Porozmawiajmy jeszcze raz o maskach noszonych przez ludzi. Ostatnio bardzo spodobała mi się praca jednego z uczestników szkolenia. Bardzo uczciwa i jasna praca. Wyciągnięto maski, pierwszą maskę, którą osoba zakłada dla ludzi, a drugą dla siebie. Niestety nie mogę udostępnić zdjęcia pierwszej maski, ponieważ składa się ona z obrazów z osobistych fotografii. Ale druga maska ​​jest tutaj. Bardzo piękna praca. Tak więc pierwsza maska ​​była wizerunkiem maski dla ludzi, a druga maska ​​dla siebie. Pierwsze zdjęcie, składające się z osobistych fotografii, przedstawiało stracha na wróble. Był to obraz części twarzy z odrębnych zdjęć. Maska mozaikowa. Oddzielnie pobrane z różnych fotografii były oczy, nos, usta... pozostałe części twarzy obejmowały mniejsze fotografie i ogólnie tworzyły twarz owalną. Mozaikowy pokaz siebie dla świata. Mozaikowe postrzeganie świata. Pewna niestabilność pozycji wewnętrznej w społeczeństwie. Ta maska ​​się uśmiechnęła. Ogólne wrażenie tej uśmiechniętej maski to strach. Ta maska ​​była przerażająca. Jednocześnie historia maski była mniej więcej taka: „W relacjach z ludźmi zawsze staram się być wesoły i uśmiechnięty, ale jednocześnie ludzie są dla mnie bardzo przerażający. Boję się, że zrobią mi krzywdę. I zawsze staram się pomóc... Ale ludzie nie są wdzięczni i jakoś zawsze odchodzą. Nie lubię tego". Ciekawą reakcją obronną jest uśmiechanie się i bycie życzliwym. Każdy chce być dobry w swoim życiu. Każdy patrzy na swoje dobre uczynki, ale „z własnej dzwonnicy”. Tak naprawdę człowiek zapomina zapytać, co jest dobre dla drugiego. Działa z własnego punktu widzenia. Czasem się domyśla, a czasem nie. On także chce być dobry ze strachu. Boję się, co sobie pomyślą, boję się, jak mnie ocenią. Chcę być dobra dla wszystkich. Dzieje się tak na skutek utraty stabilności wewnętrznej, ... ciąg dalszy O swoich maseczkach możesz dowiedzieć się biorąc udział w szkoleniu „Droga do Siebie” lub podczas indywidualnych konsultacji.