Wybierając dziecko do przeżycia, nie oceniamy konsekwencji. Artykuł ten zawiera uogólnione historie z życia codziennego, w związku z czym fakty i wydarzenia zostały zmienione. Jeśli widzisz coś podobnego do swojej historii, jest to potwierdzenie, że Twoje problemy występują także u innych ludzi. Po urodzeniu dziecka kobieta staje się matką, a wcześniej była tylko żoną. To naturalne, że pojawia się wiele zmartwień. Dziecko jest bezradne i wymaga uwagi i czasu. Ta sytuacja zmienia zwykły sposób życia. Nie da się żyć, pracować i odpoczywać jak dawniej. Kobieta będąca matką należy już nie tylko do siebie, ale także do dziecka, tworząc z nim diadę, wraz z narodzinami dziecka, odebraną wcześniej „ranami emocjonalnymi”. „wyjdź” i poirytuj się: strach, poczucie winy, roszczenia do siebie; myśli o sobie jako o niewłaściwej matce; poczucie bezradności; A jeśli oczekiwania męża, ojca dziecka, nie zostaną spełnione, wówczas kobieta czuje się zagrożona. Jak się uratować, jeśli nie można połączyć opieki nad dzieckiem z codziennymi sprawami (praca), z obowiązkami żony? Wykluczenie dziecka, jako zakłócenie normalnego rytmu życia, powierzenie go nianiom, dziadkom i powrót do życia zwykłego przed narodzinami dziecka. Konsekwencje: dziecko się boi tego świata, poczucie opuszczenia i braku miłości, nieufność wobec rodziców, dewiacyjne zachowania w okresie dojrzewania, u kobiety obniża to poczucie winy wobec przyszłego dziecka, niemożność odczuwania i zrozumienia dziecka, brak relacji opartych na zaufaniu i szacunku; ;Wyklucz męża – ojca dziecka – Mnie i dziecku jest łatwiej. Dziecko mnie nie krytykuje. Nie ma co się przed nim usprawiedliwiać. Mąż wymaga uwagi i troski, musi być zadowolony. Ma swoje zdanie na każdy temat. W tej pozycji kobieta wybiera dziecko jako psychologiczną ochronę przed stresem, którego doświadcza. Aby przeżyć, kobieta pozostaje z dzieckiem i dotacją pieniężną od ojca dziecka dla siebie i dziecka został stworzony, a potem kobieta jest matką, aby ugruntować wybraną przez siebie pozycję i usprawiedliwić się we własnych oczach, cały swój czas poświęca dziecku. - Od najmłodszych lat wysyłałam moje dziecko na gimnastykę, czyli hokej albo na taniec, albo na tenis, albo do szkoły muzycznej, albo na sekcję bilardową. Obciążenie było poważne. Mnóstwo zajęć, których nie możesz przegapić. „Nie mogłam pracować, zajmowałam się tylko dzieckiem” – mówi kobieta. „Pomagałam dziecku we wszystkim, żeby mu się udało”. Zrobiła dla niego wiele rzeczy. Musieliśmy przedostawać się z jednej sesji treningowej (sekcji) na drugą. Zrezygnowaliśmy ze szkoły, żeby mieć czas na konkursy, występy, koncerty. - Bawiliśmy się razem, odpoczywaliśmy, jeździliśmy na łyżwach, nartach, chodziliśmy do kina. Byłem przyjacielem. Konsekwencje: dziecko jest już nastolatkiem, a potrzeba przynależności do swojej grupy wiekowej skłoniła go do opuszczenia domu i wyjścia na wolność. Nie jest przyzwyczajony do rozróżniania pożytecznych i szkodliwych działań, do których skłaniają go przyjaciele. Nie wie, jak odmówić, gdy jest to niebezpieczne. Jest gotowy zaprzyjaźnić się z każdym, pod warunkiem, że przyjmą go do swojego towarzystwa. Jest gotowy spróbować seksu, narkotyków, aby nowi przyjaciele go nie wypędzili. matka była osobą służącą dziecku, nadal łącząc się z nim w tej roli. Jej opinia w tym momencie nic nie znaczy. Ogranicza, ale rówieśnicy jej pozwalają. Nastolatka zdaje sobie sprawę, że sport, muzyka i kluby to nie całe życie. Chodzenie z matką w wieku 16 lat jest niezręczne. Nie nauczyli go, jak zawierać przyjaźnie. Mama jako pierwsza poznała swoich rówieśników, a potem go przedstawiła. Świat jest nieznany i straszny. Pierwsze skaleczenia na rękach, samookaleczenie, odmowa wyjścia z domu. Matka boi się o swoją przyszłość. Jest uzależniona od wynagrodzenia, które w każdej chwili może zostać przerwane. A w wieku 18 lat na pewno to się stanie. „Co ja zrobię, że tyle lat nie pracowałam, boję się iść do pracy” – mówi. Ale konsekwencje błędów mogą być różne, czasem bardzo kosztowne. Ten artykuł ma na celu zapobieganie takim błędom. A jeśli masz podobną sytuację, im szybciej zdasz sobie z tego sprawę, tym krócej»