Jednym z miejsc, w których ukrywamy nasze pragnienia, jest nasz strach. To chyba najbardziej niezawodne miejsce, jakie wymyśliła nasza psychika. Niezawodne, ponieważ w tym przypadku nie ma nawet najmniejszej możliwości odgadnięcia, że ​​mamy to ukryte pragnienie. Jeśli powiesz komuś, że jego strach jest zmodyfikowanym pragnieniem, to tylko przekręci go w skroń. „Jak chcę tego, czego się boję?! Unikam tego z całych sił.” Te. przy takiej konstrukcji myśl, że chcemy tego, czego się boimy, jest na tyle nieoczywista, że ​​wypowiadana przez innych jest odbierana jako absurdalna. A na pewno sami nie są w stanie czegoś takiego wymyślić. Niemniej jednak śmiem twierdzić, że tak właśnie jest. Jeśli pobawimy się formułą: strach = pożądanie, to można odkryć wiele ciekawych rzeczy. Po pierwsze, trzeba zrozumieć – czego właściwie się boję? ponieważ pierwsza odpowiedź na to pytanie może nie być oczywista. A po drugie, przedstaw odnalezioną przyczynę strachu jako coś niezwykle pożądanego. W rezultacie możesz otrzymać podobny łańcuch: - Czego się boisz? - Czy boję się lodu ? - Dlaczego? - Ponieważ boję się upadku. - Dlaczego boisz się upadku? - Boję się, że zostanę zraniona. - Boję się, że mogę stać się bezradny. - Dlaczego boisz się stać się bezradnym? - Bo wtedy będę ciężarem dla bliskich, ale nie boję się stać się ciężarem dla bliskich - Wyobraź sobie, że bycie ciężarem dla bliskich jest dla ciebie rzeczą bardzo pożądaną. Dlaczego miałbyś tego chcieć? - Hmm... Chętnie dbałbym o siebie. Chciałbym, żeby się mną opiekowano. To miłe.- Wygląda na to, że trudno jest Ci prosić innych o pomoc i czasami chciałbyś sobie na to pozwolić.- Tak, wydaje się, że to prawda. Bardzo często taki łańcuch poszukiwań prowadzi do strach przed śmiercią. Na przykład, jeśli zaczniesz go odwijać od wszelkiego rodzaju fobii: lęku wysokości, samolotów, węży itp. Przykład łańcucha rozpoczynającego się po pytaniu o strach przed wężami: - Dlaczego boisz się węży - Ponieważ mogą użądlić? - Dlaczego się tego boisz? - Bo z reguły w tym momencie łańcuch pęka. Bo dla każdego jest oczywiste, że śmierć jest zdarzeniem niepożądanym i nie potrzeba dalszych wyjaśnień. Ale!.. wtedy mogą otworzyć się najciekawsze rzeczy. Jeśli zastosujesz formułę strach = pragnienie do ostatniego punktu łańcucha, otworzy się coś nowego. Jeśli boję się śmierci, to śmierć jest dla mnie wydarzeniem pożądanym. Trzeba wyobrazić sobie śmierć jako dobre wydarzenie i zrozumieć, czego dokładnie mogę tak bardzo chcieć po śmierci? Ponieważ każdy z nas nie doświadczył prawdziwego doświadczenia śmierci, przypisujemy temu strachowi coś z naszego doświadczenia życiowego. Co to może być? Może się okazać, że za strachem przed śmiercią kryje się pragnienie spokoju i relaksu – sytuacja bardzo realna dla osoby z zespołem pracoholizmu. Chce odpocząć, ale nie może sobie na to pozwolić. Albo strach przed pochłonięciem przez coś większego ode mnie, przed rozpuszczeniem się w nieznaną pustkę – powszechny strach u osoby, która stara się mieć wszystko pod kontrolą. Próba odprężenia, pozostawienia wszystkiego swojemu biegowi, zaufania do otaczającego nas świata jest niemal równoznaczna z częściową utratą siebie, tj. mała śmierć. Na przykład, gdy człowiek jest pochłonięty tańcem, traci kontrolę i całkowicie oddaje się przyjemności ruchu. Osoba nieśmiała i stłumiona nie może sobie na to pozwolić, ale w tajemnicy, nawet dla siebie, może tego chcieć. Lub inna przyjemność - pełnoprawny orgazm, w którym osoba na chwilę całkowicie traci kontrolę. Albo może to być strach przed śmiercią, gdy coś ważnego w życiu nie zostało jeszcze dokończone – całkiem realne u osoby, która chce coś osiągnąć, ale ciągle odkłada na później rzeczy, które są dla niej naprawdę ważne itp. itp. Podsumowując powyższe, można powiedzieć, że każdy może mieć swój strach przed śmiercią, ale za nim kryje się strach przed życiem. A co za tym idzie niespełnione pragnienia Jeśli odczuwasz strach, są dwie alternatywy - możesz się w jakiś sposób ograniczyć lub możesz poszukać nowych możliwości samorealizacji. Powodzenia!