Od autora: W czasie pisania tego artykułu chciałem jak najmniej używać języka akademickiego i naukowego, a po prostu kierować się profesjonalną logiką i tchnąć w niego odrobinę metafory. A najważniejsza jest przejrzystość, a co za tym idzie, możliwość świeżego spojrzenia rodziców na swoje „nadmiernie” aktywne dzieci. Wyobraźmy sobie przez chwilę, że wysoka aktywność współczesnych dzieci nie jest zespołem złożonej i wieloaspektowej choroby związanej z różnego rodzaju zaburzeniami centralnego układu nerwowego, ale pewnym etapem ewolucji człowieka. Długo czekaliśmy na jakąś kontynuację ewolucji, są już tysiące społeczności na portalach społecznościowych, które się przygotowują, a niektórzy uważają, że już ewoluują, dokonując na sobie różnego rodzaju manipulacji, testując swoją psychikę i ciało na siłę. Nasz mózg bardzo dobrze przystosowuje się do wszelkiego rodzaju wpływów zewnętrznych, w tym nasi „testerzy” mieli dużo szczęścia… Pozostańmy trochę w teraźniejszości, w realnym świecie, wtedy przekonamy się, że ewolucja też jest realna, a nie coś z krainy fantazji, mutujące stworzenia o brzydkim i silnym ciele, ludzie, którzy nie czują bólu, którzy nie potrzebują jedzenia i picia, latający ludzie... Przedstawię następujący punkt widzenia na temat wzmożonej mobilności i aktywności dzieci we współczesnym świecie Obserwacje dzieci nadpobudliwych rozpoczęły się w 1798 roku. Alexander Crichton w swojej książce An Inquiry to the Nature and Origin of Mental Disorder opisuje właściwości psychiczne przypominające nadpobudliwe dziecko. Do chwili obecnej liczba takich dzieci znacznie wzrosła, być może ze względu na szczególną uwagę nauki i medycyny, wpływ czynników zewnętrznych, zwiększone wymagania w placówkach kształcenia ogólnego, normę wiekową, w której dzieci chodzą do szkoły, skargi dotyczące „problemów „dzieci” psychologom, rodzicom, lekarzom i może wszystkim razem. Jednak to, co najbardziej przyciąga, to fakt, że w obliczu tego rodzaju małego człowieka nauka i lekarze nie mieli odpowiednich wyobrażeń na temat tego „obiektu”. I wszystko, co jest nam obce i nie odpowiada naszym wyobrażeniom, nie jest bezpieczne, a wszystko, co nie jest bezpieczne, podlega albo poprawie, odrzuceniu (odrzuceniu), albo zniszczeniu. Można to łatwo założyć na podstawie nauk zajmujących się badaniem mózgu. Jesteśmy zatem „normalni”, dostosowując „nowoczesne” dzieci do naszego „starożytnego” systemu. To, że spieszymy się do życia, przestało być tajemnicą dawno temu cały nasz rozwój przemysłowy był bezpośrednio związany z przyspieszeniem. „Przetrwa najsilniejszy” – to powiedzenie zna każdy, a większości ludzi na oczach rośnie 2-metrowy olbrzym ważący 160 kg..., niektórym też kojarzy się z osobą pracowitą, celową, o silnej woli, ale kilka osób, zanim z jego oczu pojawi się drapieżnik ścigający swoją ofiarę; szybki, z rozwiniętymi mięśniami, praktycznie bez złogów tłuszczu, celowy. Oznacza to, że w przysłowiu pojęcie siły zawiera wszystkie niezbędne cechy, a nie tylko stalowe mięśnie. To jest dokładnie taki rodzaj drapieżnika, jakim musisz być, bez względu na to, co przetrwa, ale aby żyć w naszym szybko rosnącym haju -szybkie środowisko społeczne, w którym wszyscy się spieszą, boją się, że spóźnią się na życie. Obwody programowe w sieci neuronowej są zbudowane w taki sposób, że należy hamować wszystko, co negatywne, niepotrzebne i niepożądane, i wszystko, co jest konieczne i pożądane, powinno być podekscytowane. Zatem w zaawansowanym systemie ewolucyjnym środowisko i zachowanie ocenia się jako konieczne lub konieczne. W naszym społeczeństwie konieczna jest prędkość i prędkość. Mówiąc dokładniej, pobudzenie staje się konieczne i pożądane podczas różnych czynności. Głównym problemem jest kierunek i kontrola tego przepływu, dawka wzbudzenia i jego siła w okresie wzrostu i rozwoju dziecka. Jest to jednak ewolucja osobistej adaptacji i nie może ona być doskonała na wszystkich etapach. Teraz spójrz na swoje bardzo aktywne dziecko. Czy jest drapieżnikiem? Szybki, zwinny, celowy - tak, tak, celowy, tylko swoje cele.