WRAŻENIA DZIECI LUB JAK SPĘDZIĆ WEEKEND? Wspaniale jest, gdy rodzice i dzieci spędzają razem weekendy. Rodzice często starannie planują program kulturalny, starają się wybierać najlepsze przedstawienia i odwiedzają muzea. Czasami jednak rodzice popełniają pewne błędy, których jednak łatwo uniknąć. 1. OD KIEDY NALEŻY ZACZĄĆ ZAPRASZAĆ ​​DZIECKO DO TEATRÓW I MUZEÓW To pytanie bardzo dwuznaczne i nie ma na nie odpowiedzi. Czy jest sens zabierać dziecko poniżej pierwszego roku życia do muzeum lub teatru? Raczej nie niż tak. U niemowlęcia (do 1 roku) główną potrzebą jest komunikacja z bliskimi (mamą i tatą), natomiast u małego dziecka (1-3 lata) dzieci w tym wieku potrzebują zajęć manipulacyjnych obiektami i nowych wrażeń w niezwykle odmierzone dawki. Co to znaczy? Oznacza to, że dziecko znacznie bardziej zmęczy się pójściem do Filharmonii niż na tym skorzysta. Nawet podróż samochodem czy komunikacją miejską do celu jest już dla małego dziecka całą podróżą i przeżyciem samym w sobie. Obfitość ludzi w foyer i holu to także duże obciążenie dla psychiki i mnóstwo wrażeń. Potem dziecko tak naprawdę nie potrzebuje już samego koncertu. Jakie wrażenia są potrzebne i przydatne dla małego dziecka? Najprostsze. Takie, które dorosłemu mogą wydawać się banalne. Ważne i cenne jest, aby dziecko po prostu spacerowało z rodzicami po parku. Zimą zobacz gila, wiosną nakarm kaczki, latem spaceruj boso po piaszczystej plaży i wrzucaj kamyki do wody, a jesienią zbieraj kolorowe liście i żołędzie. Te wrażenia są dla dziecka cenniejsze niż wyjście do galerii sztuki czy teatru. Wrażenia, jakie otrzymuje dziecko, mogą wydawać się dorosłemu nieistotne, nieistotne dla jego rozwoju. Dorosły może sądzić, że wysłuchanie koncertu lub obejrzenie przedstawienia jest ważniejszym wydarzeniem w życiu dziecka, które właśnie stanowi podstawę jego rozwoju. Ale spójrzmy na dziecko. Z trudem siedzi na krześle w sali teatralnej, biega po salach muzeum, nie zwracając uwagi na eksponaty, ale jednocześnie bezinteresownie zbiera stokrotki, dość długo obserwuje pełzającego chrząszcza i buduje zamek z piasku . Co jest ważniejsze dla dziecka? Być może samo dziecko odpowiada nam na to pytanie. Musimy po prostu kierować się zainteresowaniami dziecka. 2. ZGODNOŚĆ PROGRAMU KULTUROWEGO Z WIEKIEM I ZAINTERESOWANIAMI DZIECKA Zatem dziecko po raz pierwszy idzie do teatru, muzeum czy na koncert. Nie ma znaczenia, czy dziecko ma rok, czy trzy lata, ważne, aby wybrana przez rodzica aktywność była dopasowana do wieku i zainteresowań dziecka. Jakie błędy często popełniają rodzice? Na przykład rodzice często odmawiają przedstawień opartych na utworach dobrze dziecku znanych, wybierając przedstawienie oparte na utworze nieznanym lub całkowicie dziecku nieznanym. Dlaczego to się dzieje? Rodzice chętniej skupiają się na własnych uczuciach, oglądając coś, co dobrze znają. Dorośli często chcą nauczyć się czegoś nowego, więc sięgają po nowe książki do czytania i chodzą na nieznane im przedstawienia. Ale dorośli zapominają o jednym ważnym punkcie z własnego doświadczenia. Większość dorosłych ma jedną lub dwie ulubione książki, do których od czasu do czasu wraca. I kilka filmów, które recenzują, chociaż doskonale znają nie tylko fabułę, ale także wszystkie cytaty. Poza tym percepcja dziecka różni się od percepcji osoby dorosłej. Dla osoby dorosłej nudne jest czytanie „Rzepy” dziesięć razy z rzędu, ale dziecku sprawia to przyjemność. Dlatego dla dziecka interesujące będzie obejrzenie znanej „rzepy”. Nie możemy zapominać o osobliwościach myślenia dziecka. Mianowicie, nie zawsze dziecku jest łatwo zrozumieć fabułę spektaklu, jeśli nie jest zaznajomiony z utworem. Dziecko jest rozpraszane szczegółami, postaciami i często nie łapie sedna. Jeśli dziecko ogląda spektakl oparty na znanym mu utworze, odbiera go bardziej całościowo. Dlatego przed pójściem do teatru ważne jest, aby przeczytać lub ponownie przeczytać źródło. Dzięki temu dziecko będzie bardziej cieszyć się występem. I lepiej zacząć chodzić do teatru z bliskimi,działa dobrze znane dziecku. Porozmawiajmy teraz o tym, jakich przedstawień często nie wybieramy dla dzieci. Tak tak. NIE