We współczesnym świecie Opieka istnieje w różnych przejawach: osoba-osoba, osoba-zwierzę, osoba-środowisko, osoba-społeczeństwo. Jest wybierana i wykorzystywana jako główna wartość w sektorach usług: od psychoterapeutycznego i medycyna , do rzemiosła technicznego Przez długi czas, w ramach ewolucji, człowiek, opierając się na niej, był w stanie poradzić sobie z nowymi i trudnymi dla niego problemami i zadaniami. Opieka jest nieodłączna dla wszystkich żywych istot i służy jako główna służą nie tylko narodzinom i zachowaniu potomstwa, ale także jego rozwojowi. Poprzez troskę ludzie tworzyli relacje między sobą a światem, przekazując wiedzę i umiejętności z pokolenia na pokolenie. W ten sposób przyczynili się do poprawy świata i ludzkości. Tylko ludzka troska nadaje sens zachowaniu, sens życia. Opieka nie mogłaby w ogóle powstać, gdyby nie spełniała ważnej funkcji społecznej, gdyby nie służyła jako narzędzie przetrwania. Pojawienie się troski nie może mieć innego znaczenia niż adaptacyjne. Gdyby opieka nie służyła temu celowi, jej pojawienie się i tak długotrwałe funkcjonowanie byłoby cudem. Dochodzę do wniosku, że sama natura zaprogramowała opiekuńcze społeczeństwo. Przypowieść o trosce według Goethego „Pewnego dnia Troska płynęła wzdłuż rzeki i zobaczyła glinę na brzegu. Podniosła kawałek gliny i zaczęła ją kształtować Jowisz przeszedł obok i dał stworzeniu duszę. Care zdecydował się nadać powstałemu stworzeniu nazwę. Jowisz zaczął się sprzeciwiać i zażądał, aby nazwano jego imieniem gliniany produkt. Podczas gdy Care kłócił się z Jowiszem, Ziemia powstała i zażądała stworzenie nazwano jej imieniem, ponieważ zapewniła do tego swój materiał. Nikt nie chciał się poddać. Następnie zwrócili się do Saturna jako arbitra. Saturn podjął następującą decyzję: „Skoro ty, Jowiszu, dałeś duszę, otrzymasz ją powrócisz na końcu stworzenia, otrzymasz jego ciało. A ponieważ ty, Care, jako pierwszy uformowałeś to stworzenie, będziesz je posiadać tak długo, jak będzie żyło ). „Tak, jest w nim obecna troska. Życie ludzkie, ale obok niego stoi także obojętność, zaniedbanie, surowość, nie wspominając już o procesach ewolucyjnych, w których ludzie musieli przetrwać i stracić bliskich. Co odcisnęło piętno. na procesach umysłowych naszych przodków: ukształtowały się przekonania i lęki, które często przechodziły między rodzinami starszych i młodszych pokoleń. Dlatego nawet teraz współcześni rodzice odczuwają niepokój o swoje dziecko, szczególnie dotyczy to pierworodnych dzieci. Oprócz tego, że na rodzicu ciąży dodatkowy ciężar odpowiedzialności za nową osobę, w grę wchodzą lęki, fobie, doświadczenia osobiste czy przeżycia scenariuszy porodowych. I tak prosta opieka zamienia się w nadopiekuńczość. strach o dziecko, wstyd, że jestem jakimś innym rodzicem, muszę się lepiej postarać... Co szkodzi i dorosłemu, i dziecku. DLACZEGO TAK SIĘ Zmartwiliśmy? • Mało dzieci, wysoka cena dziecka; • Determinizm rodzicielski, obwinianie rodziców; • Kontrola społeczeństwa, podnoszenie wartości bezpieczeństwa; • Lęk jako język miłości, „kochać znaczy bać się utraty”. CO JEST NIEBEZPIECZNĄ OPIEKĄ DLA DZIECI? • Idea świat jako miejsce całkowicie niebezpieczne. • Nieumiejętność radzenia sobie z trudnościami, lękiem, zamętem. • Brak umiejętności oceny ryzyka, niewielki ruch i komunikacja. • Protesty i niebezpieczne zachowania w okresie dojrzewania. CO JEST NIEBEZPIECZNĄ OPIEKĄ DLA RODZICÓW? • Widzenie całego życia dziecka jako niebezpieczne. • Utrwalenie unikania i narastanie lęku, aż do fobii. • Wyczerpanie, bo trzeba cały czas zachować czujność. • Brak wolnego czasu, słaba komunikacja z innymi dorosłymi. • Na granicy - odmowa posiadania dzieci (więcej dzieci). W kolejnym artykule postaram się przedstawić, jak postępować w takich sytuacjach i jakie są kryteria ryzyka. Zapraszam do pracy z lękiem, nadopiekuńczością, utratą energii, poczuciem izolacji życiowej, samotnością, brakiem komunikacji i ogólnie z relacjami dziecko-rodzic na indywidualną konsultację.