DLACZEGO DZIECKO WARTO RYSOWAĆ? Po pierwsze – i najważniejsze – dla radości i przyjemności. Wszystkie dzieci bez wyjątku uwielbiają rysować. Jeśli mówimy o najmłodszych, to dla dziecka doznania cielesne są głównym kanałem poznawania świata. Tak, dziecko widzi i słyszy, ale w pierwszych latach poznaje świat głównie poprzez ciało i smak. Nie bez powodu dzieci wkładają wszystko do ust i próbują to podnieść. Malowanie palcami staje się niezwykle harmonijną kontynuacją dziecięcego poznawania świata. Półtoraroczne dziecko jest jeszcze bardzo małe i nie potrafi utrzymać pędzla, ale potrafi za to znakomicie ułożyć palce na kartce papieru. Dzieci w tym wieku uczęszczają na zajęcia z mamą i bardzo ciekawie może być obserwowanie, jak matki stopniowo włączają się w proces wspólnej twórczości z dzieckiem i zaczynają sprawiać im wielką przyjemność. Kiedy dziecko trochę podrośnie, bliżej trzeciego roku życia, można podać mu pędzel. W tym okresie dzieci bardzo lubią mieszanie farb i rysowanie kolorowych plam na kartce. Jest to normalny etap rozwoju dziecka. Nie ma potrzeby koniecznie i pilnie przestawiać się na rysowanie prostych kształtów i rozpoznawalnych obiektów. Dziecko musi w pełni cieszyć się tym procesem. Począwszy od urodzenia, rozwija się sfera emocjonalna dziecka. Emocje, których doświadcza, stopniowo stają się coraz bardziej złożone i nabierają niuansów. Ale dziecko jeszcze nie mówi, nie rozpoznaje dobrze swoich uczuć i nie ma jeszcze słów, żeby nazwać to, czego doświadcza. Mowa stopniowo się rozwija, dziecko uczy się nazywać swoje uczucia, ale wciąż nie wypracowało sobie sposobów ich wyrażania. Dziecko nie wie jeszcze, jak radzić sobie ze swoimi stanami, takimi jak silna złość, uraza, żal, strach, a nawet intensywna radość. Wyobraźmy sobie na przykład dwuletnią dziewczynkę, która cały dzień czekała, aż mama wróci z pracy, w obawie, że może w ogóle nie wróci. A teraz mama w końcu przychodzi... Ty i ja łatwo rozumiemy, że dziewczyna jest bardzo szczęśliwa, że ​​jej mama jest w domu, ale jest też bardzo zła na nią, że tak długo jej nie było. Ale dla dziecka zrozumienie takiego „koktajlu emocjonalnego” jest po prostu niemożliwe, a histeria może być sposobem na jego wyrażenie. Rysowanie farbami pozwala dziecku wyrazić swój stan emocjonalny i ujednolicić go. W późniejszym wieku (6-7 lat) dzieci potrafią wyrażać swoje emocje nie tylko nieświadomie poprzez kolor, ale także świadomie za pomocą określonych wątków. Jeśli chodzi o rysowanie, nie można zignorować umiejętności motorycznych. Być może najlepszym sposobem na rozwinięcie tej umiejętności jest rysunek. Jak wiadomo, rozwój mózgu jest bardzo ściśle powiązany z rozwojem ręki. Dlatego rozwijając motorykę małą dziecka, bez wątpienia przyczyniamy się do aktywizacji rozwoju mózgu. Rodzicom szczególnie praktycznym pragnę powiedzieć, że rysowanie doskonale przygotowuje dłoń dziecka do pisania. Przyciąganie i rozwijanie uwagi jest bardzo przyjazne. Koncentracja rozwija się, ponieważ z każdą lekcją dziecko jest w stanie pracować nad swoim obrazem coraz dłużej, nie rozpraszając się. Rozwija się umiejętność zmiany uwagi, ponieważ musisz spojrzeć na próbkę i wrócić do swojego zdjęcia, a następnie ponownie do próbki i tak dalej. Zajęcia rysunkowe przyczyniają się do kształtowania i rozwoju sfery wolicjonalnej dziecka. Takie cechy jak wytrwałość, cierpliwość, umiejętność dokończenia rozpoczętej pracy, dokładność. Dokładność? Wielu rodziców będzie zaskoczonych, ponieważ fartuch dziecka już po pierwszej lekcji jest wielokolorowy, a samo dziecko po każdej lekcji jest wielokolorowe. To prawda, wszyscy artyści – zarówno mali, jak i duzi – zawsze malują. Ale dziecko uczy się uważać na swoich obrazach, stara się malować linie ołówkiem, nie rozpryskiwać brudnej wody na swoim obrazie, uczy się ostrożnie i ostrożnie obchodzić się z farbami i pędzlami. Dzieci są emocjonalne, a gdy je poniesie ten proces, często zapominają umyć krzaki i wspiąć się, :)