Nadpobudliwość Powszechnie wiadomo, nie tylko przez lekarzy, że ćwiczenia fizyczne poprawiają zdrowie człowieka, a często nawet uwalniają go od różnych chorób. Ćwiczenia fizyczne poprawiają funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego i oddechowego, poprawiają metabolizm, wzmacniają mięśnie i tkanki, zwiększają metabolizm tlenu, usuwają toksyny, łagodzą zmęczenie mięśni i nasycają osobę dodatkową energią (we wczesnym wieku) zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi? Przecież oni już posuwają się ponad wszelką miarę. Czy dodatkowa aktywność fizyczna stanie się dla nich „dużym obciążeniem”? Badania ekspertów krajowych i zagranicznych pokazują, że tak się nie stanie. Ponadto leczenie dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej musi koniecznie uwzględniać rehabilitację ruchową. Systematyczne zajęcia gimnastyczne pomagają dziecku się uspokoić. Rozwija prawidłową koordynację ruchów, przywracane są reakcje behawioralne, normalizowany jest sen i rozwija się układ mięśniowo-szkieletowy. Ponadto gimnastyka działa ogólnie wzmacniająco na cały organizm, co również jest niezwykle ważne. Oczywiście nie wszystkie zajęcia wychowania fizycznego są dla takich dzieci przydatne. Po pierwsze, należy je prowadzić pod okiem pediatry, neurologa i lekarza terapii ruchowej. Nie oznacza to oczywiście, że gimnastykę należy uprawiać tylko w specjalnych salach, ściśle według czasu. Oczywiście w domu lub na daczy z mamą przyda się to jeszcze bardziej. Przecież ćwiczenia fizjoterapeutyczne przynoszą pożądane rezultaty tylko wtedy, gdy są wykonywane długo, regularnie (dobrze jest nawet podzielić je na osobne cykle i wykonywać kilka razy w ciągu dnia), przy stopniowym zwiększaniu obciążenia. Muszą jednak zostać pokazane matce przez lekarza fizjoterapeutę, który musi być na bieżąco informowany o wynikach. Należy omówić z lekarzem, które ćwiczenia są bardziej przydatne i dziecko lubi, a które nie, co dodać, a co wykluczyć. Po drugie, należy pamiętać, że dzieci nadpobudliwe nie powinny brać udziału w zabawach, w których występują emocje mocno wyrażone: konkursy, gry zespołowe (piłka nożna, koszykówka), występy pokazowe. Po trzecie, przed rozpoczęciem zajęć dziecko musi przejść badanie lekarskie, aby dowiedzieć się, czy dodatkowe obciążenie nie będzie szkodliwe dla innych narządów i układów. Po czwarte, warto o tym pamiętać że to wszystko to przecież fizjoterapia i ma ona konkretny cel. Dobrym pomysłem jest połączenie tego z pływaniem lub sportami indywidualnymi (jeśli samo dziecko jest nimi zainteresowane). Napisz i zadawaj pytaniaPsycholog Elena Kovaleva