bezpiecznie? Gdy? Cóż, oczywiście, w ramionach mamy lub taty. Nie ma spokojniejszego i przyjemniejszego miejsca. Wyspa bezpieczeństwa i szczęścia Chcę być trzymana w ramionach!! Wołanie tych, którym brakuje kontaktu dotykowego. Ale potrzeba dotyku jest tak samo ważna jak potrzeba akceptacji, na przykład pewnego dnia moja mama odeszła. Chciałem z nią być, ale jej tam nie było. To niewygodne. A dla małego dziecka to też jest przerażające. Kiedy następnym razem wyjdzie, włączy się alarm: na jak długo? dokąd? Potem młody człowiek odchodzi. Do innego lub nawet po prostu do pracy. I to jest bardzo niepokojące. Następnie)