Wielu boi się i wstydzi swojej zazdrości. Na konsultacjach psychologicznych klienci odwracają wzrok i przyznają, że komuś zazdroszczą, zastanawiając się, jak sobie z tym poradzić. Natomiast zazdrość jest jedną z emocji społecznych, która jest całkowicie normalna, ponieważ każda emocja jest tylko sygnałem, że dzieje się coś, na co należy zwrócić uwagę. Zazdrość jest emocją, która sygnalizuje niezaspokojenie pewnych potrzeb, gdy porównujemy się do kogoś innego Zazdrość jest oznaką prawdziwego pragnienia. Pragnienia, do których wstyd się przyznać, pragnienia, na które w człowieku nie ma pozwolenia. U zwykłych ludzi zazdrość dzieli się na „czarną” i „białą”, powiedziałbym, że „czarna” zazdrość to „Ja też tego chcę” + „Nigdy tego nie będę mieć / nie jestem tego godzien” = „Ja Jestem wściekły, że to masz. A biały lok to „Ja też tego chcę” + „Ja też to będę mieć” = „Cieszę się razem z Tobą, teraz mam nowe pragnienie/cel”. Zazdrość może stać się źródłem wskazującym na nasze prawdziwe pragnienia i a podpowiedź, gdzie powinniśmy dalej w życiu podążać. Jeśli wierzymy, że my też możemy to zrobić, jeśli pozwolimy sobie tego chcieć, dążyć do tego, jeśli szanujemy i akceptujemy naszą drogę, nie dewaluując wszystkiego myślami „ona już to ma, dlaczego miałbym to dostać później” .” Każdy z nas ma inny start, każdy z nas potrzebuje innej ilości czasu, aby osiągnąć coś upragnionego i ważnego, to jest dobre i złe, w jednym masz szczęście, w czymś innym szczęście, ważne jest, aby po prostu przyznaj się do tego, pozwalając sobie na tempo w osiąganiu prawdziwych celów i marzeń. Nie rezygnuj ze swoich pragnień, bo albo teraz, albo nigdy. Szanuj swoją ścieżkę i swoje tempo. Inspiruj się i motywuj swoimi pragnieniami, uznaj swoje prawo do nich, pozwól sobie na podążanie w ich stronę tyle czasu, ile potrzebujesz. Poczuj wdzięczność komuś, kto swoim osiągnięciem, zrealizowanym marzeniem, pokazał Ci, że jest to możliwe i to okazuje się, że bardzo tego chcesz, chcesz tak bardzo, że aż zazdrościsz.