Dlaczego opinia innych ludzi jest dla nas tak ważna? Dlaczego niektórzy z nas są na to tak wrażliwi? Co więcej, ci ludzie są często dalecy od znaczących i nie są nam bliscy? Kiedy nie mamy własnego wewnętrznego wsparcia, nie mamy własnego wyobrażenia o sobie, naszych cechach, naszych talentach, naszych niedoskonałościach, to wtedy dostrzegamy jakieś opinia z zewnątrz jako ważna i jedyna prawdziwa opinia o nas. Dlaczego tak się dzieje? Wyobraźmy sobie małe dziecko. Nie wie, jaki on jest. Aby wyrobić sobie jakieś wyobrażenie o sobie, musi on zostać odzwierciedlony przez rodziców. Refleksja jest jedną z psychologicznych funkcji rodziców, którą zaczynają pełnić, można powiedzieć, od samego urodzenia dziecka. Mówimy dziecku, jaki jest, co czuje, odzwierciedlamy (mówimy na głos, komunikując się z nim) jego emocje, jego uczucia. Łączymy je z jego myślami, działaniami, czynami. Mówimy mu na przykład: „Teraz się boisz, bo pies za głośno szczekał”. „Jesteś zainteresowany tym, jak działa ta zabawka”. idź dzisiaj na spacer do parku „.”Byłeś zły, bo nie dałem ci tego cukierka.” „Jak mądry jesteś, sam złożyłeś tę mozaikę.” „Jesteś taki uważny, że zwróciłeś moją uwagę to, że zapomniałam parasolki, a na zewnątrz pada deszcz.” „Ja mogę Ci zaufać.” „Jestem z Ciebie dumna, potrafiłaś się postawić.” I w ten sposób dziecko uczy się rozumieć siebie, zaczyna się wiedzieć, poczuć, jaki on jest. Jeśli to wszystko nie wydarzy się w relacji dziecka z rodzicami (i z innymi znaczącymi dorosłymi, mogą być też dziadkowie, wujkowie i ciotki), to dziecko, chcąc nie chcąc, odwraca się. innym osobom wokół niego. Tuż za tą refleksją, jako dorośli, nadal to robimy. Jest w nas pustka. I nie ma na czym możemy polegać. Nie ma jasnych wyobrażeń na temat nas samych, tego, czym jesteśmy, a czym nie. A potem czyjaś opinia przechodzi do wnętrza bez filtra. Każda osoba, która nas odzwierciedla, staje się znacząca. I tutaj często nie działają nasze filtry: mam taką opinię o sobie, ale tego nie akceptuję. Wierzymy we wszystko, co o sobie słyszymy. W tym przypadku uzdrowienie następuje poprzez poznanie siebie. Studiując siebie, rozumiejąc, kim naprawdę jestem, a kim nie jestem. Co mi się podoba, a co narzuca społeczeństwo.