Przy fizycznej nieobecności ojca, jego dysfunkcji w systemie rodzinnym czy utracie kontaktu ze swoją postacią proces oddzielania dziecka od matki jest bardzo skomplikowany i stwarza ryzyko pozostając w ścisłej symbiozie z matką. I nie ma znaczenia, czy relacja z matką jest idialistyczna czy konfliktowa, najważniejsze, że jest naładowana emocjonalnie, niemal telepatyczna, pochłaniająca większość uwagi. Obojgu trudno jest zrobić krok w swoje życie, zbudować własny związek, bo miejsce partnera jest zajęte. Dla matki w takiej symbiotycznej relacji dziecko zastępuje znaczącą postać rodzica lub partnera. Tak powstają systemy rodzinne z naruszeniem hierarchii. Kobieta pozostająca w symbiozie z matką ma trudności w budowaniu relacji z mężczyznami. W przypadku braku kontaktu z postacią ojca mężczyźni są dla niej nieznanym gatunkiem ludzi. Ponadto jej wiedzę o mężczyznach może ograniczać negatywna ocena matki i traumatyczne wspomnienia związane z ojcem. Bliskie relacje z mamą nie pozwalają mi na budowanie relacji z nikim innym niż ona, nie mam też umiejętności utrzymywania kontaktu z kilkoma znaczącymi osobami jednocześnie. Kiedy powstaje związek z mężczyzną, opiera się on na tej samej zasadzie współzależności. Z reguły w takich związkach kobieta domaga się dużo intymności i uwagi, jakby chciała, żeby jej partner był „dobrą matką”. Niewielu mężczyzn poradzi sobie z taką rolą; najczęściej taka kobieta będzie miała partnera zależnego, co nie prowadzi do satysfakcjonującego związku. Dodatkowo pojawienie się dziecka w takiej parze jest problematyczne, gdyż będzie to trzecie, stwarzające zagrożenie dla ich zespolenia. Jeżeli pojawi się dziecko, wówczas kobieta przechodzi z nim w symbiotyczną relację, tracąc jednocześnie kontakt z nim Człowiek. Tym samym uruchamia się nowy krąg relacji symbiotycznych i scenariusz nieobecności ojca. Co robić? Jak wyjść z tego scenariusza? Odpowiedź jest oczywista – skorzystaj z pomocy psychologa rodzinnego, który pomoże Ci przejść przez proces separacji i przywrócić figurę ojca.