- Kim chcesz zostać, gdy dorośniesz?- Chcę tańczyć, ale mama powiedziała, że ​​to nonsens. Musimy iść na medycynę, abyśmy mogli ją później leczyć, gdy będzie już stara. Anya zrobiła tak, jak chciała jej matka. Poszedłem na studia, aby zostać lekarzem, ale nigdy ich nie ukończyłem. Jeszcze studiując w instytucie, wyszła za mąż i urodziła. Nie opuściłem akademii. Będąc na urlopie macierzyńskim, ukończyła kurs zarządzania biurem, a znajoma męża zabrała ją do pracy w kancelarii prawnej. Anya codziennie idzie do pracy z myślami „Chciałabym, żeby ten dzień szybko się skończył”, a w pracy czuje się znudzona, niezadowolona i zirytowana. Anya ukrywa wszystkie te doświadczenia za maską uprzejmości, uczynności i taktu. Na ogół jest osobą delikatną, wrażliwą, kreatywną, jednak musi siedzieć za kartkami papieru i zarządzać elektronicznymi dokumentami. Współpracownicy często zakłócają pracę Anny. Mogą na przykład włączyć komputer bez pozwolenia, postawić filiżankę kawy na stole lub zostawić dokumenty. To strasznie doprowadza Anyę do wściekłości, ale ona nosi „maskę”. Dlatego koledzy nie widzą jej uczuć. Czasem mama (mieszkają w sąsiednich domach) przychodzi bez ostrzeżenia w jej jedyny dzień wolny, a nawet krytykuje i obwinia: „Mówiłam, że powinnam skończyć studia, ale nie. posłuchaj mnie, to moja wina!” To również bardzo doprowadza do wściekłości Anyę, ale zgadza się z matką, boi się, że ją urazi. Ostatnio Anya często choruje, bolą ją plecy, narasta apatia i utrata sił. Wszystko jest jakoś nie tak jak chciałem. Czego chciałeś? Anya już nawet nie pamięta. Jedynym pragnieniem jest wydostanie się z tego niekończącego się kręgu codziennych problemów i zrozumienie siebie. Wiele osób ma podobne doświadczenia i okoliczności. Związek przyczynowo-skutkowy rozciąga się od dzieciństwa, kiedy konieczne było przystosowanie się i przetrwanie w społeczeństwie. Wszystko zaczyna się w rodzinie rodziców. Najważniejsze dla dziecka jest poczucie, że jest dobre, że jest kochane, akceptowane ze wszystkimi swoimi wadami i zaletami. To właśnie stara się uzyskać najpierw od rodziców, a potem od innych ludzi. Najlepszym sposobem na zdobycie akceptacji jest bycie wygodnym, zgodnym, wydajnym i cichym. Ten model zachowania jest ustalony jako scenariusz na dorosłe życie. Ale czyje to życie? On sam czy te ważne bliskie osoby, które miały oczekiwania i realizację swoich niespełnionych marzeń? Oczywiście życie jest obce. Niestety wielu tego nie zauważa ze względu na przyzwyczajenie i ustalone normy. I tylko silne doświadczenia, które prowadzą do choroby fizycznej i poszukiwania sensu, przywracają człowieka do siebie. Ps. Osobowość Anny jest zbiorowym obrazem wynikającym z rzeczywistych doświadczeń moich klientów i moich osobistych. Wszelkie zbiegi okoliczności są przypadkowe. Tatiana Jakubowska, psycholog rodzinny i dziecięcy. Możesz skorzystać z mojej konsultacji lub umówić się na wizytę tutaj, WhatsApp, Viber +79221249223, Skype t9221249223 Zapraszam mamy na mój kurs online „Spokojna mama – szczęśliwe dziecko»