Na świecie jest wielu dobrych ludzi. Czy zauważyłeś, jak inaczej potoczy się ich życie? Dlaczego ktoś pewnie idzie przez życie, znajdując wielu dobrych przyjaciół, ulubioną pracę, szczęśliwą rodzinę, a ktoś ciągle jest nieszczęśliwy i obrażony przez los? Czy żyją w innych światach? ? Pierwsi zgadzają się, że świat jest piękny i wszyscy ludzie są dobrzy, drudzy natomiast twierdzą, że świat idzie do piekła, a ludzie wokół to zdrajcy i kłamcy... Po której stronie jesteś? Zakładam, w ramach fantazji, że jedyną różnicą między tymi ludźmi jest stopień ich gotowości na intymność. Bliskość – jako duchowa wspólnota i otwartość. Przeciwieństwem intymności jest samotność. Nie, nie samotność, ale samotność. Jakże przerażające, jak bolesne jest samo to słowo... Sukces można osiągnąć tylko we wspólnocie. Wszystko, co najlepsze i najbardziej pożądane, opiera się na intymności - miłości, przyjaźni, uznaniu... A czym jest „intymność”? „Intymność” – otwarcie się, bycie nago przed drugą osobą. Desperacko lub z ufnością odsłonić się ze wszystkimi swoimi wadami. Zaakceptuj, pokochaj (choćby na chwilę) niedoskonałość drugiego człowieka. Zrozum wyjątkowość niedoskonałości i zaakceptuj ją jako część tego wyjątkowego świata. Jak długo trwa intymność z drugą osobą? Sekunda, dwie, trzy? Zaakceptować, zrozumieć i... odpuścić... A to wszystko jest możliwe tylko podczas jednego spojrzenia lub przez całe życie. I tu pojawia się agonia wyboru: otworzyć się czy pozostać w cieniu?... Jak dokonuje się ten wybór? Co przeważa? Jeśli strach zwycięży, intymność nie nastąpi i możesz to sobie jakoś wytłumaczyć. Na przykład, po przemyśleniu reakcji drugiej osoby: „On na pewno mnie nie polubi, odepchnie mnie!” Albo zrzucenie na niego odpowiedzialności za swój strach i niezdecydowanie: „To idiota i drań, nie jest wart mojej szczerości!” Tak, takie podejście do intymności prawdopodobnie wynika z bolesnych doświadczeń z przeszłości, ale kto ich nie ma? Kto z nas nie został choć raz niesprawiedliwie oskarżony lub ukarany? Kto nie dał się oszukać i nie pomylił?... Jaka jest więc różnica między szczęśliwcami, którzy żyją blisko świata, a tymi samotnymi, którzy gubią się w maskach i wymówkach? Moim zdaniem różnica jest tylko o jeden krok. Ten krok w stronę siebie. To decyzja o zaakceptowaniu siebie, o zbliżeniu się do siebie. Być może droga do tego kroku była długa, a może nastąpiło to natychmiast, jak wgląd... Moja droga była długa. Samotny człowiek boi się siebie, a ten strach nie pozwala nikomu się do niego zbliżyć. Ani nikt, ani nic. Aby miłość, sukces i przyjaźń narodziły się, musisz otworzyć im drzwi. A te drzwi otwierają się od wewnątrz …