Od autora: artykuł ukazał się na stronie internetowej poradni psychologicznej „Peremena” Grupy Wczesnorozwojowe czyli Grupy Maluchowe „Grupy Maluchowe” – ta nazwa coraz częściej pojawia się w usługach oferowanych przez centra rozwojowe w Woroneżu. Czego nie da się zrozumieć z nazwy. Samo słowo maluch nie da się przetłumaczyć na język rosyjski jednym słowem – jest to dziecko w wieku od roku do trzech lat. W języku angielskim istnieje koncepcja tego słowa, podobnie jak my mamy dla „nastolatka”. I nie przez przypadek. Podobnie jak okres dojrzewania, wiek malucha uważany jest za najtrudniejszy zarówno dla rozwoju osobowości dziecka, jak i jego rodziców. To mała, dla niektórych, próba generalna przed kryzysem dorastania. Dziecko głośno deklaruje swoją niezależność i żąda uznania jej niezależności. Wiek ten rozpoczyna się od momentu rozłąki z rodzicami, czyli od pierwszych samodzielnych kroków dziecka. Otwiera się przed nim cały świat nowych możliwości, a rodzice mają mnóstwo niepokojów i zmartwień. Jest to okres kształtowania charakteru – wiele wyuczonych w tym okresie staje się stylem życia. Być może najważniejszym nabytkiem tego wieku jest umiejętność panowania nad... Emocjami, pragnieniami, procesami wydalniczymi (nocnik często staje się w tym wieku przeszkodą dla rodziców i dzieci, a wszystkie te trudności najczęściej spadają na barki). matka, jako główna opiekunka. Trudno matce, trudno dziecku. Grupa maluchów, czyli grupa wczesnorozwojowa, ma za zadanie pomóc parze, matce i dziecku, uporać się z tymi trudnościami i przygotować się na nowy etap – dzieciństwo przedszkolne. Choć grupy te nazywane są grupami wczesnorozwojowymi, zajęcia w nich nie toczą się według zwyczajowego scenariusza „szkolno-przedszkolnego”. I to jest zrobione celowo. Angielscy psychoanalitycy tworzący pierwsze grupy byli przekonani (i całkowicie się z nimi zgadzamy), że w tym wieku emocje rozwijają się w większym stopniu – dziecko stawia czoła własnej agresji, urazom, radości, niepokojowi i uczy się je kontrolować. Nagle zdaje sobie sprawę, że jego życzenia nie zawsze mogą zostać spełnione od razu – musi poczekać. Rodzicom bardzo trudno jest oprzeć się kaprysom dziecka, nauczyć go posłuszeństwa, a jednocześnie nie zabijać jego aktywności, spontaniczności i zainteresowania nowymi rzeczami. Rozwój w tym wieku następuje wyłącznie poprzez interakcję z dorosłymi, przede wszystkim z matką. Niestety rodzice często myślą, że ich dziecko może odnieść sukces w życiu tylko wtedy, gdy będzie „mądre” – rozwój rozumiany jest jedynie jako rozwój inteligencji. Jednak zmuszanie półtorarocznego dziecka do siedzenia przy biurku jest trudne, a nawet szkodliwe. Oczywiście możesz nauczyć go czytania i liczenia, ale pamiętaj o następujących kwestiach. Do trzeciego roku życia rozwój intelektualny dziecka następuje w komunikacji dziecka z bliskimi oraz w spontanicznej zabawie, w interakcji i zabawie z rówieśnikami. Dziecko uczy się pojęcia kształtu przedmiotu, jego koloru i struktury, studiując te przedmioty i bawiąc się nimi. Aby to zrobić, wystarczy po prostu być blisko dziecka, odpowiadać na jego pytania, wyjaśniać, co się wokół niego dzieje. Litery są niepotrzebne i nieistotne dla dziecka w tym wieku - może je pamiętać, ale nie ma w tym dla niego celu. Jeśli będziemy chcieli więcej, rozwinie się intelekt, ale kosztem sfery emocjonalnej czy rozwoju fizycznego. Dlatego nasze zajęcia to przede wszystkim możliwość spędzenia półtorej godziny z dzieckiem bez obowiązków domowych i zamieszania. grać z nim i patrzeć, jak gra. Dwóch psychologów prowadzących grupy pomoże zrozumieć trudne sytuacje, znaleźć sposoby na rozwiązanie sytuacji „nierozwiązywalnych”, a także poradzić sobie z histerią, nieśmiałością, agresywnością czy lękiem dziecka. Dziecko samo, w przestrzeni kontrolowanej przez dorosłych, uczy się radzić sobie ze swoimi emocjami, bronić zabawek lub odwrotnie, czekać na swoją kolej i korzystać z doświadczeń innych dzieci. To dobre przygotowanie do przedszkola. A gdy dziecko skończy trzy lata, chętnie zaproponujemy Państwu „klasyczną” edukację.