Dzień dobry przyjaciele! Jak ja to kocham, kiedy mam możliwość pobyć rano w ciszy, bez zamieszania, biegając, sam, w samotności, całkowicie połączony ze mną. własne ciało, czując każdą komórkę w swoich myślach. A jeszcze lepiej, bez myśli, zatrzymujących ich przepływ. Po prostu w ciszy Uwielbiam, gdy jest taka możliwość połączenia się ze sobą. Dla mnie to pełna wolność. Moje własne tempo, mój własny rytm, robię co chcę, czuję co chcę, żyję jak chcę. I w tym momencie staram się powstrzymać swoje myśli, bo są zagmatwane. Chodzi raczej o ich uspokojenie, uczynienie ich na jakiś czas niesłyszalnymi, lub o to, aby się wycofały i dały miejsce pustce. W Pustce istnieje wiele znaczeń. Po prostu bądź w pustce i ciszy, kontemplując ten świat, jego piękno, jego dobroć. Na parapecie jest kwiat, kwitnie cudowną fioletowo-fioletową barwą, jest taki piękny, taki wzruszający wejść w to życie ot tak, odważnie i uparcie, bo chce żyć. Obok jest biały kwiat, jest inny, kwitnie od dawna, a innych pędów nie ma. Ale on uparcie, sam wśród tych liści, sięga w górę. A dla mnie tu chodzi o życie. Że w niektórych momentach naszego życia możemy być sami, nie aż tak całkiem sami, ale czujemy, rozumiemy, że teraz nikt nam nie pomoże, musimy zrozumieć siebie, dokonać wyboru. To wtedy otrzymaliśmy już pomoc, jest wiele informacji i potrzebujemy czasu, aby zrozumieć i połączyć się z naszą Wyższą Jaźnią, która zna odpowiedzi na wszystkie pytania. W tym momencie jest to dla nas bardzo ważne być sami, naszą wewnętrzną samotnością, wewnętrzną samotnością, aby zrozumieć istotę tego, co dzieje się w naszym życiu, z nami. To właśnie w tym momencie opinie wszystkich innych ludzi raczej będą przeszkadzać niż pomagać, i to nie tak nie są ważne, ale są obcy, jest w nich mnóstwo projekcji, mnóstwo ograniczających przekonań innych ludzi, programów, uczuć, odczuć, energii innych ludzi, różnych rzeczy, nie twoich. I to jest ten czas, kiedy zostajesz sam ze sobą, nie wchodź w interakcję z nikim, nie słuchaj nikogo, uwaga skierowana jest tylko w głąb siebie, na Twój wewnętrzny głos, ten czas jest taki piękny. I wszystko jest na swoim miejscu, gdzie nie ma żadnych ograniczeń, gdzie jest tylko miłość do siebie, do świata, Wszechświata, do tego fioletowo-liliowego lub białego kwiatu. Gdzie jest radość z tego, że radzą sobie same, żyją, że radzą sobie w życiu bez względu na wszystko i nikogo, a kiedy są same, i że mogą iść w ten świat, rozwijać się, rosnąć, kwitnąć , stań się piękniejsza, raduj się i zachwycaj świat. Pomimo tego, że w pobliżu jest morze ludzi, którzy mówią, że to niemożliwe, że to złe, że trzeba iść inaczej, że ta droga doprowadzi do czegoś złego. Kwiatom jest to obojętne Nie myślcie o tym, oni po prostu żyją, chcą żyć i celowo idą własną drogą do szczęścia, z każdym dniem stając się coraz piękniejszymi, bo jest w nich wolność. Wolność od obcych. I jest tylko jedno pragnienie - żyć, żyć, a nie przetrwać, stworzyć własną rzeczywistość, własne piękno. Nieście swoje Światło, swoją miłość. Oto myśli, które przyszły mi na myśl rano. I chciałam się nimi podzielić. Bardzo kocham ten czas, czas ciszy, jest dla mnie magiczny i uzdrawiający. Lubisz przebywać w ciszy, samotności, wolności? Jak często pozwalasz sobie na ciszę, samotność, samotność i słuchanie swojej prawdy? Czy podoba Ci się ten czas??