Od autora: Filippova (Kharitonova) T.L. Przyjaźń Prawdziwa przyjaźń opiera się na współdziałaniu dwóch postanowień, które nie powinny odbiegać od zasad doskonalenia linii losu i zaprzeczać zdradzie i pogwałceniu ich wzajemnego oddziaływania. Jeśli zsumujesz te zasady, możesz uznać przyjaźń za pełną. Czasu nie komplikują te interakcje i staje się jasne, że przyjaźń leży w osobie, która ustanawia tę pozycję. Uważa się ją za taką, ponieważ polityka ta ustanawia własne prawa, które nie powinny odbiegać od zasad osobistej doskonałości. Jednostka sama decyduje, czy jej potrzebuje, czy nie, ponieważ jej żądanie jest podstawowe i nie wiąże się z nim żadne dodatki. Jeśli podmiot stanie się nie do zniesienia, należy również uwzględnić wyjątki od zasad, na wniosek samej osoby. Tylko pragnienie może ustalić terminową instalację. Jeśli przełożymy to na znak sprzeczności, możemy uznać, że ustalono nowe znaczenia osobowości. Koszt polega na przekształceniu tych zasad w istotne wskaźniki. Nie denerwuj się, jeśli początkowo to nie zadziała; sama próba ich zainstalowania może wzmocnić pragnienie osiągnięcia celu. Nastrój również odgrywa ważną rolę w tym procesie. Jej zależność od różnorodności wzmacnia pozycję jednostki w promowaniu samej struktury doskonałości. Tworzenie przyjaźni uważa się za doskonałe, gdy wzajemne pragnienia spotykają się w jednym systemie pragnień. Jeśli tak się nie stanie, nie ma sensu zaczynać, jeśli nie ma prób osiągnięcia celu. Wzmocnienie można osiągnąć jedynie poprzez wzajemne pragnienia obecne w tym systemie interakcji. Na osobę składają się dwie wartości: - wartość siebie - wartość tego, kto w tym uczestniczy. Nie powinieneś zaprzeczać sobie i tym, którzy mogą w tym przeszkadzać, bo tylko pożądanie może wzmocnić pozycję przyjaźni. Tylko ci, którzy uczestniczą w tym systemie wartości potrafi je zrealizować w odpowiednim czasie. Tylko wartość wzmacnia przyjaźnie i wiarę w bieżące wydarzenia. Jeśli nie ma wiary, nie ma przyjaźni. To podstawowa zasada w systemie życzliwości.