Gestalt jest w równym stopniu sztuką, co nauką i może być praktykowany przez każdego w swoim własnym stylu, który wyraża jego osobowość, doświadczenia i filozofię życia. To także skuteczna forma pomocy psychologicznej. Co ciekawe, nie jest to konkretny zestaw technik, chociaż obszar ten ma dziś poważne podstawy teoretyczne. Sesja, która odbywa się w kierunku terapii Gestalt to samo życie! Z nieodłącznymi doświadczeniami i uczuciami, emocjami, przejawami. Ale w życiu często, nieświadomie lub świadomie, przestajemy doświadczać dużej części tego, co w danej chwili jest bolesne lub po prostu nie znajduje zastosowania, wypracowując nawykowy (czasami dysfunkcjonalny, prowadzący bardziej do zniszczenia świata wewnętrznego) sposób komunikacji i interakcji z innymi ludźmi. Podczas sesji osoba w bezpiecznej przestrzeni, przy żywym udziale terapeuty, ma okazję ponownie poczuć te, być może zapomniane lub kiedyś zakazane uczucia, przeżyć to, co kiedyś nie było możliwe do zrealizowania, a teraz przeszkadza w normalnym życiu. Pułapka” w terapii Gestalt to punkt zwrotny w „ślepym zaułku”, do którego klient nie dociera od razu i charakteryzuje się wysokim poziomem lęku. Osiągnięcie tego stanu jest właściwie wielkim osiągnięciem we współpracy klienta z terapeutą i wyznacznikiem wysokiego poziomu zaufania! Na tym etapie terapii gromadzi się energia, a nieuniknionym skutkiem jest „eksplozja”: początek nowej wizji sytuacji i możliwości rozwiązania własnych problemów, które wcześniej mogły wydawać się beznadziejne. Zdarza się też, że człowiekowi się to wydaje rozumie, co należy zrobić, aby zmienić cykl wydarzeń, ale boi się zmian, ponieważ... A „ponieważ” może być wiele. Na przykład: „Nie mogę powierzyć żonie zarządzania budżetem rodzinnym, bo ona wszystko zmarnuje”. Wydawałoby się, że powód jest bardzo uzasadniony, ale korzeniem może być, powiedzmy, nieufność lub chęć utrzymania władzy. Pojawia się kolejne pytanie: „Skąd to mam?” Pamiętam, jak w dzieciństwie bliska mi osoba lubiła powtarzać, że „nie można ufać nikomu”, „człowiek powinien zarządzać pieniędzmi”, „ufaj, ale sprawdzaj” itp. W tym przypadku dalsza praca terapeuty będzie nakierowana na pracę poprzez introjekty – materiał (sposób zachowania, odczuwanie, ocena), który osoba przyjęła do swojego systemu zachowań, ale nie przyswoiła sobie, nie przyswoiła sobie w taki sposób, że naprawdę stał się częścią jego ciała. Przyjął go do siebie na siłę, poprzez gwałtowną (a zatem fałszywą) identyfikację, tak że choć teraz człowiek będzie się opierał temu, by go zabrać, jakby był dla niego czymś drogim, to w rzeczywistości jest to ciało obce Fritz Perls - twórca terapii Gestalt w swojej pracy „Praktyka Terapii Gestalt” mówi, że w pracy z introjektami zadaniem jest odkrycie tego, co nie jest tak naprawdę własne. Należy wykształcić selektywną i krytyczną postawę wobec tego, co jest ofiarowane człowiekowi, a ponadto nauczyć się „odgryzać” i „przeżuwać” doświadczenia, aby wydobyć z nich to, co jest pożywne dla organizmu. Na tym przykładzie, dla lepszego zrozumienia działania terapii Gestalt, przedstawiono jeden z typów zaburzeń, które pojawiają się w procesie rozwoju osobowości. Ważne jest również, aby zrozumieć, że zwykle introjekty są bardzo przydatne, dzięki nim następuje wszelka nauka. Człowiek jest zwykle wrażliwy na procesy zachodzące w jego ciele: zauważa na przykład łagodny ból. Te doznania cielesne są łatwe do odczucia, ponieważ większość ludzi wie, czym jest dobre zdrowie. Ale wrażliwość na procesy umysłowe jest znacznie trudniejsza, ponieważ wielu nigdy nie widziało osoby funkcjonującej i żyjącej optymalnie. Przyjmują za normę życie psychiczne swoich rodziców i bliskich czy grupę społeczną, w której się urodzili, ale dopóki sami się od nich nie różnią, czują się normalnie i nie interesują ich żadne obserwacje. Jest wiele osób, które