Dzisiaj chcę napisać o zjawisku „dziecka zastępczego”. Tym, którzy chcą głębiej zgłębić ten temat, polecam książkę M. Poro „Dziecko zastępcze”. Jak już z tytułu wynika, dziecko, zwane zastępstwem, musi kogoś zastąpić. Dzieci zastępcze to dzieci urodzone „w zastępstwie” zmarłego dziecka lub dzieci, którym rodzice powierzyli rolę zmarłego po śmierci brata lub siostry. Czasami może to przybrać oczywiste formy – nowemu dziecku można nawet nadać imię zmarły, ciągle powtarzając, że jest - jego kopią. Czasami dzieje się to płynniej: „Musisz przeżyć życie za dwoje”, „Musisz być tak wspaniały jak twój brat”. Dlaczego jest to dość traumatyczne dla dziecka, które przeżyło? - Z reguły zjawisko to występuje, gdy matka tego nie robi przeżyła żałobę po stracie poprzedniego dziecka. W związku z tym matka nie może normalnie wykonywać funkcji związanych z rozwojem emocjonalnym żywego dziecka. Często rodzice takich dzieci popadają w długotrwałą depresję. - Dziecko ma poczucie winy. Za to, że żyje. Za niemożność zastąpienia rodziców zmarłego rodzeństwa. Bo nie jest wystarczająco dobry – Rodzice takich dzieci często idealizują zmarłe dziecko. A w porównaniu z żywym dzieckiem, które popełnia błędy, jest nieposłuszne itp., żywe często przegrywa. - Takie dzieci przez całe życie starają się zabiegać o miłość rodziców i to na wszelkie możliwe sposoby. sposób na pocieszenie ich w żałobie. Okazuje się, że takie dziecko jest w oczywisty sposób pozbawione szansy na samodzielne życie. Co w takiej sytuacji zrobić? Jeśli jesteś rodzicem zmarłego dziecka (niezależnie od tego, czy jest to poronienie, czy wczesna śmierć) i rozumiesz, że nie możesz przetrwać żałoby po dziecku, to najlepiej zwrócić się o pomoc do specjalisty. Pamiętaj, że robiąc to, tak się stanie nie tylko poprawić swoje życie, ale także zapewnić szansę na inne życie swoim żyjącym lub przyszłym dzieciom. Również praca ze specjalistą jest zalecana osobom, które wcielają się w rolę tego dziecka (niezależnie od Twojego wieku, jeśli potrzebujesz pomocy). wyjść z tej roli).