wybieramy. Najczęściej rodzice nie wybierają tych przedstawień, które ich zdaniem są skierowane do młodszych dzieci. Tak więc trzylatka nie zabiera się już na najprostsze przedstawienia: „Kolobok”, „Rzepa”, „Kurka obrączkowa” itp., Ponieważ te bajki czyta się dzieciom od pierwszego roku życia, a nawet wcześniej... W efekcie trzyletnie dziecko ogląda w najgorszym przypadku „Małego Księcia”, „Opowieści Deniski”, a w najlepszym razie „Czerwonego Kapturka” czy „Trzy małe świnki”. Na widowni przedstawień przeznaczonych dla dzieci w wieku 5-6 lat często widzimy trzyletnie dzieci, które nieuważnie patrzą na scenę, wstają i głośno zadają pytania. To dzieci, które wciąż muszą oglądać najprostsze, znane im bajki. Nie musisz się bać, że przyprowadziłeś dziecko na spektakl, który Twoim zdaniem jest przeznaczony dla dzieci. W takim przypadku lepiej jest obniżyć granicę wieku, niż ją podnieść. Reżyser produkcji zwykle bierze pod uwagę fakt, że na spektakl przychodzą widzowie w różnym wieku. Dlatego przedstawienie dziecięce dla trzylatków jest zwykle przeznaczone dla starszych dzieci. Tyle, że trzylatek nie zrozumie jeszcze humoru i podwójnego znaczenia, które zrozumie starsze dziecko. Nie staraj się rozwijać swojego dziecka tak bardzo, jak to możliwe! Czasami ważne jest, aby dziecko po prostu czerpało przyjemność estetyczną. I tego też trzeba się nauczyć. 3. JEŚLI DZIECKO CHCE WYJŚĆ...Jesteś w muzeum, teatrze, na wystawie, w planetarium, delfinarium czy zoo. Przygotowywałeś się, wybierałeś wydarzenie, kupiłeś bilety, jechałeś godzinę i nagle dziecko nie wykazuje zainteresowania Twoją inicjatywą. Przyjrzyjmy się możliwym opcjom. Muzeum. Dziecko spacerowało po korytarzach przez 10-15 minut i szykowało się do powrotu do domu. Jak to? Rodzic jest zawiedziony, chce dokładnie przejść się po korytarzach. A potem rodzic zaczyna namawiać dziecko, czasami niemal na siłę prowadząc je po korytarzach. Czy powinienem nalegać na kontynuowanie kontroli? Nie, nie warto, szczególnie jeśli to Twoje pierwsze wędrówki. Nawet wizyta w jednej sali może dostarczyć dziecku wielu wrażeń. A 10-minutowa wizyta to pełnoprawna wizyta dla dziecka! Po pewnym czasie dziecko będzie gotowe na przyjęcie większej liczby wrażeń, a czas wizyt wydłuży się. W każdym razie nie skupiaj się na sobie. Nie próbuj chodzić po wszystkich korytarzach. Dziecko tego nie potrzebuje. Obserwuj swoje dziecko. Czy było coś, co go zainteresowało? Na przykład, jeśli w Muzeum Rosyjskim wzrok dziecka zatrzymał się na jednym lub dwóch obrazach, na pewno nie przyszedłeś i nie marnowałeś czasu na próżno. Jeśli dziecko obejrzy w Muzeum Zoologicznym króliczki i lisy, to też wystarczy. Nie trzeba oglądać wszystkich eksponatów. Dziecko dowiedziało się, co jest dla niego ważne. Jeśli jednak w Muzeum Artylerii dziecko nie ogląda eksponatów, ale domaga się wyjścia na zewnątrz i wspięcia się na armaty, na które wspiął się przed wejściem do muzeum, to lepiej wyjść na zewnątrz. Tak, dla dziecka bardziej interesujące jest dotykanie czołgów i broni rękami, wchodzenie do środka i sprawdzanie wszystkiego z bliska. I w tym przypadku spacer ulicą przed muzeum okazuje się bardziej przydatny niż zwiedzanie sal. Teatr. Po pewnym czasie od rozpoczęcia przedstawienia dziecko wstaje i uporczywie prosi, aby go wyprowadzić z sali. W żadnym wypadku nie przekonywaj dziecka. Nie mówmy już o tym, że robiąc to, przeszkadzasz innym. To jest oczywiste. Ale jeśli rozmawiasz z dzieckiem, ono nadal koncentruje się na rozmowie, a nie na występie. Spróbuj zrozumieć, co nie podobało się dziecku. Może wykonanie nie jest na swój wiek? Następnym razem wybierz zabawę dla młodszych dzieci. A może dziecku trudno jest usiedzieć przez dłuższy czas w jednym miejscu? W tym przypadku interaktywne spektakle są tym, czego potrzebujesz. Podczas tych przedstawień nie jest zabronione wstawanie i chodzenie, dzieciom odpowiadanie na pytania i zabawa. Po przerwie dziecko nie chce iść na salę, choć przed przerwą z zainteresowaniem oglądało przedstawienie? Zdarza się. Najprawdopodobniej dziecko jest już pełne wrażeń i czas wrócić do domu. Nie ma problemu, jeśli nie udało Ci się za pierwszym razem.»…