Co jest lepsze dla dziecka: przedszkole czy grupy rozwojowe? Wszystko zależy od wszystkiego. Jeśli mama pracuje, opcja jest tylko jedna – przedszkole. Jeśli dziecko jest małe, najbardziej na świecie potrzebuje mamy i lepiej nie wysyłać dziecka do przedszkola do ukończenia 3 roku życia. Jeśli dziecko jest chłopcem i ma melancholijny temperament, to lepiej wysłać go do przedszkola nie wcześniej niż w wieku 3,5 lat. Średnio od 3 roku życia dziecko jest psychicznie gotowe do oderwania się od matki, a jego zainteresowanie przenosi się na zabawy z innymi dziećmi. W tym przypadku przedszkole polega na socjalizacji dziecka , jego szkoła życia, gdzie uczy się bawić, tworzyć, rozkazywać i słuchać, bronić swoich opinii i zgadzać się z opiniami innych. Uczy się budować relacje z rówieśnikami i innymi dorosłymi. Adaptacja dziecka do przedszkola jest dobrym wskaźnikiem jego rozwoju intelektualnego i zdrowych relacji rodzic-dziecko. Wyróżnia się 3 rodzaje adaptacji do przedszkola, z których opisów można dokładnie określić, jaki poziom adaptacji posiada Twoje dziecko. 1. Łatwa adaptacja: Dziecko w ciągu tygodnia przyzwyczaja się do przedszkola, rozstając się z mamą, rano może płakać, ale bardzo szybko się uspokaja. Chętnie nawiązuje kontakt z dorosłymi i sam podchodzi do nocnika. Zna lub rozpoznaje swoje ubranie. Ma dobry apetyt. 2. Przystosowanie przeciętne: Dziecko może płakać przez 2-3 tygodnie w ogrodzie i podczas rozstania z mamą. Ma słaby apetyt. Nie wie, jak o siebie zadbać. Przyczyną takiej adaptacji są najprawdopodobniej błędy wychowawcze, nieumiejętność nawiązania przez dziecko kontaktu z innymi dziećmi, a także indywidualne cechy dziecka. 3. Ciężki (nieprzystosowanie): Dziecko może płakać w ogrodzie i podczas rozstania z mamą przez nieskończenie długi czas: od 3 tygodni i dłużej. Powodem są niestabilne relacje w rodzinie, gdzie dorośli kłócą się ze sobą na oczach dziecka, brak reżimu w rodzinie pokrywającego się z reżimem przedszkola itp. Przedszkole można łączyć z grupami rozwojowymi – jeśli istnieje czy jest taka szansa w rodzinie (jest babcia, matka pracuje pół dnia itp.) Grupy rozwojowe są swego rodzaju pomocą rodzicom w rozwoju ich dziecka. Jestem zwolenniczką rozwoju domu. Im bardziej aktywni i kreatywni są sami rodzice, tym mniej potrzebują grup rozwojowych dla swoich dzieci. Domowa biblioteka, mapa świata na ścianie, odrywany kalendarz na framudze drzwi, termometr za oknem, kącik sportowy. w pokoju dziecięcym, rodzinne podróże i zabawy domowe, wyjścia do teatru, wesoła, przyjazna atmosfera w rodzinie – to wszystko rozwija dziecko nieporównywalnie lepiej niż jakiekolwiek grupy rozwojowe – to kolejna grupa zainteresowań – sport, taniec, twórczość, muzyka materiał. W dzieciństwie rozwijają umiejętności i motywację dziecka, wzbudzają w nim entuzjazm i rozwijają jego talenty.