Od autora: Artykuł został napisany dla serwisu Jeśli Twój syn lub córka we wczesnym okresie dojrzewania (11-12 lat) otrzymuje wiele komentarzy i skarg dotyczących zachowania w szkole, popada w konflikty z kolegami z klasy, dużo się bawi, bije, często zachowuje się „prowokacyjnie”.... Warto wiedzieć, że: Potrzeba poszerzenia kręgu znajomych w tym wieku jest naturalna. Chęć częstego kontaktu z rówieśnikami nastolatek realizuje za pomocą takich metod jak: agresywne zachowania werbalne lub kontakty poprzez agresję fizyczną. Przed negatywnymi doznaniami i uczuciami nastolatek chroni się śmiechem, żartami i pogardą wobec siebie. Ponieważ najważniejszy jest dla niego kontakt z rówieśnikiem, „każda metoda jest dobra”. Na wewnętrznym poziomie rozwoju osobistego nastolatka sytuacja wygląda bardziej smutno, gdyż negatywne doświadczenia wpływają na postrzeganie otoczenia jako agresywnego, a także zmniejszają samoocenę. szacunek. Okazuje się, że jedynym sposobem interakcji z innymi jest agresja i dewaluacja siebie. Zwróć uwagę na to, co i jak sam mówisz o swoim synu (córce) w jego obecności innym osobom (krewnym, znajomym, nauczycielom) lub jemu ( ona) on sam (- och). Jeśli w twojej wypowiedzi pojawiają się zwroty typu: „Ciągle się wiercisz i wściekasz! Nigdy nie możesz siedzieć cicho…” „Znowu bzdury mówisz!”, to w ten sposób ty przyklej etykiety, przekonaj dziecko, że on (ona) jest dokładnie taki: niepewny siebie, niespokojny, głupi. Wtedy dziecko, najpierw nieświadomie, a potem świadomie, zaczyna budować swoje zachowanie w oparciu o przypisaną mu (Tobie) rolę. W ten sposób na podstawie swojej oceny przewidujesz jego przyszłość i komunikując się z dzieckiem, zaczynasz go w to wpędzać w kontekście Twojej negatywnej prognozy przydatne i ważne jest przeniesienie uwagi rodziców na sytuacje, w których nastolatek zrobił lub robi coś odpowiedniego, udało mu się wykonać zadanie lub zachowywał się dobrze przez cały dzień w szkole lub dbał o siebie. młodszego brata, albo jest na spacerze i spędza czas z rówieśnikami, bez kłótni i wyzwisk. To właśnie te małe osiągnięcia powinny stać się chwilami, w których poświęcasz mu wielką, pozytywną uwagę. To właśnie zauważając te chwile, powinnaś go bardzo chwalić, a jednocześnie jasno formułować, za co właściwie go chwalisz. Na przykład frazy mogą wyglądać następująco: „Dzisiaj udało Ci się spokojnie spędzić przerwę w szkole. Jesteśmy z ciebie dumni! Wiesz, jak się zrelaksować i rozgrzać, biegać podczas przerw, a jednocześnie komunikować się i bawić z kolegami z klasy bez bójek. Zrobiłeś to! Dobrze zrobiony! Wierzymy, że nadal będziecie mogli zachowywać się równie dobrze!” Pod względem intensywności emocjonalnej Twoje słowa powinny brzmieć jak świąteczne, radosne gratulacje, szczere i uczciwe.2. W sytuacjach, gdy nastolatek zachował się pomyślnie, a jednocześnie pojawiają się uwagi ze strony nauczyciela lub sam dowiedziałeś się o pewnych kwestiach i to Cię martwi, możesz z nim porozmawiać po tym, jak go pochwalisz i dasz mu szansę aby odpowiedzieć na Twoją pochwałę. Dziecko najprawdopodobniej będzie chciało coś powiedzieć w odpowiedzi na Twoje słowa aprobaty, dlatego ważne jest, aby powstrzymać się od jednoczesnego łączenia pochwał i nagan. Gdy utrzymasz lub będziesz wspierał pozytywny kontakt z dzieckiem, możesz kontynuować ten kontakt omów z nim możliwe sposoby zachowania. Powiedz mu na przykład, że „jeśli chce się pobawić, warto najpierw powiedzieć osobie, z którą chce się bawić, i zapytać ją o zgodę”. Możesz omówić zasady gry i zgodzić się, że w grze nie wolno walczyć ani przepychać się. A jeśli zasady zostaną złamane, gra się zakończy. Albo jeśli ktoś przypadkowo kogoś uderzy, poprosi o wybaczenie itp. W dialogach, dyskusjach i negocjacjach zwracaj się do syna (córki), interesuj się jego opinią, obserwuj jego reakcję, chwal, jeśli zauważysz, jak on sam zaczyna wymyślić naprawdę odpowiednie i skuteczne sposoby interakcji. Chwal dziecko za sam fakt, że zgodził się rozmawiać na takie tematy. Pamiętaj jednak, że przecież dziecko jest. +79146739107