Na konsultacjach dziecko-rodzic często spotykam się z pewnymi oczekiwaniami rodziców: - dziecko musi szanować osobę dorosłą; - siedzieć cicho i słuchać moich poleceń przez ponad godzinę ; - rodzice muszą być autorytetem... Itp. Mały człowiek musi przejść długą drogę, aby nauczyć się szacunku, wytrwałości i umiejętności przyswajania informacji. Tak działa nasz mózg, rozpoznaje informacje, które może uwzględnić, a z którymi już się spotkał. Proces ten zajmuje dość dużo czasu. Dzieci zbierają informacje w procesie komunikacji, nauki, zabawy, wędrówek i podróży. Na tej ścieżce dziecko zdobywa doświadczenie, emocje, wiedzę. Ale będzie mógł analizować te informacje dopiero w okresie dojrzewania. Dlatego rodzice, nauczyciele, psychologowie mogą, biorąc pod uwagę swoje kompetencje, poszerzać zdobyte doświadczenie, wzbogacać je lub ograniczać (i to jest smutne). Jeśli chcesz, żeby Twoje dziecko Cię szanowało, naucz się szanować siebie, naucz swoje dziecko. Jeśli chcesz, żeby nie korzystał z telefonu, zaproponuj alternatywę. Uwierz mi, dziecko chętnie będzie się z Tobą bawić, rysować i chodzić na wędrówki. Wydłużmy życie naszych przyjaciół, zarówno naszych, jak i naszych dzieci! Nie wystarczy powiedzieć – usiądź spokojnie, nie bądź tyranem! To nie działa i dziecko tego nie zaakceptuje! Dlatego planując spotkanie biorę pod uwagę wiek dziecka, wiodącą działalność, skład rodziny i jej historię. Godzinę dzielę na rozmowę, część aktywną, podczas której rodzic i dziecko mogą oddziaływać dotykowo. Pracując razem, uczą się siebie nawzajem. A potem prowadzę terapię kreatywną. Jak już pisałam, w arteterapii można wykorzystać wspólne rysowanie na szklanej sztaludze, gdy zarówno rodzic, jak i dziecko mają swoją przestrzeń do pracy, każde uczy się uwzględniać interesy partnera i negocjować. . Można skorzystać z terapii piaskowej, podczas której dziecko otrzymuje wyjątkowe doznania sensoryczne. Lub pracuj z metaforami i baśniami. Cały kompleks jest interesujący zarówno dla dzieci, jak i dorosłych, każdy otrzymuje bogate wrażenia! Przyjaciele, życzę Wam czasu i zrozumienia zarówno w życiu swoim, jak i swoich dzieci. Z poważaniem, Swietłana Lankiewicz.