Witajcie, Drodzy Czytelnicy💛Mówiąc ostatnim razem o związku naszego ciała z psychiką, chcę podkreślić ważny punkt, który może umknąć uwadze: najbliższy związek pomiędzy naszą psychiką a układem nerwowym, który wspiera nasze codzienne funkcjonowanie. Dziś poruszę temat tego, jak to zrozumienie może przydać się samomu naszemu organizmowi w radzeniu sobie ze stresem i trudnymi uczuciami. To przede wszystkim, a nie ktoś czy coś, nasz pojemnik i pomocnik. Układ nerwowy pomaga nam w samoregulacji w najbardziej bezpośredni sposób. Aby to zrobić, przytoczyłem, który z podsystemów przyczynia się do czego i czym jest zajęty w procesie naszych codziennych czynności. I nawet jeśli nasze codzienne życie jest nam bardzo znane, nadal pozostaje chaotyczne i nieprzewidywalne. I jesteśmy w stanie w nim wzmocnić swoją stabilność. Koncepcja zawierania uczuć wywodzi się z teorii relacji z obiektem psychoanalizy i uwzględnia nasze doświadczenia z wczesnego dzieciństwa w relacjach z matką lub innymi znaczącymi osobami lub z osobami zastępującymi matkę pod jej nieobecność. Poprzez powstrzymywanie przez dorosłego złożonych uczuć dziecka, dziecko uczy się interakcji i radzenia sobie z uczuciami. Przy udanym związku matki z dzieckiem, oporze matki wobec uczuć dziecka, dziecko po prostu wyraża swoje uczucia matce gwałtownym wybuchem, a matka mówi na przykład: „Och, jesteś zły, moja droga. Uściskajmy się lub złościjmy razem.” Dziecko staje się przez to spokojniejsze, te uczucia już go nie przerażają ani teraz, ani następnym razem (w psychice dziecka, gdy następnym razem pojawią się podobne uczucia, pojawia się nieświadome odniesienie do udanego doświadczenia, które przeżył z matką). Podobnie jak nasze ciało pomaga nam w uczuciach. Wróćmy do wczesnego dzieciństwa. Ze względu na jego młody wiek i brak doświadczenia życiowego, dziecko jest jeszcze naprawdę, fizycznie, małe, a wszyscy wokół niego są duzi (i). dziecku może się wydawać, że tylko on jest mały), nadal trudno mu się wyrazić, wiele rzeczy trzeba jeszcze opanować, dziecko bardzo szybko ogarniają gwałtowne uczucia i jest szczególnie podatne na liczne stresy nieprzereagowane emocje i reakcje kumulują się w okresie dorastania?! Nawet jeśli matki, dorośli lub sprzyjające warunki pomagają nam w pewnym stopniu sobie z tym poradzić. Wiele z tego pochodzi z okresu, zanim mogliśmy mówić. Potem zwykłe okresy dorastania, związane z pojawieniem się w naszym życiu coraz większej liczby osób i osobistą odpowiedzialnością. Przez cały ten czas my i nasz organizm radzimy sobie najlepiej, jak potrafimy, często nie otrzymując niezbędnego wsparcia, co ostatecznie zdarza się w dorosłości ? Od wczesnego dzieciństwa wszystko to kumuluje się w naszych ciałach i dlatego tylko my sami możemy stać się przede wszystkim pomocnikami dla siebie. A kiedy w życiu pojawia się jakiś brak równowagi, możemy nie tylko zanurkować głębiej, ale także przyjrzeć się temu, co się dzieje powierzchnia? Jak zorganizowane jest moje życie? Czy mojemu organizmowi brakuje czegoś ważnego? Czy moje życie jest organizowane przeze mnie, czy też po to, by podobać się okolicznościom i pomysłom innych ludzi? Czy dbam o siebie? Co o sobie myślę? Czy się zabezpieczam, czy też czekam na powód do tego? A jak już wspomniałam w tytule tej publikacji, dbanie o siebie w pełni przyczynia się dziś do zagojenia ran z dzieciństwa. Tyle że to jest zazwyczaj rzecz najtrudniejsza i zakazana - aby zwrócić się do wewnątrz i zacząć skupiać się na swoich potrzebach oraz być wrażliwym na siebie, zacząć słuchać siebie. To najtrudniejsza rzecz - skierować swoje życzliwe podejście do siebie. Ale ważne jest, aby zrozumieć, że cena za to jest znacznie większa, niż mogłoby się wydawać. Dzięki naszemu realnemu i zainteresowanemu wkładowi w nasz codzienny komfort i dobre samopoczucie a nasz układ nerwowy będzie otoczony sprzyjającymi warunkami i pozbawiony niepotrzebnego stresu, którego już wystarczy. To z kolei pomoże nam poradzić sobie ze stresem i nieprzewidywalnością życia. A także zapewnij stabilność, zasoby i wsparcie, aby stawić czoła starym ranom w sobie..