Od autora: Niedawno zrobiłem krótką prezentację, w której bardzo schematycznie nakreśliłem główne punkty podejścia I. Yaloma do terapii grupowej. Nie można tutaj zamieszczać plików prezentacji, więc musiałem wykazać się sprytem i zrobić mieszankę artykułu i prezentacji. Adresowany do studentów i aspirujących liderów grup terapeutycznych. Materiału jest bardzo dużo, więc będzie w kilku częściach. Terapia grupowa nie jest jeszcze zbyt popularna w naszym kraju, mimo że tego typu terapia jest idealna na nasze warunki: kosztuje znacznie mniej niż terapia indywidualna i szybko się prowadzi. do widocznych rezultatów. Biorąc pod uwagę wieczny brak czasu i pieniędzy w Rosji, jest to połączenie idealne. Ale – kolejny paradoks – choć klientom nie spieszy się na terapię grupową, różnorodność grup reprezentowanych na rynku usług psychologicznych jest imponująca. Grupy wsparcia psychologicznego, grupy gestalt, grupy psychoanalityczne, grupy arteterapeutyczne, grupy dynamiczne, grupy anonimowych osób uzależnionych, grupy psychodramy, grupy egzystencjalne itp. i tak dalej. Całą tę różnorodność można sprowadzić do trzech głównych obszarów, które różnią się między sobą tym, na czym skupia się uwaga: Grupy zorientowane na osobowość. Grupy skupione na procesie grupowym. Grupy skupiające się na interakcjach międzyludzkich lub grupach interakcyjnych, chociaż pozycjonuje sam jako psychoterapeuta egzystencjalny prowadzi grupy w podejściu interpersonalnym bliższym behawioryzmowi niż egzystencjalizmowi. Właściwie ten kierunek zostanie omówiony w artykule. Zatem sam Irvin Yalom nie potrzebuje specjalnego wprowadzenia. Jak piszą w swoich prezentacjach żądni pieniędzy trenerzy, Yalom jest guru terapii grupowej. Opublikowaliśmy dwie jego książki na temat pracy z grupami: „Psychoterapia grupowa. Teoria i praktyka” oraz „Psychoterapia grupowa dla pacjentów stacjonarnych”. Musisz to przeczytać w tej kolejności. Pierwsza książka jest bardziej ogólna i stanowi podstawę. Drugie jest znacznie bardziej szczegółowe, ale zawiera częste odniesienia do pierwszego. Ogólnie rzecz biorąc, przeczytanie Yaloma to jedno, ale przyjrzenie się jego pracy z grupą to drugie. Akcent w pracy położony jest nieco inaczej. Zdecydowanie lepiej raz zobaczyć, niż przeczytać sto razy. I jest bardzo dobrze – jedno i drugie. Yalom czerpie z neofreudowskiej teorii psychopatologii Harry’ego Stacka Sullivana. Opiera się ona na trzech zasadach zapożyczonych z biologii: zasadzie bytu społecznego, działaniu funkcjonalnym i organizacji. W skrócie postanowienia Sullivana bezpośrednio związane z terapią grupową pokazano na rysunku: Nie mniej ważne są rozważania psychologii ewolucyjnej. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że czasami momentem zmieniającym życie jest sam fakt akceptacji uczestnika przez grupę (lub, jeśli jest to psychoewolucja, przez plemię). I odwrotnie, najpoważniejsze negatywne emocje uczestnika nie powstają w wyniku nieprzyjemnej świadomości lub konfliktu, ale w przypadku odrzucenia przez grupę. Grupa jest naprawdę bardzo potężna i porusza instynkty. W oparciu o te teorie główne zadanie terapii grupowej można sformułować w następujący sposób: przywrócenie osoby do człowieczeństwa. To znaczy pomóc mu przystosować się do społeczeństwa w taki sposób, aby został przez to społeczeństwo zaakceptowany i czuł się jak najbardziej komfortowo. W związku z tym cele terapii grupowej są następujące: Jeśli trochę rozszerzymy, to: praca w grupie pomaga osobie zrozumieć, co robi źle w związkach; pozwala znaleźć inne, bardziej przydatne i społecznie akceptowalne modele zachowań; i wreszcie pomaga wygładzić lub zmienić te cechy charakteru, które przeszkadzają w budowaniu zdrowych relacji z innymi. Zatem w podejściu interpersonalnym głównym zadaniem jest pomoc osobie w nawiązaniu relacji z innymi ludźmi. W związku z tym najlepiej jest tutaj rozwiązywać problemy, które są w jakiś sposób związane z relacjami. Na przykład: Jak te cele są osiągane i rozwiązywane problemy - przeczytaj w drugiej części.