Wielbłąd widział byka przechwalającego się swoimi rogami; Zrobił się zazdrosny i zapragnął zdobyć jednego dla siebie. I tak ukazał się Zeusowi i zaczął prosić o rogi. Zeus był zły, że wielbłądowi nie wystarczył wzrost i siła, i zażądał więcej; i nie tylko nie dał wielbłądzie rogów, ale i odciął mu uszy. Tak wielu, patrząc zachłannie na cudze dobra, nie zauważa, jak tracą własne. Zazdrość jest jednym z najbardziej ukrytych uczuć; niewiele osób przyznaje, że doświadcza tego uczucia, ponieważ jest ono społecznie odrzucane. A dla wierzących zazdrość jest jednym z siedmiu grzechów głównych. Ale doświadczamy tego uczucia i niezależnie od tego, jak bardzo staramy się je głębiej ukryć, uczucie to wybucha. Być może, aby nie doświadczyć bólu i wstydu, gdy zdamy sobie sprawę, że komuś zazdrościmy, podzieliliśmy zazdrość na czarną i białą, legalizując ją w ten sposób. Skąd bierze się zazdrość? Najpierw przywitajmy się z rodzicami i innymi ważnymi osobami. Kim byśmy byli bez nich?! Tak, z tym palącym uczuciem spotykamy się już w dzieciństwie i to najczęściej po sformułowaniach: Ale syn/córka sąsiada ma lepsze oceny od Ciebie; Spójrzcie, jakie schludne i dobrze wychowane dziecko, nie takie...;Tutaj pomaga swoim rodzicom i dostaje to, czego chciał...Lista jest długa, ale sens jest ten sam - porównanie To jest jasne! rodzice robią to ze swoimi dziećmi, próbując w ten sposób zmotywować dziecko, zachęcić je do poprawy swoich wyników, ale ceną takiej motywacji jest złość wobec tego, z kim jest porównywane, niechęć do rodziców i obniżona samoocena . Zrzućmy trochę odpowiedzialności na sławne osoby, które wystawiają na pokaz swoje życie i luksus, być może zaspokajając w ten sposób swoją potrzebę uznania, dogadzając swoim ambicjom i dając powody do zazdrości tym, których z obiektywnych powodów nigdy nie będzie stać na taki wydatek. życie. Czując własną nieadekwatność, człowiek patrzy na świat z poczuciem, że został pozbawiony – nie ma dość lepszego i więcej. Inni to mają, ale dlaczego ja jestem gorszy? Ja próbuję, wkładam tyle wysiłku i nie udaje mi się to, innym udaje się to bez wysiłku.. Takie myśli rodzą poczucie niesprawiedliwości, co oczywiście nie przyczynia się do wzrostu poczucia własnej wartości. Kolejnym powodem zazdrości jest iluzje, które często widzimy w sieciach społecznościowych, gdzie wiele osób przedstawia coś, co w rzeczywistości nie ma miejsca, ale otoczenie, szczególnie młodzi ludzie, wierzą i starają się być podobni. I tu dochodzimy do pozytywnej strony zazdrości. Zwiększa poziom ambicji człowieka. Chęć posiadania tego, co ma ktoś inny, a nawet lepiej, pobudza i motywuje do osiągania celów. Ale tutaj ważne jest, aby sprawdzić sama ze sobą, czy naprawdę tego chcę, aby się nie rozczarować. Gdyby nie zazdrość, być może nie byłoby wielu odkryć, nie bez powodu istnieje sformułowanie „ku zazdrości ludziom”. Zazdrość to rywalizacja, tylko ukryta przed innymi, która może wzmocnić nasze możliwości, najważniejsze jest, aby nauczyć się, jak prawidłowo z niej korzystać i zamienić „grzech śmiertelny” w niewyczerpany zasób. Przyjaciele, czy spotkaliście się z zazdrością? Opowiedz nam, podzielmy się naszym doświadczeniem!