Dlaczego troska o kogoś jest tak ważna? I czy to w ogóle ważne? Pomyślmy o tym, kiedy rodzice mają dziecko, o jego przetrwaniu decyduje opieka nad nim, bo on sam nie jest w stanie tego zrobić. Z czasem dziecko uczy się samodzielności i przydziela mu tę odpowiedzialność. Zdarza się niestety, że rodzice tak bardzo martwią się o swoje dziecko, że nigdy nie rezygnują z tej funkcji. W efekcie człowiek wyrasta na zupełnie beztroskiego i nieprzystosowanego do samodzielnego życia. Tak, może się ożenić, ale tam jego małżonek będzie się o niego martwił jak rodzic. Zwykle z takich rodzin nie wychodzi nic dobrego. Okazuje się, że opieka jest jak sztafeta przekazywana z pokolenia na pokolenie. Dziecko powinno stopniowo móc trzymać ten kij, patrzeć na niego i wchodzić z nim w kontakt. Następnie w formie gry daj mu możliwość samodzielnego radzenia sobie z tym. Z biegiem czasu sprawy i zamówienia są ustalane, gdy nastolatek samodzielnie nosi tę pałkę. I tak stopniowo człowiek będzie mógł przejąć funkcję opiekuńczą i wraz z nią wejść w dorosły świat. Na tym podróż się nie kończy, najciekawsze chwile dopiero przed nami Kiedy dorosły opuszcza dom rodziców, może czuć się zobowiązany wobec rodziców. Przecież go wychowali, nakarmili, ubrali i w ogóle się nim opiekowali. Istnieje pewne prawdopodobieństwo, że ta osoba zaopiekuje się swoją mamą i tatą, bratem lub siostrą. Ogólnie to nieźle, prawda? Tak, pod warunkiem, że żadne z powyższych nie jest w stanie samodzielnie o siebie zadbać. Lub gdy proszą o dane wejściowe dotyczące jakiegoś konkretnego wydarzenia. Ale jeśli wszystko jest w porządku, a dorosły syn lub córka okazuje opiekę rodzicielską w domu ojca, jest to katastrofa. W tym przypadku jest tak, jakby nie niósł pałeczki przez życie do przodu, ale z jakiegoś powodu ją przywraca. Można by powiedzieć, że to tak, jakby „spłacał dług”. To niemożliwe! Otrzymaną pałeczkę należy przekazać dalej innej osobie, a nie tej samej osobie, od której została otrzymana. W życiu rodzinnym pałeczkę przejmują nowo narodzone dzieci. W ten sposób syn lub córka „spłaca swój dług” wobec rodziców, ale jednocześnie przyjmuje nowego członka rodziny, klanu. W ten sposób opieka stanie się darem, który pomoże rozwinąć system, wzmocnić go, a nie zniszczyć, jeśli porządki zostaną pomieszane. Podsumowując, możemy sparafrazować znane powiedzenie - opieka, opieka przechodzi do Fedota, od Fedota do Jakow, od Jakowa do każdego nowego członka rodziny. No cóż, jeśli ktoś nie wie, jak o siebie zadbać, czuje się zobowiązany wobec innych lub bez pytania niesie pałeczkę do domu ojca, to są już zniekształcenia, które należy poprawić.